سوالات متداول دندانپزشکی

ایمپلنت دندان یک نوع پایه فلزی خاص از جنس تیتانیوم است که با سلول های بدن کاملا سازگار میباشد  و  جایگزین ثابت  و دائمی به جای دندان از دست رفته بوده و توسط دندانپزشک در داخل استخوان فک قرار میگیرد و قسمت تاج و دندان ساخته شده برروی آن قرار میگیرد .

کاشت دندان یا ایمپلنت دندان، مفید تر از دندان مصنوعی است برای اینکه همیشه در محلی که دندان از دست رفته است ، وجود دارد.

ایمپلنت دندان بهترین راه حل برای دندان های از دست رفته است. در واقع ایمپلنت دندان به صورت یک پیچ است که بر روی فک وصل می شود و این امکان را می دهد که تاج دندان مصنوعی به دندان طبیعی وصل شود .

ممکن است دندان مصنوعی یا دست دندان از لحاظ مالی به صرفه تر باشد ولی مشکلات زیادی در طول زمان به وجود خواهد آورد مثل لذت نبردن از غذایی که میل می کنید و یا هنگام حرف زدن دندان مصنوعی از دهان خارج می شود .

ایمپلنت دندان، در عین گران بودن درمان، مزایایی همچون راحتی، مقاومت بالا، کاربردی بودن، بازگرداندن توانایی جویدن طبیعی و زیبایی فوق العاده، باعث میشود تا رضایت خاطر بیماران نسبت به بریجهای ثابت یا پروتز متحرک بیشتر شود.در صورت رعایت بهداشت ، این دندان ها دائمی خواهند بود.

با درمان ایمپلنت،دندان های دیگر قربانی جایگزینی دندان از دست رفته نمی شود.

پایه ایمپلنت مانند ریشه دندان داخل استخوان قرار گرفته و استخوان فک به دلیل ساپورت توسط ایمپلنت تحلیل نمیرود.

به طور معمول طول عمر ایمپلنت دندان از سایر درمانهای جایگرین طولانی از است و در صورت از دست رفتن ایمپلنت، امکان جایگزینی مجدد وجود دارد.

ایمپلنت های دندانی نزدیک ترین و شبیه ترین دندان ها به دندان های طبیعی هستند . هنگامی که کل دندان (از جمله ریشه) جایگزین می شود، مانند دندان های طبیعی عمل می کند.

جراحان فک و دهان و پریودنتیست ها تنها متخصصینی هستند که توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا یا ADA جهت کاشت ایمپلنت مورد تایید هستند. این متخصصین در دوره آموزشی خود برنامه های آموزشی مربوط به جراحی لثه و استخوان فک و نحوه کاشت ایمپلنت را می گذرانند. جراحان فک و دهان چهار سال بیشتر از دندان پزشکان عمومی درس می خوانند و چون در بیمارستان ها خدمات جراحی و کاشت ایمپلنت را تحت آموزش برای بیماران ارائه می‌دهند و نحوه بیهوشی موضعی و بیهوشی کامل را نیز فرا می گیرند؛ متخصصینی هستند که می توان با آنها اعتماد کرد.

پریودنتیست ها نیز جزو متخصصین دندانپزشکی هستند که می توانند کار ایمپلنت را انجام دهند ؛چون حدود ۳ سال برای جراحی آموزش می بینند و تجربه و تبحر آنها از دندان پزشکان عمومی برای کاشت ایمپلنت بیشتر است. آموزش‌هایی که آنها طی دوره رزیدنتی می بیند شامل بیهوشی، جراحی، تشخیص و درمان مشکلات پس از جراحی و بسیاری موارد دیگر می شود که از بیمارانی که به بیمارستان ها مراجعه می کنند؛ یاد می گیرند. بهترین دکتر ایمپلنت متخصصی است که فرصت رویارویی با موارد پیچیده که ممکن است هرگز در مطب‌های خصوصی با آن مواجه نشود را داشته است.

رسیدن به این میزان مهارت در دوره آموزشی، پریودنتیست ها را قادر می سازد که با هرگونه مشکلی حین عمل جراحی کاشت ایمپلنت به راحتی مواجه شده و آن را برطرف کنند. جراحان نیز به علت انجام عمل‌های جراحی متعدد روی بیماران بسیاری که روزانه به بیمارستان ها مراجعه می کنند چنین مهارتی را کسب می کنند. در صورتیکه کاشت ایمپلنت توسط متخصص حرفه ای انجام گیرد درصد موفقیت آن بسیار بالا خواهد بود. کاشت ایمپلنت نزد جراحان دهان و دندان باتجربه، ایمن تر و راحت تر است.

متاسفانه امروزه دندانپزشکانی که تخصص جراحی ندارند پس از یک دوره آموزشی جراحی فشرده حدوداً یک تا سه روزه شروع به کاشت ایمپلنت می کنند. این دوره های آموزشی اطلاعات کلی در خصوص جراحی ایمپلنت دندان به آنها می‌دهد اما نمی‌تواند آنها را برای تشخیص و درمان مشکلاتی که ممکن است حین کاشت ایمپلنت و یا بعد از آن ایجاد شود؛ آماده کند. چون کاشت ایمپلنت نیاز به عمل جراحی دارد؛ توصیه می شود که بیماران پیش از مراجعه به هر مطب دندانپزشکی که خدمات ایمپلنت دندان را ارائه می دهد؛ تحقیقات لازم را انجام دهند و از تجربه و تخصص دندانپزشکان آن مطمئن شوند.

معمولاً بیماران برای پیدا کردن بهترین دکتر ایمپلنت دچار مشکل می شوند چون نمی توانند بین تبلیغاتی که می بینند و اطلاعات واقعی تمایز قائل شوند. مخصوصاً زمانی که بازاریابان با ارائه پیام های تبلیغاتی جذاب برای مشتریان سعی در جلب توجه آنان دارند. به عنوان مثال تبلیغات بسیار زیادی در خصوص دندانپزشکان عمومی وجود دارد که آنها را به عنوان بهترین دکتر ایمپلنت که تجربه و تخصص کافی در این کار دارد معرفی می کند. اما بیماران باید به یاد داشته باشند که تبلیغ فقط برای جلب توجه ان هاست و برای تشخیص بهترین دکتر ایمپلنت باید تحقیقات بسیار زیادی انجام دهند.

اکثر دندان پزشکان، بیماران خود را به جراحان دهان و دندان جهت کاشت ایمپلنت ارجاع می دهند چون آنها آموزش‌های لازم را دیده و تجربه بیشتری در مدیریت مشکلات ایمپلنت دندان دارند. جراحان فک و دهان سال های بسیاری را تحت رزیدنتی آموزش دیده اند و در نتیجه تجربه لازم را در تمام زمینه‌های ایمپلنت‌دندان کسب کردند. به علاوه آنها هر روزه عمل جراحی را روی چندین بیمار انجام می دهند در صورتی که دندانپزشک عمومی ممکن است ماهی یک بار نیز عمل جراحی انجام ندهد. بعلاوه تجربه جراحان فک و دهان برای کاشت ایمپلنت بسیار بیشتر است.

دندانپزشکانی که تجربی کافی در عمل جراحی نداشته باشند از خطراتی که ممکن است این عمل جراحی کاشت ایمپلنت پیش بیاید مانند ایجاد عفونت، شکست پیوند استخوان و پیامدهای دیگر آگاه نیستند. در صورتی که به جراح متخصص و باتجربه برای ایمپلنت های دندانی مراجعه نکنید سلامتی خود را به خطر خواهید انداخت. هرچند ممکن است در ابتدا هزینه پایین ایمپلنت دندان توسط یک دندانپزشک عمومی بسیار پایین باشد اما مطمئنا هزینه‌ای که پس از بروز مشکلات در کاشت ایمپلنت برای ترمیم و اصلاح آن مجبورید پرداخت کنید از سرمایه اولیه که برای کاشت ایمپلنت نزد یک جراح با تجربه هزینه می‌کردید؛ بیشتر خواهد شد.

اخیراً انتخاب بهترین دکتر ایمپلنت به سبب تبلیغات متنوع و و بعضاً نادرستی که در خصوص کاشت ایمپلنت می شود؛ بسیار مشکل شده است. مراکز کاشت ایمپلنت نیز بسیار زیاد شده اند و همه آنها ادعا می کنند که با جراحان و متخصصین با تجربه و حرفه ای کار می کنند. چون بعضی از آنها برای جلب مشتریان پیشنهادات ارزان قیمتی ارائه می دهند و بسیاری از آنها برای کاهش هزینه های خود با دندان پزشکان عمومی کار می‌کنند؛ برای انتخاب بهترین دکتر ایمپلنت حتماً باید کار چندین کلینیک دندان و مرکز کاشت ایمپلنت را با هم مقایسه کنید و با انجام تحقیقات کامل یکی از آنها را انتخاب کنید. باید به خاطر داشته باشید هر مطب دندانپزشکی که خدمات ایمپلنت ارائه می‌دهد لزوما در کار خود تجربه و تبحر کافی ندارد.

جراحان فک و دهان و پریودنتیست ها معمولا متخصصین با تجربه ای هستند که دوره‌های آموزشی رزیدنتی را برای انجام عمل جراحی کاشت ایمپلنت گذرانده اند. آنها نه تنها در انجام عمل جراحی تبحر لازم را دارند بلکه می توانند مشکلات پس از کاشت ایمپلنت را نیز مدیریت کنند. این مسئله یکی از مهمترین نکاتی است که هنگام انتخاب بهترین دکتر ایمپلنت باید در نظر بگیرید.

فرایند کاشت ایمپلنت توسط تیمی متشکل از جراح فک و دهان و پروستودنتیست انجام می گیرد. دندانپزشک عمومی با تجربه که دوره های کاشت ایمپلنت را گذرانده باشد؛ پریودنتیست یا ایمپلنتولوژیست نیز می‌تواند به جای جراح فک و دهان عمل کاشت پایه ایمپلنت در استخوان فک و در صورت نیاز پیوند استخوان را انجام دهد.

پروستودنتیست نیز متخصصی است که تاج دندان مصنوعی را می سازد و یا در صورت نیاز آن را اصلاح، ترمیم یا تعویض می‌کند. پروستودنتیست ها در زمینه ساخت پروتز های دندانی و جایگزین کردن دندان ها تجربه و تخصص کافی را دارند. آنها آموزش های زیادی در خصوص ساخت پروتز دندان پس از فارغ التحصیل شدن در دوره رزیدنتی دیده اند و برای مواجهه با موارد پیچیده مانند جایگزین کردن قوس کامل دندان آمادگی کامل را دارند. بسیاری از آنها در دوره‌های آموزشی پیشرفته نیز شرکت کرده اند تا بتوانند تجربه و تخصص خود را بالا ببرند و با روش های جدید ساخت پروتزهای دندانی مانند روش CAD-CAM یا دیجیتالی آشنا شوند.

برای کاشت ایمپلنت دندان معمولاً پروستودنتیست، دندانپزشک عمومی و جراح دهان و دندان با هم کار می کنند تا بیمار بتواند از خدمات ارائه شده توسط هر کدام از آنها حین عمل جراحی کاشت ایمپلنت و پس از آن بهره مند شود و بهترین نتیجه را با درصد موفقیت بالا بعد از کاشت ایمپلنت بگیرد.

تجربه نشان داده است درصد موفقیت کاشت ایمپلنت دندان توسط پزشکانی که چندین سال با یکدیگر همکاری می‌کنند؛ بسیار بیشتر است. در این تیم‌ها پروستودنتیست یا دندان پزشک عمومی با تجربه برنامه ریزی درمان را انجام می‌دهد و جراح متخصص برای کاشت ایمپلنت به بیمار پیشنهاد می دهد که عکس اشعه x تهیه کند تا مطمئن شود برنامه ریزی درمان ارائه شده مناسب است. بنابراین پروستودنتیست و دندان پزشک عمومی می توانند به عنوان یک تیم ایده آل با یک متخصص جراح فک و دهان کار کنند و همراه با هم به بیمارانی که نیاز به کاشت ایمپلنت دارند کمک کنند. همچنین پس از کاشت ایمپلنت، پروستودنتیست پروتز دندان را آماده کرده و دندانپزشک عمومی نیز می تواند در بلند مدت مشکلات مربوط به مراقبت از ایمپلنت دندان و تاج دندان مصنوعی را برطرف کند.

برخی از جراحان فک و دهان نیز عمل جراحی و ساخت پروتز دندان مصنوعی را همزمان با هم انجام می‌دهند که به آنها ایمپلنتولوژیست میگویند. برخی از آنها دوره های آموزشی مختلفی برای کاشت ایمپلنت و ساخت پروتز دندان گذرانده اند و بسیاری از ایمپلنتوژیست ها جز بهترین دکتر ایمپلنت هستند که می توان با خیال راحت جهت کاشت ایمپلنت و سوار کردن پروتز دندان مصنوعی به آنها مراجعه کرد. اما آمارها نشان می دهد درصد موفقیت کاشت ایمپلنت برای بیمارانی که  توسط یک تیم متخصص درمان شده‌اند بسیار بالاتر از بیمارانی است که به یک ایمپلنتولوژیست مراجعه کرده اند.

متاسفانه امروزه دندانپزشکان عمومی با گذراندن یک دوره جراحی سه روزه و آشنایی با عمل جراحی کاشت ایمپلنت؛ اقدام به کاشت ایمپلنت های دندانی در مطب خود می کنند. به همین علت است که هر مطب دندانپزشکی که خدمات ایمپلنت دندان ارائه می دهد؛ قابل اطمینان نیست. چون این دندان پزشکان عمومی که بدون داشتن تجربه کافی اقدام به عمل جراحی بیماران می‌کنند توانایی لازم در مدیریت مشکلات ایمپلنت دندان را ندارد.

برخی از ایمپلنتولوژیست ها نیز در تبلیغات خود اشاره می‌کنند که تبحر و تخصص کافی در زمینه ایمپلنتولوژی دارند اما بیماران باید در این خصوص تحقیقات لازم و انجام دهند و مطمئن شوند جراح فک و دهان و پروستودنتیست می تواند بهترین خدمات کاشت ایمپلنت را به آنها ارائه دهد.

اندازه های مختلف ایمپلنت موضوعی است که بیشتر دندانپزشکان پیش از شروع عمل کاشت دندان به آن توجه می کنند و شاید این موضوع برای بیماران چندان جالب توجه نباشد. بنابراین سازندگان ایمپلنت با بهره گیری از دانش پزشکان متخصص توانستند ایمپلنت ها را به گونه ای در سایزها، اندازه ها و ابعاد مختلف طراحی کنند که پزشکان بتوانند به راحتی گزینه مناسب را برای هر بیمار انتخاب کنند.

قطر ایمپلنت یکی از مهمترین خصوصیاتی است که اصلی ترین نقش را در ایده ال بودن عمل کاشت ایمپلنت ایفا می کند. به طور کلی می توان گفت ایمپلنت هایی با قطر کمتر در قسمت جلوی آرواره و ایمپلنت هایی با قطر بیشتر در نواحی عقبی آرواره کاشته می شوند.

طول ایمپلنت از دیگر ویژگی های ابعادی آن است که دندانپزشک براساس محل کاشت و شکل استخوان فک هر بیمار، آن را انتخاب می کند. ایمپلنت ها با طول های متفاوتی از ۸ میلی متر تا ۱۶ میلی متر در دسترس هستند.

در حقیقت ایمپلنت های دندانی به این منظور طراحی شدند که هم ظاهری شبیه به دندان طبیعی داشته باشند هم عملکرد آنها در دهان مانند دندان طبیعی خود بیمار باشد. پس از کاشت ایمپلنت، بیمار می تواند به راحتی هرچه را می خواهد بجود، با اعتماد به نفس لبخند بزند، بدون احساس خجالت در فعالیت های اجتماعی شرکت کند و دیگر نگران این نباشد که اگر دندان مصنوعی از دهانش بیرون بیفتد چه ظاهر ناخوشایندی پیدا خواهد کرد.

ایمپلنت دندان و ضمائم آن موجب حفظ جوانی و ساختار چهره می شود و از بروز بیماریهای لثه و تحلیل استخوان نیز جلوگیری می کنند.

عفونت در مرحله کاشت ایمپلنت یا پس از آن ممکن است به بافت های اطراف مانند دندان های دیگر یا رگ ها آسیب وارد کند. همچنین کاشت دندان به روش ایمپلنت ممکن است به رشته های عصبی نیز آسیب رسانده و موجب شود بیمار درد شدیدی احساس کند.

بی حسی یا احساس خارش در دندانهای طبیعی دیگر، لثه، لب ها، چانه و مشکلات سینوسی زمانیکه ایمپلنت ها در فک بالا کاشته می شوند؛ نیز از دیگر اثرات منفی ایمپلنت های دندانی است که البته در صورتیکه پزشک تخصص کافی در ایمپلنت دندان نداشته باشد به ندرت در بیمار مشاهده می شود.

گاهی اوقات دو یا چند دندان در یک ردیف از بین می روند یا ممکن است بشکنند و نیاز به کشیدن و جایگزین شدن داشته باشند. دراینصورت با توجه به نظر پزشک براساس ارزیابی ها و نتایج عکسبرداری می توان به جای کاشت ایمپلنت های مجزا برای هر دندان از بریج برپایه ایمپلنت استفاده کرد. در این روش ردیفی از تاج های دندانی مصنوعی توسط یک یا دو ایمپلنت نگهداری می شوند.

• ظاهر ناخوشایند، چروکیدگی و پیری زودرس
•  تحلیل استخوان فک
• احساس درد هنگام خوردن و جویدن
• از دست دادن اعتماد به نفس
• به هم خوردن نظم سایر دندانها
• عفونت لثه و آسیب دیدن سایر دندانها
• سردرد
• بیماری لثه

در روش بریج ایمپلنت نیز مانند بریج سنتی می توان از دو یا چند ایمپلنت دندانی برای قرار دادن بریج روی آنها استفاده کرد با قرار دادن پایه تیتانیومی در استخوان فک در محلی که دندان از دست رفته، پایه ایمپلنت کاشته میشود. این پایه ها با بافت استخوانی جوش خورده و یک ریشه مصنوعی را بوجود می‌آورند سپس می توان دندان مصنوعی را روی آنها مستحکم کرد.

در روش بریج سنتی دندان، چند تاج که به هم متصل شده اند روی دندانهای طبیعی دو طرف جای خالی سوار میشوند. این تاج های دندانی برای ایجاد یک پل و نگه داشتن دندان مصنوعی مورد استفاده قرار می گیرند. درست است که در روش بریج جای خالی دندان پر میشود اما دندان مصنوعی به درستی به استخوان متصل نمی شود. بنابراین در روش بریج سنتی ثابت، جایگزینی دندان با یک تاج دندانی مصنوعی انجام می گیرد و بریج دندانی از طریق یک فریم فلزی یا پورسلین به دندانهای کناری متصل می شود.

در این روش دندانهای سالم کناری مینای خود را تا حدودی از دست می‌دهند و به همین علت ریسک عفونت کردن و پوسیدگی در آنها به شدت بالا می رود. درحالیکه با کاشت دندان به روش ایمپلنت نه تنها جای خالی دندان توسط پایه مستحکم تر و تاج دندانی هم اندازه با آن پر می شود بلکه نیازی به آسیب رساندن به دندان‌های کناری در روش کاشت ایمپلنت نیست.

نتایج تحقیقات نشان داده است که روش های مختلف جایگزین کردن یک یا چند دندان از دست رفته، نتایج یکسانی روی فرد بیمار ندارند بلکه کاشت دندان به روش ایمپلنت مزایای بسیار بیشتری برای بیمار چه از لحاظ زیبایی و چه از لحاظ حفظ سلامت دهان و دندان ایفا می‌کند. یکی از دلایل مهمی که ایمپلنت دندان را از سایر روش های جایگزین کردن دندان از دست رفته متمایز می کند عدم آسیب رساندن آن به دندانهای مجاور است. نکته مهم تر این است که کاشت دندان به روش ایمپلنت با جلوگیری از تحلیل استخوان فک حتی به سالم تر ماندن دندانهای طبیعی مجاور نیز کمک می کند.

ایمپلنت دندان ثابت و اوردنچر دو تکنیک جدید و پیشرفته هستند که می توانند جایگزین مناسبی برای دندان مصنوعی سنتی باشند. انتخاب یکی از این روشها برای افرادی که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند؛ چندان آسان نیست. دندان مصنوعی سنتی را می توان تقریبا برای تمام بیمارانی که تعداد زیادی از دندان هایشان از بین رفته، به کار برد اما ایمپلنت دندان ثابت یا اوردنچر تنها در صورتی که لثه و استخوان فک فرد از استحام و سلامت کافی برخوردار باشد؛ قابل استفاده است چون در روش کاشت ایمپلنت یا اوردنچر از دو یا چند ایمپلنت به عنوان پایه برای نگهداری پروتز دندان مصنوعی استفاده می گردد. جایگزین کردن دندان های از دست رفته با ایمپلنت دندان یا اوردنچر مزایای بسیار زیادی نسبت به دندانهای مصنوعی متحرک دارد. این نوع دندان های ایمپلنت شده نه تنها به رشد استخوان فک کمک کرده و توانایی خوردن و صحبت کردن را مانند دندان های طبیعی برای بیمار فراهم می کند بلکه به جوان تر ماندن چهره آنها نیز کمک می‌کند.

نسبت به روش‌های دیگر جایگزین کردن دندان های از دست رفته مانند مینی ایمپلنت، دندانهای مصنوعی یا بریج دندانی می‌توان گفت که کاشت دندان به روش ایمپلنت طول عمر بیشتری دارد و تقریباً یک روش دائمی است. چون پایه ایمپلنت از جنس تیتانیوم ساخته شده که بسیار مقاوم است و معمولاً تا پایان عمر بدون هیچ مشکلی در فک بیمار باقی می ماند. همچنین درصد موفقیت بالای کاشت ایمپلنت (حدود ۹۸ درصد) نشان می دهد که امکان طول عمر ایمپلنت دندان بسیار بالا است و پیامدهای غیرقابل ترمیم برای ایمپلنت دندان بسیار کم است. اکثر دندانپزشکان بر این باورند که ایمپلنت های دندانی می توانند بیش از ۲۵ سال با موفقیت در استخوان فک بیمار دوام بیاورند.

ایمپلنت های دندانی دقیقا با هدف شباهت به دندانهای طبیعی هم از نظر ظاهری و هم از نظر ساختاری طراحی شده اند. با کاشت پایه ایمپلنت به جای ریشه دندان طبیعی و سوار کردن دندان پروتزی به جای تاج دندان طبیعی روی پایه ایمپلنت از طریق اباتمنت، هیچ تفاوتی بین ایمپلنت و دندان طبیعی در دهانتان احساس نخواهید کرد. پایه ایمپلنت درست مانند ریشه دندان در فک کاشته می شود و جنس تیتانیومی آن قابلیت جوش خوردن با استخوان را دارد به همین علت استحکام کافی برای نگهداشتن تاج دندان را دارا است. اباتمنت که روی لثه قرار می گیرد نیز پایه ای بسیار مطمئن برای سوار شدن تاج دندان است. دندان پروتزی نیز که معمولا از سرامیک تهیه می شود واقعا ظاهری شبیه به دندان طبیعی دارد و با انجام طراحی های خاص، رنگ و زاویه قرار گیری آن طوری تنظیم می شود که هیچکس نمی تواند تفاوت آن را با دندان طبیعی تشخیص دهد.

افراد بسیاری پس از اینکه کاشت دندان انجام می دهند دچار بوی بد دهان می شوند که ناشی از عفونت ایمپلنت دندان است. البته در بسیاری از موارد نیز افراد به اشتباه بوی بد دهانشان را به کاشت دندان به روش ایمپلنت نسبت می دهند. اگر ایمپلنت دندان دچار عفونت شود با نشانه‌های دیگری مانند احساس مزه بد در دهان، خونریزی یا تورم لثه همراه است.

التهاب لثه خفیف اطراف ایمپلنت (Peri-implant mucositis) بیماری است که در آن التهاب لثه تنها اطراف بافت‌های نرم ایمپلنت ‌دندان مشاهده می‌شود و هنوز تحلیل استخوان ایجاد نشده است. معمولاً التهاب لثه خفیف زمانی که شدید شود به التهاب لثه شدید اطراف ایمپلنت (Peri-implantitis) تبدیل می شود. در شرایطی که بیمار از ایمپلنت های دندانی به خوبی مراقبت نکند و بهداشت دهان و دندان خود را رعایت نکند؛ احتمال ایجاد عفونت در ایمپلنت بسیار بالا می رود.

تاثیری که از دست دادن یک یا چند دندانتان روی زیبایی ظاهری می گذارد کاملا واضح است اما اثرات پنهان آن روی سلامت و خوب بودن فرد بسیار مهمتر است. برخی از این اثرات عبارتند از تحلیل لثه، تحلیل استخوان فک و تغییر ظاهر چهره که در اثر تحلیل لثه در دهان شما اتفاق می افتد. این تحلیل استخوان نه تنها موجب تغییر چهره شما می شود بلکه کاشت ایمپلنت را نیز با مشکل مواجه می‌کند. هر چه بیشتر منتظر بمانید که دندان خود را جایگزین کنید تحلیل استخوان و تضعیف شدن آن نیز بیشتر می‌شود اگر استخوان بسیار نازک و ضعیف شود نمی توان ایمپلنت را درون آن کاشت به همین علت پیش از کاشت ایمپلنت، عمل پیوند استخوان برای حمایت از ایمپلنت باید انجام گیرد.

تحلیل استخوان که به آن آکا استئوپروسیس (Osteopetrosis aka) نیز می گویند موجب می شود که استخوان شما شکننده تر شود و احتمال آسیب دیدن آن نیز افزایش یابد. زمانی که تحلیل استخوان در ناحیه فک اتفاق می افتد می تواند تاثیر منفی روی عملکرد دندان های شما داشته باشد. تحلیل استخوان فک اطراف محل ایمپلنت تقریباً در ۵ تا ۱۰ درصد بیمارانی که کاشت دندان به روش ایمپلنت انجام داده اند؛ دیده می شود. التهاب لثه یا Peri-implantitis یک نوع عفونت در محل کاشت ایمپلنت است که فرایند التهاب در بافت های نرم اطراف ایمپلنت دندان را تسریع کرده و علاوه بر تحلیل استخوان فک در محل کاشت ایمپلنت، عملکرد آن را نیز با مشکل مواجه می‌کند.

یکی از بهترین روش های جلوگیری از تحلیل استخوان پس از کشیدن دندان، کاشت ایمپلنت دندان است. ایمپلنت های دندانی یک روش دائمی برای جایگزین شدن با دندان از دست رفته هستند که علاوه بر بهبود سلامت از تحلیل استخوان فک نیز جلوگیری می کنند. از دیگر روشهای جلوگیری از پوکی استخوان می توان به تقویت سیستم ایمنی بدن، حفظ بهداشت دهان و دندان و تغذیه مناسب حاوی کلسیم و ویتامین D اشاره کرد.

در صورتی که تحلیل استخوان فک در مراحل اولیه خود باشد؛ جایگزین کردن دندان با ایمپلنت به عنوان ریشه مصنوعی که تقریباً همان تأثیر ریشه طبیعی را بر تقویت و رشد استخوان فک ایفا می کند؛ تاثیر بسزایی در درمان تحلیل استخوان فک دارد. در صورتیکه تحلیل استخوان فک شدید باشد پیش از کاشت ایمپلنت نیاز به انجام عمل پیوند استخوان است.

لیفت سینوس عمل جراحی است که به فک بالایی شما استخوانی اضافه می کند که دندانهای آسیا و دندانهای نیش را در بر می گیرد و گاهی اوقات به آن پیوند سینوس نیز می گویند. استخوان پیوندی بین استخوان فک و سینوس های آرواره بالا که در دو طرف بینی قرار گرفته اند؛ قرار می گیرد. برای اینکه برای استخوان جا باز شود؛ غشای سینوسی باید کمی به سمت بالا حرکت کرده یا کشیده شود. اکثر افرادی که یک یا چند دندان خود را از دست می دهند تمایل دارند که آن را با کاشت ایمپلنت جایگزین کنند و اگر استخوان کافی در فک بالا برای کاشت ایمپلنت وجود نداشته باشد یکی از راه حل های موجود لیفت سینوس است.

متداول ترین کاربرد پودرهای استخوان در ایمپلنت دندان است که برای ارتقاء کیفیت و تراکم استخوان فک در ناحیه ای که دندان از دست رفته به کار می رود. به طور کلی پودر استخوان برای پیوند استخوان فک و ترمیم نواقص آن مورد استفاده قرار می گیرد. برخی از انواع پودر استخوان نیز برای بهبود رشد استخوان و افزایش طول استخوان و یا جایگزین شدن با بخش هایی از استخوان که در اثر تصادف یا حمله تومور از بین رفته مورد استفاده قرار می گیرد. پس از پیوند استخوان گردش خون و خونرسانی به استخوان بهتر انجام گرفته و رشد آن را تحریک می کند. علاوه بر این پیوند پودر استخوان پیش از کاشت ایمپلنت موجب جوش خوردن اتصالات استخوان فک، ترمیم استخوان های شکسته و جایگزین شدن با استخوان تحلیل رفته و درمان تحلیل استخوان می شود. پودر استخوان انواع مختلفی شامل اتوگرافت ، اتولوگوس، آلوگرافت، زنوگرافت، آلوپلاستیک دارد که انتخاب آن بسته به نظر بیمار و پیچیدگی نقص استخوان فک توسط پزشک تعیین می شود.

ایمپلنت های دندانی در زندگی کهنسالان حتی بالاتر از ۹۰ سال نیز تاثیر بسیاری دارد. نحوه عمل جراحی و درمان آن نیز با سایر بیماران جوان‌تر مشابه است. معمولا دندانپزشکان به تمام بیمارانی که یک یا چند دندان خود را از دست داده اند؛ حتی بیماران کهنسال توصیه می کنند که به جای استفاده از دندان های مصنوعی از ایمپلنت های دندانی استفاده کنند. ایمپلنت های دندانی بهترین روش جایگزین کردن دندان از دست رفته هستند و محدودیت سنی برای کاشت ایمپلنت دندان وجود ندارد.

• در صورتی که دندانهای مجاور دندان از دست رفته دارای تاج مصنوعی باشند می توان از روش بریج استفاده کرد و یک تاج دندان متشکل از ۳ تاج متصل به هم را بدون نیاز به عمل جراحی به جای کل آنها قرار دارد.
• در شرایطی که بیماری های دهان و دندان فرد درمان نشده باشد و یا لثه و استخوان فک او به شدت تحلیل رفته باشد.
• در صورتیکه بیمار نتواند هزینه ایمپلنت دندان را بپردازد یا زمان کافی برای مراجعه مکرر طی مدت زمان طولانی حدود نه ماه را جهت کاشت ایمپلنت نداشته باشد.
• فرض کنید که دو دندان شکسته درست کنار دندان از دست رفته خود دارید در این شرایط بریج دندانی می تواند برای شما گزینه مناسبی باشد؛ چون دندان‌های کناری نیز پوسیده شده و نیاز به ترمیم دارد.
• شرایط سلامت و بیماری‌های عمومی بیمار نیز می تواند دلیل دیگری برای ارجحیت روش بریج به ایمپلنت دندان باشد. به عنوان مثال اگر فرد به بیماری‌هایی مانند دیابت، سرطان یا سیستم ایمنی دچار باشد نمی توان برای او کاشت ایمپلنت را انجام داد؛ در این شرایط استفاده از بریج دندان به بیمار توصیه می‌شود.
• شرایطی که تحت آن کاشت ایمپلنت دندان یا مراحل عمل جراحی ایمپلنت برای فرد امکان پذیر نیست به عنوان مثال فرد از انجام دادن عمل جراحی می‌ترسد یا توانایی پرداخت هزینه آن را ندارد. در این صورت دندانپزشک از روش بریج برای او استفاده می کند.
• همچنین در شرایطی که استخوان فک بیمار تحلیل رفته باشد و یا بیمار به علت پوکی استخوان، پایه ایمپلنت در استخوان فک ساپورت نشود و همچنین تمایلی به هزینه کردن برای عمل پیوند استخوان نداشته باشد یا پزشک تشخیص دهد که انجام پیوند استخوان نمی‌تواند موفقیت کاشت ایمپلنت را تضمین کند.

کشیدن دندان و کاشت ایمپلنت به جای آن تنها به چند دلیل محدود مانند آسیب دیدگی بسیار جدی، عفونت شدید، بیماری لثه، قرار گرفتن دندان زیر خط لثه و بیرون نیامدن آن و به هم ریختن تراز دندانها در فک انجام می‌گیرد. گاهی اوقات می توان ایمپلنت ها را همان روزی که دندان کشیده می‌شود؛ کاشت. اما معمولاً سه تا شش ماه به لثه زمان داده می شود تا پیش از کاشت پایه ایمپلنت بهبود یابد. البته این زمان نباید طولانی شود زیرا طولانی شدن جای خالی دندان در دهان مشکلاتی مانند تحلیل استخوان فک در بیمار ایجاد کرده و در نتیجه کاشت ایمپلنت را نیز با مشکل مواجه می‌کند.

به طور معمول درمان ارتودنسی شامل براکت هایی است که روی دندان قرار می گیرند و درمان آن پیش از کاشت ایمپلنت تکمیل می شود. به این ترتیب پس از انجام ارتودنسی فضای کافی برای کاشت ایمپلنت ایجاد می شود. روش ارتودنسی و استفاده از براکت ها با ایمپلنت های دندانی تداخلی ندارد بلکه این دو مکمل یکدیگر هستند. نکته اینجاست که براکت ها نمی توانند ایمپلنت دندان را جابجا کنند؛ اما می توان از ایمپلنت به عنوان لنگرگاه برای جابجا کردن سایر دندانها استفاده کرد. به این ترتیب ارتودنتیست به راحتی می تواند دندان های اطراف ایمپلنت را جابجا کرده و طوری آنها را یکدست کند که زیبایی لبخند شما کامل شود.

هرچند به علت جدید بودن تولید ایمپلنت های دندانی در ایران هنوز آمار درستی در خصوص کیفیت، دوام و عوارض جانبی احتمالی آن ها در دسترس نیست اما تا کنون استفاده از ایمپلنت های دندانی ساخت ایران مشکلات خاصی را برای بیماران ایجاد نکرده است. همچنین با توجه به هزینه پایین تری که استفاده از ایمپلنت دندان ایرانی نسبت به برندهای خارجی دارد؛ به نظر می رسد طی چند سال آینده استقبال بیشتری از ایمپلنت های تولید شده در داخل ایران شود.

در حال حاضر بیش از ۱۵۰ کشور در جهان اجزاء ایمپلنت دندان را تولید می کند اما مشهورترین و پرفروش ترین آنها اشترومن و نوبل بیوکر است. با این وجود می توان مهمترین و با کیفیت ترین شرکت های تولید کننده ایمپلنت های دندانی را به ترتیب زیر برشمرد: - Strauman , Nobel Biocare (Danaher) , Dentsply Sirona (Previously Astra Tech) , Zimmer Biomet , BioHorizons

ما در دندانپزشکی دکتر بنیانیان عموما از دو برند مشهور Dentis  (کره جنوبی) و Strauman  (سوئیس) استفاده می کنیم. ولی در صورتی که بیمار برند خاصی مد نظرش باشد (در صورتی که موید تایید باشد) برایش تهیه می کنیم و همان برند را برای ایشان انجام می دهیم.

دندانپزشکی کدکم (CAD/CAM) کدکم شاخه ای از دندانپزشکی و پروتودنتیست است که از طراحی با کمک کامپیوتری و ساخت با کمک کامپیوتر یا به اصطلاح همان کدکم کمک می گیرد تا طراحی و خلق پروتزهای دندانی را به بهترین شکل ممکن اصلاح کند. بدیهی است که استفاده از کدکم، ساخت پروتزهای دندانی ایمپلنت را بسیار راحت تر می کند و موجب بهبود طراحی سطح ایمپلنت شده که روی بهبود عملکرد آن تاثیر بسزایی می گذارد. دقت در انطباق پروتز با اباتمنت، طول عمر و دوام را افزایش داده و پروتکل ساخت پروتز های دندانی را ساده می کند. همچنین استفاده از موادی که ظاهر پروتز های دندانی را طبیعی تر نشان می دهند از اصلی ترین مزایای استفاده از کدکم در دندانپزشکی ایمپلنت می باشد.

معمولاً دندانپزشکان توصیه می‌کنند که بیماران تا زمانی که می‌توانند پس از کاشت ایمپلنت از کشیدن سیگار و قلیان خودداری کنند. اما اگر نمی توانید به مدت طولانی از کشیدن سیگار خودداری کنید؛ حداقل به مدت یک هفته پیش از انجام ایمپلنت دندان و حدود ۲ تا ۳ هفته بعد از آن باید آن را ترک کنید تا جوش خوردن پایه ایمپلنت با استخوان فک به طور کامل انجام گیرد.

هزینه ایمپلنت دندان بسته به شرایط و نیازهای بیمار/ میزان استخوان و منطقه ای که کلینیک دندانپزشکی در آن واقع شده است متفاوت می باشد. به طور کلی متخصص دندانپزشکی هزینه را بر اساس نیازهای منحصربفرد شما ارزیابی می نماید. از آنجایی که ایمپلنت یک روش درمانی زیبایی است معمولا تحت پوشش بیمه قرار ندارد.

قیمت ایمپلنت دندان به عوامل زیر بستگی دارد:

•  کشور سازنده ایمپلنت
• برند یا مارک ایمپلنت
• جنس ایمپلنت
• تخصص پزشک کاشت ایمپلنت
• جنس روکش ایمپلنت
• هزینه‌های جانبی کاشت ایمپلنت

که این پارامترها در قیمت اعلامی از سوی دندانپزشکان یا مراکز مختلف بسیار تاثیر گذار هستند

میزان موفقیت این روش درمانی از فردی به فرد دیگر و طبق شرایط سلامتی آنها متفاوت است. می توان گفت که میزان موفقیت ایمپلنت برای یک فرد سالم با بهداشت دهان و دندان و ایمنی مناسب بالای ۹۰ تا ۹۵ درصد است.

چیزی به نام ایمپلنت بدون فلز وجود ندارد. تقریبا تمام مواد مورد استفاده برای جایگزینی دندان¬ها حاوی نوعی یون فلزی هستند. ایمپلنت¬های دندانی از آلیاژ تیتانیوم ساخته شده¬اند (شبیه به کاشت مفصل ران/ شانه یا زانو) که بسیار زیست سازگار بوده و آلرژی به آن تا حد زیادی نادر است.

در ایمپلنت All on 4 شما برای هر یک از دندان هایی که از دست داده اید نیازی به کاشت ندارید.

تمام آنچه که نیاز دارید چهار ایمپلنت دقیقا در بالای دهان و چهار مورد در قسمت پایین است تا به لبخند ایده آل خود دست یابید. از آنجایی که این ایمپلنت از تیتانیوم ساخته شده است، توانایی منحصر بفردی در پیوند خوردن با استخوان زنده داشته و اینکه به عنوان بخشی از آن عمل کند.

پس در نهایت در ایمپلنت All on 4 ایمپلنت بخشی از استخوان فک شده و به عنوان پایه ای محکم و طولانی مدت برای دندان های جدید شما عمل می کند. این همجوشی استخوان علاوه بر حصول اطمینان از ثابت ماندن ایمپلنت های شما در جای خود، فواید مهم دیگری نیز دارد:

از تحلیل استخوان جلوگیری کرده و در نتیجه ساختار صورت شما جوان تر و سلامت دهان و دندان شما بیشتر خواهد شد. شاید بزرگترین شگفتی در مورد قوس کامل این باشد که چقدر سریع می تواند زندگی شما را متحول سازد.

روش ایمپلنت All on 4 معمولا به شرح زیر می باشد:

•  دندانپزشک متخصص در درجه اول از فک بالا یا پایینی شما یا هر دو قالب گیری می نماید و آن را به لابراتوار دندانپزشکی ارسال می کند. تکنسین ها در لابراتوار با استفاده از قالب قادر خواهند بود تا بریج های دندان مصنوعی را طراحی کرده و به صورت سفارشی برای شما بسازند.
• عکس هایی با اشعه ایکس از دندان ها و فک شما گرفته می شود تا دندانپزشک بهتر بتواند وضعیت دهان و دندان شما را ارزیابی نموده و برنامه ریزی جامعی برای شما طراحی نماید.
• در صورتی که دندان های شما دچار مشکلاتی چون پوسیدگی یا شکستگی و مشکلات دیگری باشند، متخصص آنها را برطرف نموده و اقدام به برداشت بافت های آسیب دیده نیز می کند.
• قبل از عمل جراحی، شما بی حسی دریافت خواهید کرد تا هرگونه اضطراب، درد و یا ناراحتی را در حین درمان احساس نکنید.
• دو ایمپلنت که از جنس تیتانیوم هستند در جلوی فک یعنی جایی که بافت های استخوانی مقاومت بیشتری را نسبت به تحلیل توده دارند قرار داده می شوند. دو عدد دیگر نیز در پشت فک و با زاویه بین ۳۰ تا ۴۵ درجه قرار داده می شوند.
• پس از این مرحله، مجموعه دندان های جدید به ایمپلنت وصل شده و مطابق با نیش و لثه شما تنظیم می شوند.

• رسیدن به نتایج فوری و سریع: کل پروسه ایمپلنت All on 4 در یک روز انجام می شود البته به جز جلسات مشاوره، معاینه و تنظیم.
• رسیدن به ظاهری طبیعی و زیبا: این نوع ایمپلنت به دلیل استفاده از مواد درجه یک به صورت منسجم در دهان قرار داده شده و ساختار و ویژگی های صورت را حفظ می نماید. علاوه بر این، آن به تحریک ساختارهای استخوانی مخصوصا در فک کمک کرده و سبب می شود که صورت جوان تر و پُرتر به نظر برسد.
• نتایج دائمی: تا زمانی که شما از ایمپلنت All on 4 مراقبت منظم و روزانه به عمل آورید نتایج آن برای شما ماندگار خواهند بود.
• قیمت بسیار مناسب: از آنجایی که تعداد ایمپلنت های مورد استفاده در این روش کم بوده و نیازی به انجام پیوندهای استخوان برای آن نیست، آن یک روش بسیار مقرون به صرفه محسوب می شود.
• عملکرد طبیعی ایمپلنت: ایمپلنت All on 4، برخلاف دندان های مصنوعی معمولی که با مکش در دهان قرار می گیرند مانند دندان های طبیعی و کامل خود فرد عمل می کنند. در واقع پس از فرآیند بهبودی، شما می توانید به راحتی غذا بخورید و صحبت کنید.

برخلاف پروتزهای مصنوعی، این نوع ایمپلنت یک راه حل ثابت و دائمی بوده و در صورت مراقبت صحیح می تواند تا آخر عمر با شما همراه باشد. دندان ها از آنجایی که قوی و پایدار هستند، برعکس پروتزهای مصنوعی، طبیعی به نظر می رسند و شما می توانید از خوردن تمامی غذاهای مورد علاقه خود لذت ببرید. با این ایمپلنت لازم نیست که نگران افتادن دندان های مصنوعی باشید. علاوه بر این از آنجایی که دندان های جایگزین در جای خود ثابت شده اند، تمام مزایای دندان های اصلی را برای شما فراهم می آورند و دیگر مانند پروتزهای مصنوعی آزار دهنده و خسته کننده نیستند.

این روش درمانی برای به حداقل رساندن درد طراحی شده است و در اکثر موارد دندانپزشک شما از بی حسی موضعی استفاده می نماید تا درد و ناراحتی شما را به حداقل برساند. ممکن است پس از جراحی کمی تورم یا درد داشته باشید اما از اینکه چقدر سریع آنها برطرف می شوند قطعا متعجب خواهید شد.

دندانپزشک متخصص به طور معمول توصیه می نماید که برای سازگاری با لبخند جدید خود حداقل دو یا سه روز زمان بگذارید. با این حال بسیاری از افراد احساس می کنند که بلافاصله پس از روز جراحی می توانند به برنامه روزانه و فعالیت های خود بازگردند.

اگر شما در حال حاضر از دندان های مصنوعی استفاده می کنید و یا در آینده به آنها نیاز پیدا خواهید کرد و در ضمن از سلامتی عمومی خوبی نیز برخوردار هستید پس می توانید کاندید مناسبی برای انجام این روش باشد. تعیین اینکه شما کاندید مناسبی هستید در نهایت دندانپزشک متخصص بر اساس مشاوره و معاینه کامل دهان و دندان شما، سی تی اسکن استخوان فک و تصاویر دیجیتال می تواند این روش را به شما پیشنهاد نماید. به ندرت پیش می آید که یک سابقه بیماری یا پزشکی در توانایی شما برای دریافت این روش تداخل ایجاد نماید. با مراجعه به یک کلینیک دندانپزشکی معتبر قطعا تمامی سوابق پزشکی شما قبل از تصمیم گیری برای این روش بررسی خواهد شد تا مشخص شود که آیا سلامت شما اجازه این جراحی را می دهد یا خیر.

هزینه این روش بر اساس مواد مصرفی و تعداد دندان های مورد نیاز شما متفاوت است. عوامل دیگری که بر هزینه تأثیرگذار هستند عبارتند از مهارت و تخصص دندانپزشک، موقعیت جغرافیایی کلینیک و روش های درمانی که باید بیمار قبل از این عمل انجام دهد. اما از آنجایی که این روش نیاز به پیوند استخوان را به حداقل می رساند و به طور معمول از تعداد کمی ایمپلنت استفاده می نماید هزینه کمتری دارد.

قطعا بله. مخصوصا اگر شما به یک دندانپزشک با تجربه رجوع کنید او می توانید به گونه ای این درمان را برای شما انجام دهد که دندان های کاشت شده با دندان های طبیعی قابل تشخیص نباشند. علاوه بر این، دندانپزشک متخصص با دقت از خطوط طبیعی شما قالب گیری کرده و می تواند از تناسب کامل فرم صورت شما اطمینان حاصل نماید.

بله حتما. دقیقا مانند هر روش پزشکی دیگر، کیفیت مواد و محصولات مورد استفاده برای موفقیت این جراحی بسیار تأثیرگذار هستند. از آنجایی که ایمپلنت در استخوان فک و به طور دائمی در بدن شما قرار می گیرد پس باید از نظر علمی مورد آزمایش قرار گرفته و از موادی با بالاترین کیفیت استفاده شود. مواد درجه یک که با تحقیق و راه حل های نوین دندانپزشکی و مفاهیم درمانی به بازار عرضه شده اند می توانند کیفیت زندگی افراد را تا حد بالایی بهبود ببخشند.

بله شما می توانید از این روش درمانی برای هر دو فک خود استفاده کنید.

بر اساس مطالعات منتشر شده مشخص شده است که میزان موفقیت این روش درمانی به اندازه ۹۸. درصد در قوس پایین و ۹۴ درصد برای قوس فوقانی است.

ایمپلنت All on 4 تنها از ۴ کاشت در یک قوس استفاده می نماید. در حالی که در کاشت های معمولی از ۵ تا ۸ ایمپلنت استفاده می شود. ایمپلنت های خلفی در روش All on 4 در یک زاویه قرار گرفته و باعث می شوند که قدرت بیشتری با بهره گیری از حداکثر حجم استخوان موجود پدید آید. کاشت های معمولی معمولا به پیوند استخوان نیاز داشته و بهبودی آن حدودا شش ماه طول می کشد. اما در All on 4 بیماران معمولا به این پیوند نیازی نداشته و شانس آنها نیز از نظر موفقیت بالینی بالاتر است. به طور کلی این روش برای کاهش درد و ناراحتی شما و نیز صرفه جویی در زمان و هزینه طراحی شده است.

می توان گفت سن عامل تعیین کننده ای برای انجام این روش درمانی نیست. شاید شما احساس کنید که سنتان باعث می شود نتوانید از مزایای ایمپلنت دندان بهره مند شوید اما فراموش نکنید که در این زمینه سلامتی شما عامل مهم تری است. اگر از سلامتی کافی برای کشیدن دندان برخوردار هستید به احتمال زیاد می توانید ایمپلنت All on 4 را دریافت نمایید. اما در هر صورت بهتر است که قبل از تصمیم گیری با دندانپزشک خود مشورت نمایید.

طراحی درمان All on 4 مبتنی بر زاویه دادن به ایمپلنت های دندان و تا حدی است که بتواند هر چه بیشتر با استخوان فک ارتباط برقرار نماید. برای بسیاری از بیماران، پیوند استخوان ضروری نیست زیرا می توان از ایمن بودن این روش در کاشت و ارتباط آن با فک تا حد زیادی اطمینان حاصل نمود. اما در هر صورت در جلسه مشاوره، دندانپزشک شما بررسی خواهد نمود که آیا به پیوند استخوان نیاز دارید و می توانید این روش را انجام دهید یا خیر.

• یکپارچه نشدن ایمپلنت: ممکن است ایمپلنت All on 4 همیشه به خوبی با استخوان ادغام نشود و در واقع تأثیر آن به به یکپارچه شدن ایمپلنت با استخوان فک شما بستگی دارد. برای مثال عواملی چون پوکی استخوان، سیگار کشیدن یا نحوه تغذیه می توانند از موفقیت این درمان بکاهند.
• عدم موفقیت ایمپلنت All on 4: در صورتی که شما به بیماری یا عفونت لثه مبتلا باشید ممکن است نتیجه ایمپلنت All on 4 طبق انتظار نباشد. شما می توانید با مسواک زدن، استفاده کردن از نخ دندان و مراجعه منظم به دندانپزشکی از ایمپلنت خود به طور صحیح مراقبت نموده و موفقیت بالای آن را تضمین نمایید. از عوارض این روش درمانی می توان به بروز عفونت، کندی روند بهبودی یا خونریزی های شدید اشاره نمود. اما به یاد داشته باشید که بیشتر این عوارض به زودی از بین می روند و اثر بلند مدتی نخواهند داشت.

میزان زمان مورد نیاز برای استراحت معمولا پس از درمان تعیین می شود زیرا زمان بهبودی از یک بیمار به بیمار دیگر متفاوت است. اما اکثر آنها در طی سه یا چهار روز پس از درمان می توانند به محل کار خود بازگشته و فعالیت های کاری و روزمره خود را از سر گیرند.

در طول دوره نقاهت، دستورالعمل های خاصی در مورد اینکه کدام غذاها را بخورید و از کدام مواد غذایی اجتناب کنید توسط دندانپزشک به شما داده می شود. برای جلوگیری از اضافه بار ایمپلنت در طی پنج ماه اول باید رژیم نرم داشته باشید. برای مثال، پاستا، ماهی، مرغ بدون استخوان و ... . قطعا دندانپزشک متخصص یک برنامه غذایی مناسب در اختیار شما قرار می دهد تا به ایمپلنت شما لطمه ای وارد نیاید.

اوردنچر (Overdenture) نوعی پروتز است که روی دندان های باقیمانده ، ایمپلنت ها ، دندان های مصنوعی یا ریشه دندان های طبیعی قرار می گیرند. اوردنچر بر پایه ایمپلنت به جای اینکه روی لثه قرار گیرد ، به ایمپلنت متصل می شود. در حقیقت این پروتزهای مصنوعی توسط ایمپلنت پشتیبانی می شوند. یا به عبارتی روی ایمپلنت های دندانی نصب شده و یا به آن متصل می شوند. در اوردنچر جایگزینی پایدارتری نسبت به پروتزهای سنتی کامل یا جزئی وجود دارد.

در ابتدا دندانپزشک ایمپلنت را نصب کرده و سپس اجازه می دهد تا محل مورد نظر بهبود یافته و ایمپلنت با استخوان فک شما ادغام شود. پس از آن، دندان های کاذب یا اوردنچر در بالای ایمپلنت نصب شده و به شما لبخندی طبیعی و زیبا می بخشد. اوردنچر بر پایه ایمپلنت می تواند به عنوان یک پروتز ثابت و یا متحرک مورد استفاده قرار گیرد. به طور کلی روند درمان به شرح زیر است:

• معاینه اولیه: در اولین مرحله دندانپزشک متخصص، معاینه کاملی از وضعیت دهان و دندان های بیمار و نیز استخوان فک او به عمل می آورد. در این مرحله است که دندانپزشک بر مبنای وجود یا عدم دندان در دهان فرد تصمیم می گیرد گه از چه نوع اوردنچری استفاده نماید. از آنجایی که اوردنچر باید در فک نصب شود پس دندانپزشک از عسکبرداری رادیولوژی نیز استفاده می نماید.
• قرار دادن ایمپلنت در استخوان فک بیمار: مرحله بعدی جایگذاری ایمپلنت در استخوان فک است. زمانی که دندانپزشک تشخیص داد که در کدان فک باید از اوردنچر استفاده کند و همچنین با توجه به شرایط استخوان فک او، دو تا شش ایمپلنت در فک قرار داده و چند هفته زمان می دهد تا پایه به لثه پیوند بخورد.
• قرار دادن وصل کننده ایمپلنت و پروتز: وصل کننده ایمپلنت و پروتز دندان که بر اساس نوع اوردنچر مشخص می شوند پس از اینکه ایمپلنت پیوند خود قرار داده می شود. این وصل کننده بسته به نیازهای بیمار به صورت میله ای یا توپی خواهد بود.
• قالب گیری: اکنون پروتز دندان بر اساس شرایط بیمار به صورت سفارشی قالب گیری شده و سپس به صورت طبیعی طراحی خواهد شد.
• قرار دادن پروتز: زمانی که ایمپلنت در دهان بیمار پیوند خورد، دندان پزشک پروتز آماده شده را در دهان بیمار قرار داده و سعی می کند با اعمال مقداری فشار کم آن را به وصل کننده متصل نماید. پس از این مرحله بیمار باید طی یک معاینات منظم به دندانپزشک مراجعه کرده تا مشکلات احتمالی برطرف شود. علاوه بر این شاید تا چند روز یا چند هفته، بیمار درد جزئی را در این نواحی حس کند که این البته طبیعی بوده و با گذشت زمان از بین خواهد رفت.

این روش درمانی گزینه مناسبی برای افرادی است که هیچ دندانی در فک خود ندارند یا دارای چند دندان طبیعی یا مصنوعی هستند اما استخوان فک آنها به اندازه ای قوی است تا از ایمپلنت پشتیبانی نماید. حتی اگر فردی برای تقویت استخوان فک نیازمند پیوند استخوان باشد باز هم می تواند کاندید مناسبی برای این روش باشد.

اوردنچر بر پایه ایمپلنت میزان بالاتری از پایداری و راحتی را برای کسانی که نیاز به دندان مصنوعی دارند فراهم می کند. فرایند این درمان نسبتا سریع بوده و معمولا کمتر از یک سال به طول می انجامد و شامل دو عمل جراحی کوچک می شود. مراقبت از اوردنچر نیز آسان و ماندگار بوده وفشار ناشی از پروتز را کاهش می دهد. آن همچنین باعث بهبود گفتار، تقویت نیش و به طور کلی ارتقاء سبک زندگی می شود. سایر مزایای اوردنچر بر پایه ایمپلنت عبارتند از:

• راحتی بیشتر
• ظاهری طبیعی تر
• تحریک کمتر لثه
• عدم نیاز به چسب های دندان مصنوعی
• راحتی در خوردن و آشامیدن و در نتیجه بهبود هضم و تغذیه

• اوردنچر نیازهای روحی روانی بیماران را به طور کامل برآورده نمی سازد.
• این روش درمانی نیازمند بهداشت صحیح و کنترل پلاک است.
• هزینه آن نسبت به پروتزهای کامل بیشتر است.
• اوردنچر بر پایه ایمپلنت از سایر روش درمانی حجیم تر است.
• مشکل در گفتار

• سن و سلامت دهان و دندان شما: هر اندازه که سن شما پایین تر باشد، در زمان انجام اوردنچر، احتمال موفقیت درازمدت نیز بیشتر است. همچنین از آنجایی که حفظ و بهبود تراکم استخوان و نیز توانایی در جویدن غذا در اوردنچر نسبت به دندان های مصنوعی بیشتر است، انجام این درمان در جوانی می تواند سلامت دهان و دندان شما را بیشتر تضمین کند. بیماری های مزمن مانند دیابت، فشار خون بالا و بیماری های قلبی نیز می توانند بهبودی این روش های درمانی را به تأخیر بیندازند، گرچه در هر صورت یک دندانپزشک متخصص بهتر از همه می تواند برای درمان اوردنچر شرایط شما را ارزیابی کند. اما به طور کلی بهره مندی از سلامت عمومی احتمال موفقیت در این درمان را بالاتر می برد.
• تراکم استخوان: از آنجایی که ایمپلنت برای اینکه در فک قرار گیرد به استحکام استخوان نیازمند است پس دارا بودن از تراکم استخوان کافی یکی از شرط های موفقیت این درمان به شمار می رود.
• عادات مرتبط با سلامتی: عادت های مرتبط با سلامتی مانند سیگار کشیدن، نوشیدن بیش از حد الکل و رژیم غذایی نامناسب همگی می توانند بر موفقیت اوردنچر بر پایه ایمپلنت تأثیرگذار باشند، به ویژه سیگار کشیدن که برای افراد کاندید این روش منع مصرف دارد. نیکوتین و سایر مواد سرطان زا در سیگار جریان خون را محدود کرده و مانع بهبود بافت لثه می شوند. علاوه بر این شما باید از نوشیدن بیش از حد الکل خودداری نموده و در طی دوره بهبودی روی مصرف غذاهایی که غنی از ویتامین ها هستند مانند سبزیجات برگ دار و میوه ها تمرکز نمایید. تمامی این موارد می توانند سرعت بهبودی را افزایش داده و در مقابل خطر عوارض را کاهش دهند.

نظرسنجی ها نشان داده اند که پس از اتمام این روش، اکثر بیماران در روز اول با ناراحتی جزئی مواجه می شوند و در روز دوم درد کمتری نسبت به اولین روز وجود دارد.

اوردنچر بر پایه ایمپلنت بهترین گزینه برای افرادی است که دندان ندارد. زیرا ایمپلنت باعث ثبات اوردنچر شده و از تحلیل رفتن استخوان تا حد زیادی جلوگیری می نماید. در نهایت، با این روش درمانی اعتماد به نفس تا حد بالایی افزایش می یابد زیرا آنها دقیقا مانند دندان های واقعی هستند.

بهترین جایگزین برای پروتزهای مصنوعی می تواند پروتز ترکیبی دائمی باشد. پروتز هیبریدی از چندین ایمپلنت برای پشتیبانی از بریج در هر محل کاشت استفاده می نماید. این روش همچنین لبخندی واقعی به شما می بخشد که برای یک عمر ماندگار خواهد بود.

توصیه متخصصین دندانپزشکی به افراد سیگاری این است که قبل از انجام این درمان سیگار را کنار بگذارند. زیرا سیگار کشیدن بهبودی لثه را بسیار دشوار کرده و در نهایت باعث از بین رفتن ایمپلنت می شود.

هزینه اوردنچر مانند بسیاری دیگر از روش های دندانپزشکی تحت تأثیر مجموعه ای از عوامل قرار دارد. اما برای اطلاعات بیشتر توصیه می شود که در ابتدا مشاوره ای با دندانپزشک متخصص خود داشته باشید. دندانپزشک یک برنامه درمانی را متناسب با نیازهای خاص شما تنظیم نموده و هزینه دقیق تری را به شما ارائه خواهد داد. به طور کلی عوامل زیر در هزینه اوردنچر تأثیر دارند:

• اسکن
• روش نصب
• موقعیت کلینیک دندانپزشکی
• مهارت و تخصص دندانپزشک شما
• پیوند استخوان
• نوع مواد مورد استفاده

ویژگی اصلی اوردنچر که آن را از یک پروتز معمولی متمایز می نماید وجود ایمپلنت است که از آن پشتیبانی می نماید. همانطور که از نام اوردنچر بر می آید آن در ساختار خود از ایمپلنت استفاده نموده که با مزایای زیادی نسبت به پروتزهای معمولی همراه است. قدرت تکلم، غذا خوردن، ظاهر طبیعی و ماندگاری اوردنچر نسبت به پروتزهای سنتی بسیار بالاتر است.

سفید کردن اوردنچر مانند دندان های طبیعی امکان پذیر نیست، زیرا این پروتزها از پلاستیک ساخته شده اند. اما شما می توانید برای به حداقل رساندن رنگ دهی این پروتز، روزانه آن را تمیز کنید تا مواد غذایی و باکتری های پلاک از بین بروند. مسواک زدن با برس مصنوعی یا مسواک نرم، از لک شدن دائمی اوردنچر جلوگیری کرده و دهان شما را سالم نگه می دارد.

سعی کنید برای تمیز کردن اوردنچر از مایع سفید کننده استفاده ننمایید مگر اینکه دندانپزشک شما دستورالعمل های خاصی را برای استفاده از مایع سفید کننده به شما داده باشد.

اگر پروتزها به طور منظم از دهان خارج نشده و تمیز نشوند، باکتری روی آن تجمع یافته و در نهایت به بوی بد دهان منجر می شود. همچنین اگر دهانتان خشک شده باشد و تمایل به تولید بزاق کمتری وجود داشته باشد، در این صورت بوی بد در دهان ایجاد می شود. بزاق دهان را مرطوب نگه می دارد اما خشکی دهان محلی برای تولید باکتری ها است. در نهایت اگر پروتز متناسب با بافت دهان نباشد می تواند لثه را تحریک کرده و در آن صورت زخم یا عفونت پدید آید که تمامی این ها سبب ایجاد بوی بد دهان می شوند.

نمی توان گفت که سن تقویمی به تنهایی شاخص مهمی برای انجام درمان اوردنچر است. زیرا مهمتر از سن، سلامتی شما است. دندانپزشک متخصص به جای این سوال بر این مسئله تأکید دارد که بیمار تا چه اندازه سالم است و آیا از استخوان کافی برای درمان اوردنچر بر پایه ایمپلنت برخوردار است یا خیر.

نمی توان گفت که برای دریافت اوردنچر دیر شده است. زیرا به دلیل پیشرفت های پزشکی، طول عمر افراد بالاتر رفته و در نتیجه آنها نیاز بیشتری به دندان های ثابت و با ماندگاری بالا پیدا می کنند. دندانپزشکی های مدرن با تکنیک های پیشرفته و استفاده از موادی با کیفیت بالا مثل پیوند استخوان این امکان را برای بیماران فراهم می آورند که از اوردنچر بهره برده و مزایای بسیاری را پس از آن تجربه کنند.

لمینت پوسته ای با ضخامت نازک است که مطابق با شکل و ویژگی های دندانی هر فرد به صورت منحصر بفرد و سفارشی ساخته می شوند. موادی که برای ساخت این پوسته های نازک به کار می روند به رنگ طبیعی و نزدیک به رنگ دندان است. لمینت ها به بخش جلویی دندان اتصال یافته تا مشکلاتی مانند ظاهر، رنگ، اندازه و طول دندان ها را برطرف نموده و لبخندی طبیعی و ایده آل به فرد هدیه دهد.

ونیر ها، روکش های بادوام و نازک ساخته شده از مواد همرنگ دندان طبیعی هستند که به سطح دندان می‌چسبند تا دندان ظاهر بهتر و زیباتری پیدا کند.

این وینیرها می تواند سرامیکی یا کامپوزیتی باشند.

لمینیت ونیر پرسلن و ونیر کامپوزیت، متداول ترین مواد ونیر دندان هستند. ونیرهای کامپوزیت از رزین هایی ساخته شده اند که به دندان متصل شده و به نحوی شکل داده می شوند که زیبایی دندان ها را بیشتر می کنند. اما لمینیت ونیرهای پرسلن معمولاً در لابراتوار ساخته شده و در مقایسه با مواد دیگر نسبت به زرد شدن مقاوم ترند.

روکشهای دندانی راه حل مناسبی برای افرادی هستند که دندانهای جلویی آن ها دارای ظاهر نامناسب، فاصله بسیار زیاد، ساییدگی قابل توجه یا تغییر رنگ شدید است. همچنین دندان‌هایی که کج شده باشند یا تکه ای از آن ها افتاده باشد؛ نیاز به ترمیم با ونیرهای دندان دارند.

قرار دادن ونیرها روی دندان ساختار دندان را تا حد زیادی حفظ می کنند. ونیرهای دندانی می توانند ظاهر دندان ها را متحول کرده و موجب اصلاح طرح لبخند فرد شوند. بافت لثه معمولا بخوبی با ونیر دندان سازگار می شوند. رنگ ونیرهای دندان را می‌توان با تنوع بسیار بالایی انتخاب کرد. لمینت ها در مقابل زرد شدن مقاومت بسیار خوبی دارند و دوام آنها بیش از ۱۰ سال است.

پیش از انجام روکش دندان دندانپزشک بایت سطح کمی از دندان را بتراشد تا دندان برای پیوند خوردن با روکش آماده شود؛ این فرایند برگشت پذیر نیست. اگر ونیرها مشکلی پیدا کنند معمولاً ترمیم کردن آنها مشکل است و باید تعویض شوند.

پس از لمینت کردن باید عاداتی مثل جویدن سرخود کار و ناخن های دست را ترک کنید ؛چون این این کارها موجب ترک خوردن لمینت می شود. ونیرهای انتخاب مناسبی برای افرادی که از سلامت لثه کافی برخوردار نیستند؛ نمی باشند.

افرادی که عادت به دندان قروچه کردن یا ساییدن دندان هایشان دارند؛ خطر ایجاد ترک یا شکستگی در ونیرهای دندانی آنها بسیار بالاست. نکته آخر اینکه احتمال پوسیدگی ونیرهای دندانی زیاد است؛ بنابراین حفظ و نگهداری از ونیرها و رعایت نکات بهداشتی و مراجعه مکرر به دندانپزشک پس از لمینت کردن بسیار مهم است.

در صورتی که دندانتان زرد شده یا تکه ای از آن افتاده است؛ روکشهای دندانی می توانند به شما کمک کنند تا ظاهر زیبای دندان های خود را برگردانید. ونیرهای دندانی همچنین روش درمانی متداولی برای اصلاح طرح لبخند می باشند.

معمولاً لمینت دندان یک فرآیند چند مرحله ای است مرحله اول مشورت با پروتودنتیست است. در جلسه اول، بیمار اهداف و نگرانی های خود را با پزشک مطرح می کند و دندانپزشک پس از دیدن عکس اشعه ایکس یا قالب های دندان تصمیم می گیرد که آیا دندان شما نیاز به لمینت شدن دارد یا خیر.

در مرحله دوم دندان به منظور روکش شدن آماده می شود. به این منظور بخش کوچکی از ساختار دندان تراشیده شده و قالب گرفته می شود. سپس دندانپزشک ونیرهای موقتی را روی دندان قرار میدهد. در جلسه بعدی ونیرهای موقتی برداشته شده و لمینت نهایی به دندان متصل می شود.

پس از تراشیدن دندان دندانپزشک رنگ، اندازه و نوع لمینت دندان ها را تعیین کرده و سپس اطلاعات مورد نیاز را برای لابراتوار را ارسال می‌کند تا لمینت ها ساخته شود. یک قالب دندان به عنوان قالب نمونه برای تکنسین فرستاده می‌شود تا طبق آن لمینت ها را بسازد. این قالب برای اطمینان از اینکه لمینت ها کاملا روی دندان منطبق می شوند ساخته می شود.

ساخت لمینت ها در لابراتوار حدود ۱ تا ۲ هفته زمان می برد. طی این مدت لمینت ها در لابراتوار توسط متخصص پروتز با توجه به شرایط و نیازهای خاص شما ساخته می شود.

در مواردی استفاده از لمینت های موقتی پیش از آماده شدن لمینت اصلی در لابراتوار توصیه می‌شود که البته اجباری نیست و بستگی به تمایل خود بیمار خواهد داشت.

اگر می خواهید دندان های تان خیلی سفید به نظر برسند احتمالا باید عمل سفید کردن یا بلیچینگ را پیش از قرار دادن لمینت ها انجام دهید. چون در صورتیکه لمینت ها خیلی سفید داشته باشند ممکن است با سایر دندان های شما از لحاظ ظاهری متفاوت به نظر برسند. اما سفید کردن دندان موجب می‌شود سایر دندان های طبیعی نیز با لمینت ها هم رنگ شوند. چون همرنگ نبودن لمینت ها با سایر دندانهای طبیعی ظاهر خوشایندی ندارد.

همانطور که پیش از این گفته شد عمل تراشیدن دندان به منظور نصب لمینت بدون بی حسی انجام می گیرد چون هیچ عصبی روی دندان وجود ندارد و در نتیجه تراشیدن مینای دندان دردناک نیست و برای فرد ناراحتی ایجاد نمی‌کند. اما گاهی اوقات با توجه به تعداد دندان هایی که برای لمینت کردن باید آماده شود و شرایط جسمی بیمار ممکن است برای احتیاط بی‌حسی مورد استفاده قرار گیرد.

در برخی از انواع ونیرهای دندان مانند ونیرهای فوق نازک یا ونیروهای کامپوزیت نیازی به تراشیدن دندان نیست.

زمانی که لمینت ها توسط لابراتوار آماده شد می توانید به دندانپزشک مراجعه کنید تا لمینت سرامیکی روی دندانتان نصب شود. البته ابتدا پیش از اتصال لمینت به دندانها، ابتدا دندانپزشک لمینت ها را روی دندان شما امتحان می کند تا از انطباق آن با دندان های تان اطمینان حاصل کند.سپس دندانپزشک نحوه گاز زدن و همچنین زوایای قرار گیری لمینت نسبت به فک مقابل را بررسی کرده و در صورتی که نیاز به اصلاح باشد در مطب دندانپزشک اصلاحات کوچکی روی آن انجام می گیرد.

بررسی رنگ لمینت های سرامیکی نیز بسیار مهم است. ونیرهای لمینت باید کاملا مشابه دندانهای طبیعی باشند؛ دندانپزشک می تواند با انتخاب سایه های مختلف برای مواد پیوند دهنده یا همان چسب ها این انطباق را ایجاد کند. زمانی که دندان پزشک به طور کامل از ونیرهای دندان راضی بود نظر شما را نیز جویا می‌شود اگر شما نیز نیاز به اصلاح دیدید می توانید با دندانپزشک مطرح کنید.

پیش از نصب لمینت دندانپزشک، دندان های زیر را به طور کامل تمیز می‌کند تا هیچ آلودگی روی آنها نباشد و سپس لمینت های سرامیکی را روی دندانهای طبیعی می چسباند. دندانپزشک معمولا از وسیله ای به نام Dental Dam استفاده می کند که می تواند دندان را ایزوله کرده و آلودگی های آن را تمیز کند.

هر دندانی که ونیر روی آن قرار می گیرد باید با ژل اسیدی تمیز شود. اچینگ (Etching) نیز به صاف شدن سطح دندان و پیوند خوردن بهتر آن به لمینت کمک می‌کند.

به منظور اتصال دائمی لمینت ها از سیمان کردن پشت ونیر ها استفاده می شود. زمانی که لمینت ها با زاویه مناسب روی دندان قرار گرفتند و سیمان توسط نور مخصوص سفت شد؛ پیوند نهایی بین ونیر و دندان برقرار می‌شود که لمینت های سرامیک را برای چندین سال در محل خود ثابت نگه می دارد.

احتمال دارد لثه ها پس از نصب لمینت های سرامیکی دچار سوزش و خارش شوند مخصوصا اگر دندانپزشک برای نصب ونیرها مجبور به بالا زدن آنها شود ممکن است دندانپزشک از شما بخواهد که یک هفته بعد برای چکاپ نهایی به مطب مراجعه کنید. به عنوان بخشی از درمان لثه ها به به سمت بالا کشیده شده تا لمینت های سرامیکی بهترین انطباق را با دندان ها داشته باشند بنابراین احساس سوزش و یا خارش و همچنین تورم هنگام لمس کردن لثه ها تا چند روز طبیعی است البته ممکن است برخی افراد تجربه چنین حس ایران داشته باشند. احساس ناراحتی در لثه ها به علت عقب زدن آنها نیاز به درمان با داروی خاصی ندارند اما در صورتی که درد یا ناراحتی شدید داشتید می توانند از مسکن های مناسب با تجویز پزشک برای تسکین درد استفاده کنید.

• تغییر رنگ دندان‌ها
• بدشکل شدن دندان‌ها
• وجود مینای دندان ناکافی (hypoplasia)
• کافی نبودن مواد معدنی در مینای دندان (hypocalcification)
• وجود لکه های تتراسایکلین
• قرار گیری نادرست
• شکستن مینای دندان
• از بین رفتن مینای دندان
• کج بودن دندان ها

استفاده از لمینت های سرامیکی برای ارتودنسی فوری یا اصلاح و افزایش طول دندان می‌تواند مخصوصاً برای جوانانی که دندان های سالمی دارند؛ ضرورتی ندارد چون آسیب شدیدی که لمینت کردن به مینای دندان وارد می کند برای افرادی که تمام دندان هایشان سالم است و نیازی به اصلاح ظاهری ندارند؛ منطقی نیست. برخی از دندانپزشکان حتی افرادی را که نیازی به استفاده از ونیرهای دندانی ندارند در سنین نوجوانی و یا حتی در سنین بالاتر که سلامت دندان کافی برخوردارند و فقط با سفید کردن یا روش‌های تمیز کردن معمول تر می توانند دندان هایی با ظاهر زیبا داشته باشند را مجبور می کنند که از لمینت سرامیکی استفاده کنند. چون نصب لمینت های سرامیکی نیاز به تراشیدن مینای دندان دارد؛ اولا دندانهای سالم حساس شده و دوما پوسیدگی نیز سریع‌تر در آنها مشاهده می‌شود همچنین هزینه حفظ و نگهداری های لمینت بسیار بالاست و به همین علت نصب لمینت های سرامیکی فقط باید برای افرادی که دندان های شان مشکلات ظاهری و نواقص متعددی دارد و سر آن شکسته یا ترک برداشته مورد استفاده قرار گیرد.

نصب ونیرهای سرامیکی در برخی موارد بین ۳ تا ۳۰ درصد از سطح مینای دندان را از بین می‌برد و در صورتیکه دندانپزشک تجربه کافی در این کار نداشته باشد و بیش از مقدار مورد نیاز از مینای دندان را بتراشد؛ دندان ها به غذاهای سرد و گرم حساس شده و فرد نمی تواند به راحتی غذاها را بجود. آمارها نشان می‌دهد حدود ۵۰ درصد از لمینت های سرامیکی پس از ۱۰ سال نیاز به تعویض شدن و یا ترمیم شدن دارند و ظاهر آنها مانند قبل رضایت‌بخش نیست.

حفظ بهداشت دهان و دندان یکی از مهمترین عوامل افزایش طول عمر لمینت هاست در صورتیکه بیماری های کنترل نشده لثه وجود داشته باشد ممکن است موجب عمل نکردن نادرست لمینت ها شده و ناراحتی های متعددی برای بیمار به وجود آورند.

در گذشته تنها روش اصلاح نواقص و پوشاندن آنها استفاده از تاج دندان یا پروتز مصنوعی بود اما امروزه در بسیاری از موارد روشهای دیگری مانند پیوند رزین کامپوزیت، کانتورینگ زیبایی یا ارتودنسی را می توان انتخاب کرد. ونیرهای دندانی غیر دائمی که روی دندان قرار می گیرند نیز یکی از انتخاب های موجود هستنند. این ونیرهای دندانی قابل برداشت و استفاده مجدد هستند و از رزین های انعطاف پذیر ساخته می شوند.

ونیرهای دندان اگر از مواد با دوام و مناسب درست شده باشند و کار نصب آن‌ها به وسیله دندانپزشک‌های ماهر انجام شود می‌توانند عمر نسبتا خوبی داشته باشند. امروزه کارشناسان و متخصصان دندان عمر مفید لمینت های سرامیکی را به دلیل استحکام و مقاومت خوب در حدود ۱۰ سال می دانند که در صورت استفاده و مراقبت درست این زمان قابل افزایش می‌باشد.

برای این که دوام و طول عمر لمینت های سرامیکی افزایش داده شود باید به طور منظم به دندانپزشک مراجعه شود تا دندان‌ها به وسیله دندانپزشک بررسی شده و پس از معاینه، در صورت نیاز آنها را تمیز کند.

همچنین دندانپزشک باید سلامت دندان های زیر لمینت‌ها را بررسی کند و در صورتی که دچار پوسیدگی شده باشند آنها را درمان نماید. مراقبت های بعد از نصب لمینت سرامیکی بسیار مهم است. در صورتیکه ونیر پرسلین ترک بخورد و یا بشکند نمی‌توان آنها را تعمیر کرد، بنابراین مجبور می‌شوید هزینه و زمان بیشتری صرف کنید تا لمینت های آسیب دیده را جایگزین نماید.

پس بهترین روش برای استفاده بهینه از لمینت های سرامیکی مواظبت و توجه مستمر به آن‌ها می‌باشد. برای کاهش ریسک آسیب دیدن لمینت‌های سرامیکی بهتر است از جویدن و گاز زدن چیزهای سفت مانند ناخن ها یا در بطری و همچنین پاره کردن بسته های پلاستیکی و غیره با دندان های لمینت های شده خودداری شود.

دندانپزشک‌ها با تاکید زیاد به افرادی که لمینت دندان انجام می‌دهند توصیه می‌کنند که از خوردن و جویدن خوراکی های سفت مانند خشکبار و آجیل ها حتی المقدور اجتناب کنند تا به لمینت های دندان آن ها آسیبی وارد نشود و در حد توان خود سعی کنند از دندان های لمینت شده خود مراقبت نمایند تا ناچار به مراجعه مکرر به دندانپزشک نشوند.‌

اگر چه لمینت های سرامیکی، مصنوعی هستند اما حفظ و نگهداری روزانه آنها در دوام و طول عمر و شرایط مطلوب شان تاثیر بسزایی دارد. لمینت های سرامیکی به طور دائم به دندانهای طبیعی شما و لثه های اطراف می چسبند اما دندان که زیر آنها قرار گرفته و همچنین لثه ها در معرض پوسیدگی و عفونت و بیماریهای لثه که به ژنژویت معروف است؛ می باشند. خود ونیرهای سرامیکی نسبت به پوسیدگی مقاوم اند اما به منظور سالم ماندن دندان های طبیعی زیر آنها مسواک کشیدن دو بار در روز با خمیر دندان حاوی فلوراید به سالم ماندن لثه ها و دندان ها کمک می کند. نخ دندان کشیدن نیز تاثیر بسزایی در حفظ سلامت دهان و دندان و افزایش دوام و طول عمر لمینت های سرامیکی دارد.

باید از پروتودنتیست پرسید که کدام گزینه برای هر فرد به عنوان روکش دندان بهتر است. اگر میزان تغییراتی که باید روی دندان ها انجام گیرد؛ کم باشد و عملکرد مناسب دندان ها مدنظر باشد؛ ونیر کامپوزیت گزینه بهتری است. اما در صورتی که دندان ها فاصله زیادی از هم داشته باشند؛ شکسته باشند یا زرد شده باشند؛ همچنین اگر بیمار دندان قروچه می کند و سایش دندان ها بسیار شدید است؛ ونیرهای پرسلن گزینه بهتری هستند.

برای کسب اطلاعات بیشتر در این مورد به این مقاله مراجعه کنید.

اگر دندانتان پوسیده باشد مشکل دندان فقط با استفاده از روکش حل نمی‌شود. بنابراین ابتدا باید با دندانپزشک صحبت کنید تا پیش از پوشاندن دندان، پوسیدگی آن را برطرف کند. اگر دندان قروچه می کنید احتمالاً پس از روکش کردن دندان دچار مشکل می شوید. البته دندانپزشک احتمالاً به شما راه‌حل‌هایی را مانند استفاده از محافظ های دندانی در شب پیشنهاد می‌دهد؛ تا از ونیرهای دندانی خود محافظت کنید.

دندانپزشک با بررسی شرایط ظاهری دندان بیمار تعیین می‌کند که چه تعداد از آنها نیاز به استفاده از روکش دارند. معمولاً تعداد دندان هایی که برای لمینت کردن انتخاب می شوند؛ زوج هستند. مثلاً ۲ و ۴ و ۸ و ۱۰ و ۱۲ تا روکش از لحاظ ظاهری و تقارن نتیجه بهتری داشته باشد.

هزینه لمینت بسته به اینکه چه تعداد از دندان ها را شامل می شود و دندانها در کدام ناحیه از فک قرار دارند؛ متغیر است.

برخی از بیمه های دندان حدود ۵۰ درصد از هزینه لمینت را می پردازند که این بستگی به نوع پوشش بیمه ای فرد دارد. البته نباید انتظار چندانی به پرداخت هزینه لمینت از بیمه‌های درمانی داشت. چون لمینت کردن یک روش زیباییست.

از دندانپزشک بخواهید تا انواع مختلف روکش دندان را به شما نشان دهد. همچنین می توانید مواردی را که دندانپزشک تا کنون روی آنها لمینت انجام داده که مشابه دندان های شما بوده ببینید. از دندانپزشک بپرسید دندان چه تعداد از بیماران را تا به حال با لمینت روکش کرده است و آیا لابراتوار سازنده لمینت، تخصص کافی برای انجام این کار را دارد.

پیش نمایش طرح لبخند دیجیتالی را می توان با عکس گرفتن از چهره بیمار و ویرایش دیجیتالی دندان ها ایجاد کرد. این عکس طرح خوبی است و نتیجه نهایی با استفاده از نرم افزار به بیمار نشان داده می شود و بیمار می‌تواند بر اساس آن تصمیم بگیرد که آیا تمایل به انجام لمینت دارد یا خیر.

این موضوع توسط دندانپزشک بررسی می شود چون معمولا خود بیمار لمینتی را انتخاب می کند که از دندان های خودش روشن تر است و مجبور می شود سایر دندانها را با بلیچینگ و روش های سفید کردن دیگر روشن کند تا با لمینت ها تطابق داشته باشد.

معمولاً بیماران هنگام انجام لمینت بی حس هستند و هیچ دردی احساس نمی کنند. اگر لمینت برای دو تا ۴ دندان مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ معمولا ناراحتی خاصی پس از از بین رفتن بی حسی نیز برای فرد ایجاد نمی شود. البته بیماران باید انتظار کمی سوزش و احساس ناراحتی در فک در صورتی که تعداد دندانهای لمینت شده از ۸ عدد بیشتر باشد را داشته باشند. این سوزش را می‌توان با مصرف برخی داروها به تجویز پزشک تسکین بخشید.

در برخی شرایط، کانتورینگ و اصلاح خط لثه پیش از روکش کردن از لحاظ زیبایی نتیجه بهتری خواهد داشت. در این شرایط می‌توان تقارن بهتری ایجاد کرد و طول لمینت را کوتاهتر در نظر گرفت. معمولاً کانتورینگ لثه ناراحتی بیشتری بعد از درمان یا حین درمان برای بیمار فراهم می‌آورد. در موارد نادری عمل جراحی کانتورینگ لثه در صورتی که دندان ها بسیار کوتاه باشند؛ باید انجام گیرد. برای انجام کانتورینگ لثه، بیماران به پریودنتیست ارجاع داده می‌شوند.

پس از زمینت کردن توانید اکثر غذاها را بجوید اما ممکن است نحوه گاز زدن برای هر بیمار متفاوت باشد. البته توصیه می شود که چند روز اول تا زمانی که به لمینت ها عادت کنید از غذاهای نرم تر استفاده کنید. بعد از چند هفته هیچ محدودیتی برای خوردن غذا حتی غذاهای خاص نخواهید داشت. البته همان طور که از دندان طبیعی خود مراقبت می کردید باید از گاز زدن یا جویدن غذا های سفت مانند یخ، آبنبات های بسیار سفت، شکستن پوست آجیل مانند پوست پسته و غیره خودداری کنید.

تمام عادات بدی که روی دندان ها تاثیر می گذارند مانند جویدن ناخن، باز کردن کیسه های هوا و در بطری ها با دندان، دراوردن لباس یا دستکش با دندان و هر عادتی که فشار اضافه روی لمینت ها وارد می کند را باید کنار بگذارید.

برای لمینت ها نیز به همان روشی که دندان طبیعی حفظ و نگهداری می شدند؛ باید بهداشت دهان و دندان را رعایت کرد. بنابراین پس از روکش کردن دندان با لمینت، مسواک زدن و نخ دندان کشیدن و همچنین مراجعه منظم به دندانپزشک هر ۶ ماه یک بار ضروری است.

با بالا رفتن سن دندان ها بیشتر در معرض سایش و آسیب دیدگی قرار می گیرند. برخی از آنها با اینکه گوشه آن ها پریده یا ترک خورده اند کارایی خود را حفظ کرده اند اما روی زیبایی ظاهری فرد تاثیر منفی گذاشته و اعتماد به نفس او را نیز پایین آورده اند. برخی از دندان ها نیز پرکردگی های عمیقی دارند که ظاهر زیبایی ندارند. تمام این نواقص را می توان با استفاده از لمینت و کامپوزیت اصلاح کرد.

دندان قروچه کردن در خواب موجب می شود دندان های بالا و پایین روی یکدیگر ساییده شوند و با گذشت زمان نه تنها موجب از بین رفتن مینای محافظ دندان و حساس شدن دندان ها می شود بلکه روی ظاهر دندان ها نیز تاثیر ناخوشایندی دارد. ونیرهای دندانی می توانند ظاهر طبیعی دندان ها را حفظ کرده و از مینای دندان در مقابل ساییده شدن در اثر دندان قروچه محافظت کرده و در نتیجه حساسیت دندان به خوراکی ها و نوشیدنی های سرد را نیز از بین ببرند.

یکی از مهمترین مزایای لمینت کردن نسبت به نصب تاج دندان، آسیب بسیار کمی است که به مینای دندان وارد می کنند. تراشیدن مینای دندان در مقایسه با قرار دادن تاج دندان به روش سنتی کاملا ناچیز است چون ونیرهای دندانی معمولا فقط روی قسمت جلوی دندان کار گذاشته می شوند و نیازی نیست که کل دندان برای قرار گرفتن لمینت تراشیده شود. اما برای قرار دادن تاج دندان دور تا دور دندان تراشیده می شود و در نتیجه آسیب بیشتری به دندان وارد می شود.

پیش از نصب لمینت یا کامپوزیت باید تصویر مشخصی از درمان زیبایی خود داشته باشید و انتظارات تان غیر معقول نباشد. سلامت دهان و دندان بدون هیچ نشانه ای از پوسیدگی و بیماری لثه ضروری است. حفظ بهداشت دهان و دندان با مراقبت های روزانه باید رعایت شود. لایه ای که روی دندان به عنوان مینای دندان قرار دارد باید به اندازه کافی موجود باشد تا دندانپزشک بتواند از آن برای نصب روکش استفاده کند.

معمولاً بیمارانی که پرکردگی های زیادی در دندان هایشان دارند و یا بخشی از دندان شان پریده است؛ هم چنین افرادی که نمی خواهند هزینه بسیار زیادی بابت ارتودنسی و یک دست کردن دندان هایشان بدهند و افرادی که به دنبال یک روش سریع برای زیبا کردن ظاهر دندان هایشان هستند از لمینت استفاده می کنند.

• لمینت (لمینیت) یا پرسلن چندین سال است که به عنوان استاندارد طلایی ونیرهای دندان شناخته می شود. زیرا علاوه بر ظاهر بسیار زیبا که شباهت کامل با دندانهای طبیعی دارد؛ کارایی، دوام و طول عمر آن نیز قابل قبول است.
• تنوع کاربرد لمینت (لمینیت) ها آنها را به بهترین گزینه موجود برای اصلاح رنگ، شکل و ظاهر دندان ها تبدیل کرده است که می تواند تغییرات تاثیر گذاری روی لبخند افرادی که دندان هایشان شکسته است یا فاصله زیادی بین آنها وجود دارد؛ بگذارد.
• لمینت (لمینیت) ها در لابراتوار توسط تکنسین‌ها و متخصصان پروتز دندانی ساخته می شوند تا بهترین انطباق را با دندان های بیمار داشته باشند و اصلاح طرح لبخند را تکمیل کنند.

ضخامت ونیرهای پرسلین حدود نیم میلیمتر است بنابراین لایه نازکی از مینای دندان باید به منظور چسباندن ونیرهای پرسلن تراشیده شود. ممکن است گاهی اوقات تراشیدن مینای دندان حساسیت دندان به غذاهای سرد و گرم را بالا ببرد اما نتیجه نهایی ارزش آن را دارد. آیا می توانم لمینت (لمینیت) روی دندان هایم را بردارم و به جای آن کامپوزیت کنم؟ زمانی که تصمیم گرفتید از ونیرهای لمینت (لمینیت) استفاده کنید باید تا پایان عمر آن ها را روی دندان های خود حفظ کرده و در صورتیکه دچار مشکل شدند آنها را ترمیم کنید. البته در صورتی که حفظ و نگهداری آنها به خوبی انجام گیرد حدود ۱۰ تا ۱۵ سال و حتی بیشتر روی دندانهای فرد باقی می مانند. اما زمانی که سن بالاتر می‌رود ممکن است نیاز باشد که برخی از لمینت (لمینیت) ها با ونیرهای جدید جایگزین شوند.

• ظاهر لمینت (لمینیت) های سرامیکی نزدیکترین شباهت را به دندان های طبیعی دارند.
• دوام و طول عمر- لمینت (لمینیت) های سرامیکی حدود ۱۰ تا ۲۰ سال بدون زرد شدن روی دندان باقی می مانند.
• استحکام - لمینت (لمینیت) های سرامیکی استحکام بالایی دارند و تقریباً بدون آسیب دیدگی روی دندان ها قرار گرفته از شکست دندان های زیرین خود نیز جلوگیری می کنند.

از نظر پزشکی و سلامت روش های مختلف روکش و ترمیم دندان ها مثل لمینت کاملا بی خطر و مطمئن می باشند و اگر لمینت به صورت درست و اصولی انجام شود در آینده مشکلی برای فرد بیمار پیش نخواهد آمد. اما باید به این نکته توجه کرد که هر روش درمانی مشکلات و عوارض خاص خود را دارد. لمینت دندان هم ممکن است به صورت محدود در بعضی از افراد باعث ایجاد عفونت های دهان و لثه گردد یا در موارد نادر باعث ایجاد آلرژی و حساسیت شود.

اگر لمینت به روشی صحیح نصب و پرداخت نشوند یا ارتفاع دندان به شکل اصولی تصحیح نشود ممکن است جویدن غذا مشکل و سخت شود. درصورت نچسبیدن لمینت به دندان ممکن است فضای کافی برای رشد میکروب و باکتری فراهم شود. به مرور زمان ممکن است لمینت یا روکش دندان دچار آسیب دیدگی و فرسودگی شود که امری طبیعی است معمولا لمینت بین ۱۰ تا ۱۵ بیشتر دوام ندارد و باید تعویض شود.

یکی از ابداعات جدید در زمینه روکش های دندان، ونیرهای فوق نازک یا مینیمال پرپ است. این ونیرها با ضخامت دو دهم میلیمتر تقریبا نصف ضخامت ونیرهای پرسلین با ضخامت نیم میلیمتر را دارا هستند. در نتیجه با استفاده از ونیرهای فوق نازک دیگر نیازی به تراشیدن مینای دندان نیست. با استفاده از نوع خاصی پرسلین، این ونیر ها نیز همان خواص لمینت (لمینیت) های قبلی را از لحاظ قدرت، زیبایی استحکام، دوام و طول عمر دارند.

به هر حال حذف مینای دندان در هر فرآیندی برای دندانپزشک مشکل است. لومینیرزها موجب می شوند کار دندانپزشک راحت تر و سریعتر پیش برود چون نیازی به برداشتن مینای دندان ندارند. همچنین مشکل حساسیت دندان ها به غذاهای گرم و سرد نیز با نصب لومینیرزها به عنوان روکش دندان از بین می شود. کل فرایند نصب ونیرهای فوق نازک برگشت پذیر است.

• سرعت : کل فرایند نصب روکش لومینیرز روی دندان ها در دو جلسه توسط دندانپزشک انجام می‌گیرد.
• ظاهر : چون لومینیرز نیز از پرسلین ساخته می شود از لحاظ زیبایی کاملا به دندان طبیعی شبیه است و ظاهر آن نسبت به کامپوزیت بسیار بهتر است.
• عدم نیاز به تراشیدن مینای دندان : در اکثر موارد نیازی به تراشیدن مینای دندان های طبیعی برای نصب ونیرهای فوق نازک نیست.
• نازک تر بودن : ضخامت لومینیرز ها فقط دو دهم میلی متر است که نصف لمینت (لمینیت) قدیمی است. در صورتی که گرید سرامیک تغییری نمی کند و به همین علت ظاهر آن هیچ تفاوتی با لمینت (لمینیت) سرامیکی قدیمی ندارد.
• طول عمر و دوام : لومینیرز ها نیز مانند لمینت (لمینیت) های سرامیکی قدیمی بیش از ۲۰ سال دوام دارند.
• فرایند کاملا برگشت پذیر : چون در اکثر موارد نیازی به تراشیدن مینای دندان برای نصب لمینت (لمینیت) ها نیست هر زمان که بیمار دیگر نیازی به آنها نداشته باشد می تواند آنها را بردارد یا تغییر دهد.

• تکنولوژی کدکم موجب می شود فرایند لمینت (لمینیت) کردن بسیار سریع تر باشد و در یک جلسه انجام گیرد.
• از لحاظ تئوری استفاده از تکنولوژی کدکم هزینه اضافه ای را بر دوش بیمار برای لمینت (لمینیت) کردن دندان ها نمی گذارد اما چون خرید این تجهیزات ارزان نیست و دندان پزشک باید برای مجهز کردن مطب خود هزینه بالایی بپردازد معمولاً هزینه روکش کردن دندان با تکنولوژی کدکم نسبت به سایر روش‌های لمینت (لمینیت) کردن گرانتر است.

ونیر ها دارای انواع مختلفی هستند و روش های ساخت مختلفی را شامل می شوند: ونیرهای غیر مستقیم: ونیرهای غیر مستقیم در لابراتوار با استفاده از مواد مستحکم پرسلین ساخته شده و سپس توسط دندانپزشک به دندان های بیمار می چسبند. ونیرهای مستقیم: ونیرهای مستقیم از موادی به نام رزین کامپوزیت ساخته می شوند و دندانپزشک آنها را مستقیما روی دندان ها قرار داده و شکل می دهد.

جنس ونیرهای دندانی می‌تواند در دراز مدت تاثیر زیادی بر عملکرد آن ها داشته باشد. اگر ونیرهای دندانی استفاده شده برای کامپوزیت دندان ها از مواد با کیفیتی درست شده باشند، از شرایط و استحکام قابل قبولی برخوردار بوده و به سرعت دچار آسیب دیدگی و ترک‌ خوردگی نمی‌شوند که در دوره های زمانی کوتاه نیاز به ترمیم و باز سازی دوباره داشته باشند و باعث هدر رفتن وقت و هزینه مراجعین شوند.

امروزه با اضافه شدن مواد جدید به ونیرهای کامپوزیت و افزایش استحکام آنها شرایط استفاده از این مواد بهتر و عمر آن آن‌ها طولانی ترشده است. اضافه شدن این ذرات سرامیکی باعث افزایش کیفیت ونیرهای دندان شده و در مقایسه با ونیرهای دندان معمولی باعث کاهش رنگ پذیری و افزایش استحکام آن ها شده است.

همچنین وجود این ذرات سرامیکی باعث شفافیت و براق شدن سطح دندان ها شده و زیبایی آن ها را در هنگام حرف زدن و خندیدن بیشتر می‌کند.

در کتب دانشگاهی دوام کامپوزیت ونیر بیش از ۷ سال و دوام لمینیت سرامیکی بیش از ۱۰ سال ذکر شده است ولی با مراقبت های صحیح و دوری از مواد تیره کننده دندان مانند چایی، قهوه، سرکه بالزامیک و ... می توان دوام بیشتری به این درمان ها بخشید. روکش های دندان به جز روش های معمول نخ دندان کشیدن، مسواک زدن و مراجعه منظم به دندانپزشک نیاز به مراقبت خاصی ندارند. با رعایت همین نکات ساده دوام و طول عمر آنها به میزان چشمگیری افزایش پیدا می‌کند. پاکسازی حرفه ای دندان هر ۶ ماه یکبار یا حتی سالیانه نیز به شدت توصیه می شود.

مسواک زدن دو بار در روز به مدت ۲ دقیقه، نخ دندان کشیدن روزانه و استفاده از محافظ دندان در شب روشهای متداول حفظ و نگهداری ونیرهای دندان هستند. همچنین توصیه می شود از خوردن غذای سفت مانند آب نبات یا چیز های سخت با دندانهای جلویی که روکش دندان دارند؛ خودداری کنید.

لمینت ها بسیار مستحکم هستند اما در شرایط نرمال پس از تحلیل لثه که ریشه دندان نیز تحلیل رفته و ریشه دندانها بیرون می آیند، بیمار نیاز دارد که لمینت را تعویض کند تا ریشه های دندان را نیز بپوشاند. لمینت به دندان هایی که زیر آن قرار گرفته، پیوند می خورد بنابراین، در صورتی که از لمینت مانند دندان طبیعی مراقبت نشود؛ دچار پوسیدگی شده و نیاز به تعویض دارند.

روکش را دور نیندازید بلکه آن را نگه داشته و به دندانپزشک مراجعه کنید. سعی نکنید روکش را با چسب مجددا به دندان خود بچسبانید. احتمالا دندان زیر روکش به غذاها یا مایعات سرد کمی حساس می شود که این طبیعی است. اما بهتر است هرچه زودتر به دندانپزشک مراجعه کرده و روکش را مجددا روی دندان قرار دهید.

یکی از گزینه‌های جایگزین ونیر دندان، کاور دندان (Snap on smile) نامیده می شود. در این روش یک پوشش روی دندان شما قرار می گیرد که موجب یکدست شدن و بزرگتر شدن لبخند می شود. البته ظاهر آنها مانند لمینت یا کامپوزیت طبیعی به نظر نمی‌رسد اما گاهی اوقات همین حد زیبایی نیز از نظر بیماران قابل قبول است.

لومینیرز یک برند تجاری از لمینت های سرامیکی است. این روکش های لمینتی می توانند بدون نیاز به آماده سازی مانند دریل کردن یا سوراخ کردن روی دندان قرار بگیرند و طرح لبخند دندان ها را اصلاح کنند. لومینیرزها به عنوان جایگزین روکش های دندان طراحی شده اند.

اگر وضعیت دندان ها مناسب باشد؛ ونیرهای پرسلین سنتی را می توان مانند لومینیرز بدون نیاز به آماده سازی روی دندان قرارداد. البته بهتر است برای انتخاب بهترین نوع روکش دندان با دندانپزشک مشورت کنید.

تقریبا از زمانیکه روکش‌ها یا ونیر دندان ابداع شد؛ دو جنس پرسلین یا کامپوزیت برای روکش دندان به کار رفت. هر دو روش مزایا و معایب خود را دارند و به طور کلی می توان گفت در لمینت های پرسلین پرطرفدارترین روکش های دندانی هستند که بهترین نتیجه را از لحاظ زیبایی ایجاد می کنند. با توجه به پیشرفت تکنولوژی، انواع جدیدتری از ونیرهای دندانی طراحی شده اند که مزایای متفاوتی نسبت به انواع قبلی دارند و نحوه قرار گیری آنها روی دندان ها بسیار بهتر است. به طور کلی گزینه‌های موجود شامل :

• ونیرهای کامپوزیت،
• ونیرهای پرسلین یا سرامیکی،
• ونیرهای مینیمال پرپ یا فوق نازک Minimal-prep (ultra-thin)،
• ونیرهای متحرک یا اسنپ آنSnap-on یا ونیرو های فوری هستند.

هر نوع ونیر دندان برای شرایط خاصی در افراد مختلف طراحی شده است؛ بنابراین نمی توان نوع خاصی را برای همه توصیه کرد. نوع ونیر طبق نظر دندانپزشک بر اساس شرایط مورد نیاز مراجعه کننده از لحاظ زیبایی، نحوه قرار گرفتن دندانها کنار هم، دوام، طول عمر و فاکتورهای دیگر تعیین می‌شود.

ونیر یک پوسته نازک و ویفری حاوی مواد همرنگ دندان هستند که می‌توانند از جنس پرسلین، سرامیک یا کامپوزیت که به دندانها پیوند میخورند؛ ساخته شوند. نحوه اتصال آنها به لایه رویی دندان به منظور اصلاح زیبایی چهره و دندان تقریبا مانند ناخن های مصنوعی است که روی ناخن دست قرار می گیرند.

ونیرهای دندان تنها به سطح روی دندان متصل می شوند و در جای خود مستحکم شده تا از لحاظ زیبایی چهره فرد را بهبود بخشند. چون ونیرهای دندانی لایه بسیار نازکی هستند و فقط با هدف زیبایی طراحی شده اند؛ تاثیری در استحکام یا ترمیم دندان های پوسیده ندارند؛ فقط ظاهر آنها را زیباتر می کنند.

روکش های دندان چه از جنس لمینت و چه از جنس کامپوزیت را می توان برای یک دندان یا کل دندان ها به کار برد اما معمولاً روکش های دندان برای کل دندان های جلو مورد استفاده قرار می‌گیرد و تعداد دندان‌ها نیز به منظور اصلاح طرح لبخند، زوج در نظر گرفته می شوند تا تقارن آنها حفظ شود.

دوام ونیر دندان تا حد زیادی به نوع روکش مورد استفاده، نحوه مراقبت از آن، تبحر دندانپزشک در نصب روکش و شکل دادن به کامپوزیت و نحوه ساخت روکش لمینت در آزمایشگاه بستگی دارد. با توجه به تمام این عوامل روکش های دندان حدود ۵ تا ۲۰ سال برای فرد دوام دارند.

نصب روکش دندان تغییری در زندگی نرمال فرد ایجاد نمی کند بلکه به منظور اصلاح لبخند او و پوشاندن برخی نواقص ظاهری دندان به کار می رود. بنابراین پس از گذشت دوران نقاهت حدود یک هفته ای فرد می تواند مانند قبل هر نوع غذایی را بجود و گاز بزند.

روکشهای دندانی یکی از درمان های زیبایی دندانپزشکی است که راه حلی کاملا انعطاف پذیر برای اصلاح طرح لبخند افراد است. چون فرایند سفید کردن دندان فقط برای روشن تر کردن رنگ دندان ها به کار می رود و روی نواقص موجود روی دندانها مانند پریدگی، ترک، کج بودن و بیرون افتادن ریشه ها تاثیری ندارد؛ دندانپزشک به منظور اصلاح شکل، اندازه و نواقص موجود در دندان بیمار ونیرهای دندانی را از نوع لمینت یا کامپوزیت پیشنهاد می دهد.

تغییر رنگ دندان، اصلاح نظم و نحوه قرارگیری دندان ها در فک، کم کردن فاصله بین دندان ها، تغییر شکل دندان، اصلاح دندانهای پریده و آسیب دیده، اصلاح دندانهای ساییده شده، اصلاح آسیب های ناشی از دندان قروچه برخی از کاربردهای ونیر دندان است.

روکش دندان نسبت به سفید کردن یا بلیچینگ می‌تواند برای دندان‌ها مفید تر و بهتر باشد چون در سفید کرد یا بلیچینگ باید به نسبت میزان عوارض ایجاد شده روی دندان مینای آن تراشیده شود تا بتوان سطح دندان را سفید کرد ولی در روش های روکش هیچ گونه لایه برداری از دندان نشده و دندان ها به هیچ وجه تراشیده نمی‌شوند به همین دلیل مینای دندان ضعیف نشده و آسیب نمی‌بیند.

روکشهای دندانی تاثیر قابل توجهی روی اصلاح نظم و نحوه قرار گیری دندانها از لحاظ ظاهری در فک دارند. چون با روکش دندان میتوان دندانهایی که شکسته‌اند، لبه آن ها پریده یا فاصله زیادی از هم دارند را به راحتی اصلاح کرد.

با نصب روکش دندان دیگر نیازی به استفاده از براکت ها به عنوان راه حل های طولانی مدت نیست. ارتودنسی و استفاده از براکت ها نسبت روکش دندان و لمینت هزینه بسیار بیشتری دارد و مدت زمان درمان آن نیز بسیار طولانی تر است. همچنین پس از انجام ارتودنسی باید تا پایان عمر از ریتینر ها استفاده کرد تا دندان ها به حالت اولیه خود بر نگردند. در صورتی که از روکش های دندان می توان برای یکدست کردن دندان ها بدون جابجایی فیزیکی آنها استفاده کرد. لمینت یا کامپوزیت به نحوی شکل داده شده بر روی دندان ها قرار می گیرد که در هیچ صورتی نمی توان تشخیص داد که زیر آن ها دندان کرج یا با نقص های گوناگون وجود دارد.

دیاستم یا فاصله بین دندان‌ها یکی از مشکلاتی است که افراد مختلف با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. شاید داشتن دندان های باز برای خیلی از افراد امری عادی و پذیرفته شده باشند. ولی این امر برای خیلی از افراد پذیرفتنی نیست و دوست دارند این شرایط را تغییر دهند. ونیر کامپوزیت می‌تواند یکی از روش های پذیرفته شده برای انجام این کار باشد.

منتهی باید دقت داشت که در یک چهارچوب خاص می‌توان از ونیر دندان برای برطرف کردن فاصله بین دندان ها استفاده نمود و شاید اگر شرایط حادتر باشد ونیر دندان برای از بین بردن فاصله دندان ها کار آمد نباشد. در صورتی می‌توان از ونیر دندان برای برطرف کردن این مشکل استفاده کرد که فاصله بین دندان‌ها کم یا متوسط باشد یا فقط با اضافه کردن ونیر کامپوزیت به یک طرف دندان مشکل حل شود.

اگر برای برطرف کردن فاصله نیاز به ترمیم دو طرف دندان با ونیر باشد یا تعداد دندان‌هایی که این مشکل را دارند زیاد باشد برای استحکام و دوام بیشتر باید از مواد مقاوم تری مانند ونیر لمینت کامپوزیتی و یا از لمینت های سرامیکی برای این کار استفاده شود.

ونیرهای دندان از نوع لمینت یا کامپوزیت طبق نیازهای هر فرد شکل داده می شوند به این ترتیب اگر دندان ها به طور طبیعی کوتاه باشند و فرد تمایل داشته باشد که دندانهایش بلندتر به نظر برسد؛ ونیرها نیز به همین ترتیب برای او طراحی خواهند شد. به طور کلی عرض، انحنا، طول و ابعاد هر دندان را می توان طبق سلیقه خود فرد طراحی کرد و شکل داد.

مینای دندانهای طبیعی در اثر اسیدی شدن دهان، بیماری های دهان و دندان و پوسیدگی ها کم کم ساییده می شوند. این سائیدگی حفراتی را در دندان ها به وجود می آورد و یا لبه های دندان ها را صاف می کند و موجب می شود دندان ها کوتاه تر شده و ظاهر ناخوشایندی پیدا کنند. همچنین با ساییده شدن مینای دندان زرد شدن دندان ها بیشتر خودش را نشان می‌دهد و دندان ها حساس می شوند. استفاده از لمینت و کامپوزیت می‌تواند در اصلاح این ساییدگیها موثر بوده و ظاهر دندان طبیعی را به حالت قبل بازگردانند.

• هنگام استفاده از روکش های دندان، بخشی از مینای دندان تراشیده می‌شود و هرگز به حالت قبل بر نمی گردد.
• انتخاب دندانپزشکی که تجربه کافی در نصب روکش دندان داشته باشد بسیار مهم است.
• مشاهده نمونه های قبلی لمینت شده توسط دندانپزشک به بیمار کمک می کند که یک دید کلی نسبت به انجام لمینت پیدا کند.

لومینیرز Lumineers به عنوان یکی از برندهای پیشرو در زمینه لمینت (لمینیت) های فوق نازک مشهور شده است. اما برندهای دیگری مانند Vivaneers و DURAthin نیز لمینت (لمینیت) های فوق نازک را تولید می کنند و در جهان شناخته شده هستند.

بر مبنای نیاز هر بیمار از این تکنولوژی کامپیوتری توسط دندانپزشک استفاده می شود تا ونیرهای دندانی را دقیقا مطابق با نیازهای فرد طراحی کنند. سپس این طراحی به یک دستگاه تخصصی که در مطب دندانپزشک نصب شده ارسال می شود. این دستگاه ارتباطی بین پرینتر سه بعدی و دستگاه نورد برقرار کرده و سرامیک طی چند دقیقه طبق طراحی انجام گرفته ساخته شده و آماده نصب روی دندان ها می شود.

با کمک تکنولوژی کامپیوتری جدید می ‌توان ونیرهایی طراحی کرد که در یک جلسه توسط دندانپزشک روی دندان نصب شوند. ونیر سرک مخفف Chairside Economical Restoration of Esthetic Ceramic که به روکش دندان یک روزه یا فوری نیز مشهور است از تکنولوژی جدید اسکنرهای دیجیتالی برای گرفتن عکس از داخل دهان برای تبدیل آن به طرحهای دیجیتالی استفاده می کند. این تکنولوژی که به کدکم CAD،CAM معروف است برای طراحی ونیرهای دندانی از نرم افزارهای کامپیوتری استفاده می کند.

چون فرایند ساخت این ونیر ها تکمیل شده هم ارزان‌تر هستند و هم به سرعت طی یک جلسه روی دندان ها نصب می شوند. ونیرهای فوری می توانند طرح لبخند را به خوبی اصلاح کرده و ظاهر زیبای فرد را به او بازگرداند. البته نتیجه نهایی آن ها به اندازه ونیرهای لمینت (لمینیت) که به در خواست و طبق شرایط هر بیمار ساخته می شود نیست اما مزیت های آن که شامل هزینه کمتر است ارزش امتحان کردن را دارد.

• قیمت : هزینه ونیرهای فوری بسیار کمتر از لمینت (لمینیت) های سفارشی است.
• سرعت : چون مدت زمان کمتری برای نصب آن توسط دندانپزشک مورد نیاز است؛ سرعت نصب لمینت (لمینیت) های فوری بسیار بالاست و طی یک جلسه می توان آن ها را روی دندان بیمار نصب کرد.

• ظاهر : ظاهر لمینت (لمینیت) فوری به اندازه لمینت (لمینیت) هایی که طبق شرایط هر فرد ساخته می شود؛ فوق العاده و زیبا نیست اما قابل قبول است.
• انعطاف پذیری : انعطاف پذیری کمی در لمینت (لمینیت) های فوری وجود دارد چون تعداد مواردی که دندان پزشک و بیمار در اختیار دارند تا از بین آنها انتخاب کنند؛ محدود است.

• فرآیند نصب لمینت (لمینیت) ها به علت تراشیدن مینای دندان برگشت پذیر نیست و در نتیجه تا پایان عمر باید از لمینت (لمینیت) استفاده شود. دندانهایی که مینای آنها تراشیده شده ممکن است نسبت به غذاهای گرم و سرد حساس باشد
• همچنین ونیرهای پرسلن به علت سختی بالا می توانند موجب سایش دندانهای فک مقابل شوند.
• بسته به نوع ونیر مورد استفاده دوام و طول عمر آنها متفاوت است که از پنج سال برای ونیرهای کامپوزیت شروع شده و تا ۲۰ سال برای ونیرهای لمینت (لمینیت) افزایش می یابد. مسواک زدن نخ دندان کشیدن و مراجعه منظم به دندانپزشک برای چکاپ ونیرهای دندان، در دوام آنها تاثیر قابل توجهی دارد.
• هر چند ونیر ها برای افرادی با بودجه های مختلف طراحی شده‌اند اما ونیرهایی که از همه لحاظ مناسب باشند بسیار گران هستند. این نوع ونیر ها در صورتی که بشکند یا آسیب ببینند نمی‌توانند به راحتی ترمیم شوند.
• بسته به تعداد دندان ها و رنگ مورد نظر بیمار انطباق رنگ ونیر با دندان طبیعی ممکن است مشکل باشد.
• وارد آمدن فشار غیر معمول به ونیز می‌تواند موجب شکستن آن شود.
• دندانهای طبیعی زیر لمینت (لمینیت) همچنان در معرض پوسیدگی قرار دارند و اگر به درستی بهداشت دهان و دندان رعایت نشود باکتری ها در اطراف آن ها رشد کرده و موجب بیماری‌های لثه می شوند.

فرایند نصب روکش های دندان، مراحل نصب روکش دندان و اینکه دندانپزشک چطور روکش را روی دندان ها قرار می دهد به نوع نتیجه نهایی که از دندانپزشک انتظار دارید؛ بستگی دارد. نصب ونیرها با هدف اولیه اصلاح طرح لبخند و سفیدتر شدن دندانها کاملاً با نصب ونیر برای فردی که می خواهد کل دندان‌های خود را که آسیب دیده‌اند با روکش ترمیم کند و ظاهر کل دندان هایش را تغییر دهد؛ متفاوت است. هر چه تعداد دندانهای مورد نیاز برای لمینت (لمینیت) کردن و عیوب موجود در آنها پیچیده تر باشد، نحوه نصب، زمان و هزینه بیشتری خواهد داشت.

بهترین نوع ونیرهای دندانی روکش هایی هستند که طبق شرایط دندان های هر فرد و با توجه به درخواست خود او طراحی و ساخته می شوند. تحقیق در مورد انواع ونیرهای دندان و همچنین مشورت کردن با افرادی که تا به حال این کار را انجام داده‌اند؛ برای انتخاب نوع روکش دندان مناسب بسیار مهم است. در مرحله بعد تماس با پزشک متخصص و دندانپزشکی که تبحر کافی در انجام روکش دندان را داشته باشد به منظور انتخاب نوع روکش دندان به شما کمک خواهد کرد.

معمولا در جلسه اول دندانپزشک در مورد انتظاری که از لمینت (لمینیت) کردن دندان از لحاظ رنگ، ظاهر و شکل دندان خود دارید؛ سوالاتی می پرسد. سپس با توجه به خواسته های شما بهترین انتخاب ممکن را با توجه به نوع کاربرد و بودجه شما پیشنهاد می دهد. گرفتن عکس اشعه ایکس از دندان ها و همچنین بررسی شرایط دهان و دندان توسط دندانپزشک در این مرحله انجام می گیرد. پس از انتخاب نوع روکش قالب دندانها در همان جلسه گرفته می شود و زمان جلسه بعد برای نصب روکش دندانی که توسط لابراتوار آماده شده‌؛ مشخص می شود.

برخی از دندانپزشکان از تکنولوژی های کامپیوتری دقیق استفاده می‌کنند که ظاهر لبخند شما را به طور مجازی و از طریق تصاویر سه بعدی نشان می دهد. بنابر این می توانید ظاهر دندان ها و نحوه اصلاح طرح لبخند خود را پیش از آماده شدن لمینت (لمینیت) ها ببینید. گاهی اوقات نیز دندانپزشک با استفاده از وکس، موکاپ هایی (mockup) را می سازد تا ظاهر دندان‌های نهایی را به شما نشان دهد. در صورتی که از آن راضی نیستید حتماً باید نارضایتی خود را با پزشک مطرح کنید تا اصلاحات لازم پیش از ساخت لمینت (لمینیت) در لابراتوار روی این موکاپ ها و یا تصاویر سه بعدی اعمال شود.

در صورتی که تصمیم قطعی خود را با توجه به ظاهر شبیه سازی شده دندان ها و قیمتی که دندان پزشک به شما داده مبنی بر لمینت (لمینیت) کردن دندان های تان گرفته اید؛ معمولاً نصب لمینت (لمینیت) یا ونیر پرسلن طی دو جلسه مراجعه به مطب دندانپزشک انجام می گیرد.

جلسه اول - فرایند انطباق در جلسه اول باید دندان ها برای قرار گرفتن لمینت (لمینیت) روی آنها آماده شوند. به این منظور با رضایت شما دندانپزشک لایه ای از مینای دندان را که لمینت (لمینیت) باید به آن بچسبد؛ می‌تراشد. در این مرحله نیازی به بی حسی موضعی نیست. چون تراشیدن دندان بسیار ناچیز است و دردی ایجاد نمی کند. با این وجود در صورتی که ترجیح می دهید از بی حسی استفاده کنید؛ با دندانپزشک مطرح کنید.

کامپوزیت ها یکی از انواع روکش های دندان هستند که به منظور زیباتر کردن ظاهر دندان ها و اصلاح طرح لبخند مورد استفاده قرار می گیرند. این روکش ها از ماده رزین کامپوزیت ساخته شده و به طور مستقیم روی دندان ها نصب می شوند. مدت زمانی که دندانپزشک دندان های شما را برای استفاده از کامپوزیت آماده میکند اندک بوده و روند جایگذاری آن جزء حداقل روش های تهاجمی محسوب می شود. اگر همیشه به دنبال این بوده اید که لبخند خود را زیباتر نمایید، کامپوزیت ونیر ممکن است انتخاب خوبی برای شما باشد.

اگر دندان های خود را کامپوزیت کنید؛ ونیر کردن دندان حتی در مواردی که گوشه آن ها پریده باشد در یک جلسه انجام می گیرد. برای این کار دندانپزشک ابتدا کامپوزیت را به شکل خمیر روی دندان قرار می دهد و با ترکیبات پیوند دهنده آن ها را به دندان می‌چسباند. سپس دندانپزشک به این خمیر و مواد طی چند لایه شکل می دهد تا ظاهر مطلوب به دست آید و اصلاح طرح لبخند انجام شود.

در صورتی که ونیرها از مواد همرنگ دندان یا کامپوزیت ساخته شده باشند قرار دادن آنها روی دندان در یک جلسه انجام می گیرد. در این شرایط دندانپزشک مقدار بسیار کمی از مینای دندان را تراشیده و مواد پرکننده پیوند را روی دندان قرار می دهد. دوام و طول عمر کامپوزیت و همچنین مقاومت آن نسبت به زرد شدن نسبت به لمینت کمتر است.

کامپوزیت ونیر باعث سفیدتر شدن دندان ها شده و می تواند به جز لبخند ایده آل و طبیعی، برخی از ترک خوردگی ها، ساییدگی دندان، فاصله میان آنها و شلوغی را اصلاح کنند. آن همچنین موجب تغییر شکل اندازه و رنگ دندان های شما و یک دست شدن آنها می شود.

انتخاب نوع و رنگ کامپوزیت یک کار تخصصی بوده و از عهده افراد عادی خارج می باشد. بنابراین افراد نمی‌توانند به صورت شخصی و با توجه به سلایق خود رنگ کامپوزیت را انتخاب نمایند.

بلکه دندانپزشک با در نظر گرفتن جنبه های مختلف صورت و رنگ پوست اقدام به انتخاب رنگ مناسب می‌کند. بهترین راه برای انتخاب نوع و رنگ کامپوزیت و ایجاد هماهنگی لازم بین اجزاء صورت، به شکلی که با شرایط صورت همخوانی داشته باشد، دریافت مشاوره از یک کارشناس یا دندانپزشک حاذق و ماهر است.

رنگ و توناژ پوست می‌توانند تاثیر قابل ملاحظه و غیر قابل انگاری در زیبایی رنگ کامپوزیت دندان داشته باشند. افرادی که رنگ تیره دارند باید از سایه ها و درجه های طبیعی تر رنگ استفاده کنند هرچه هماهنگی و کنتراست بیشتر باشد درخشندگی دندان بیشتر می‌شود.

روشن‌تر بودن پوست چهره می‌تواند شرایط را تغییر دهد چون وقتی این شرایط بر چهره حاکم است برای آنکه هماهنگی بیشتری بین چهره و رنگ دندان ایجاد گردد و شرایط دندان‌ها مصنوعی و دست کاری شده به نظر نرسد باید از نظر طیف رنگ، شرایط دندان‌ها با پوست متفاوت‌تر انتخاب شود و حتی الامکان رنگ دندان‌ها مقداری از چهره روشن‌تر باشد تا طبیعی بودن رنگ آن برای دیگران باور پذیرتر باشد.

مزایای روکش کامپوزیت نسبت به سایر روش‌های جایگزین بسیار زیاد و قابل تامل می‌باشد به شکلی که اکثر افراد این روش را برای خود بر می‌گزینند. از مزایای روکش کامپوزیت دندان می‌توان به مواردی که در ادامه می‌آید اشاره کرد.

مزیت کامپوزیت دندان نسب به روش های دیگر در آن است که اگر شرایط دندان ها مناسب باشد و ایرادی از نظر دندان پزشکی نداشته باشند کارهای آماده سازی آنچنانی نداشته و یا کارهای آن در حد اقل ها می‌باشد. به همین دلیل دندان ها لایه برداری نشده و مینای دندان‌ها آسیب نمی‌بیند.

علاوه بر آسیب نرسیدن به دندان‌ها کامپوزیت دندان نسبت به لمینت دندان ها از نظر قیمت ارزان تر تمام می‌شود و طول دوره درمان آن و حضور در مطب دندانپزشک کوتاه است. شاید اگر شرایط محیا باشد یک جلسه حضور در مطب دندانپزشک برای کامپوزیت دندان کفایت کند.

از دیگر مزیت‌های کامپوزیت دندان آن است که به دلیل آسیب ندیدن مینای دندان در جریان کار، تعویض و ترمیم آن در صورت آسیب دیدن میسر بوده و به دلیل مقرون به صرفه بودن افراد را در مضیقه مالی قرار نمی‌دهد و می تواند گزینه ای مناسب برای افراد کم درآمد و طبقات متوسط جامعه برای ترمیم دندان‌ها باشد.

کامپوزیت دندان از نظر مراحل درمان سبک تر از روش لمینت می‌باشد به همین دلیل در جریان درمان نیاز به بیهوشی بیمار نیست و هزینه آن تقریبا نصف ترمیم دندان به روش لمینت تمام می‌شود.‌

پیش از نصب لمینت یا کامپوزیت باید تصویر مشخصی از درمان زیبایی خود داشته باشید و انتظارات تان غیر معقول نباشد. سلامت دهان و دندان بدون هیچ نشانه ای از پوسیدگی و بیماری لثه ضروری است. حفظ بهداشت دهان و دندان با مراقبت های روزانه باید رعایت شود. لایه ای که روی دندان به عنوان مینای دندان قرار دارد باید به اندازه کافی موجود باشد تا دندانپزشک بتواند از آن برای نصب روکش استفاده کند.

ونیر کامپوزیت، موادی متشکل از همرنگ های دندان هستند که به عنوان لایه های روکش در کامپوزیت دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. از ونیر کامپوزیت می‌توان نسبت به اصلاح رنگ دندان، ترمیم موضعی آن‌ها و برای زیباسازی چهره یا برطرف کردن عیوب دندان ها در یک شرایط ایده آل استفاده نمود.

روکش‌های ونیر کامپوزیت به شکل مستقیم و غیر مستقیم بر روی دندان ها پیاده سازی می‌شوند که متناسب با شرایط دندان های افراد مختلف استفاده و لحاظ می‌شود.

ونیر به روش مستقیم در یک جلسه با اضافه نمودن کامپوزیت به دندان در داخل مطب انجام می‌شود کاربرد این روش برای زمانی است که بخواهند تعداد محدودی از دندان ها را ترمیم و اصلاح کنند. زمانی که نیشال دندان‌ها سالم باشد می‌توان به کمک ونیر مستقیم ایرادات جزیی را بر طرف نمود.

ونیرهای کامپوزیت توسط دندانپزشک روی دندان در حالی که بیمار روی صندلی دندانپزشکی دراز کشیده شکل داده می شوند. در این فرایند دندانپزشک باید دقت و ظرافت خاصی را به کار ببرد. دندانپزشک ابتدا لایه‌هایی از مواد کامپوزیت را اعمال کرده و با نور خاصی آنها را سفت می کند سپس می تواند کامپوزیت ها را صیقل داده و روکش ها شکل دهد. این فرآیند در کمتر از یک ساعت در حالی که شما به راحتی روی صندلی دندانپزشکی دراز کشیده اید؛ انجام می گیرد. ظاهر کامپوزیت ها شباهت بسیار زیادی به دندانهای طبیعی دارد.

یکی از معایب بزرگ کامپوزیت‌ها این است که نسبت به زرد شدن مقاومت چندانی ندارد. البته رعایت بهداشت دهان و دندان و پولیشینگ منظم می تواند از زرد شدن آنها جلوگیری کند. اما طول عمر متوسط کامپوزیت ها حدود ۵ سال یا بیشتر است.

معایب کامپوزیت نسبت به لمینت دندان زیاد نیست ولی این معایب هم شاید برای خیلی از افراد قابل تحمل نباشد. برخی از معایب کامپوزیت عبارتند از:

چون در کامپوزیت از مواد رزین استفاده می‌شود کامپوزیت دندان در کوتاه مدت یا بلند مدت ممکن است دچار لکه شود بخصوص اگر رژیم غذایی شامل مواد غذایی و نوشیدنی های رنگی باشد. طول عمر کامپوزیت دندان از روش های مشابه مثل لمینت کمتر است.

به دلیل آنکه در طی مراحل انجام کامپوزیت دندان، لایه برداری و تراشیدن دندان‌ها درکار نیست ممکن است در نتیجه نهایی دندان‌های کامپوزیت شده کمی برجسته باشند.

افرادی که :

• تمایل به اصلاح دندان هایی که بد رنگ هستند و یا دچار لکه شده اند. کامپوزیت ونیر می تواند تغییر رنگ یا لکه هایی را که روی دندان های شما وجود دارند از بین ببرند.
• می خواهند لکه های حاصل از پوسیدگی دندان ها یا ترمیم های قدیمی را برطرف کرده و نقص های جزئی را از میان بردارند. کامپوزیت ونیر به راحتی ترک ها یا شکستگی ها را از بین برده و به شکل نامناسب دندان ها ظاهری فوق العاده می بخشد.
• می خواهند چندین مسئله زیبایی را به طور همزمان اصلاح کنند می توانند کاندید مناسبی برای دریافت کامپوزیت ونیر باشند. روکش ها به طور کلی می توانند شکل یک دندان یا مجموعه ای از آنها را صاف و اصلاح کنند.
• از سلامت کامل دهان و دندان برخوردارند نیز کاندید مناسبی برای این روش به شمار می روند. بیماران باید از لثه و دندان های سالم برخوردار باشند. اگر لثه ها و دندان ها سالم نباشند باید در ابتدا آنها تحت درمان قرار گیرند و سپس از کامپوزیت ونیر استفاده شود.
• قرار است دندان های خود را روکش نماید باید به اندازه کافی از مینای دندان برخوردار باشد. در واقع مینای دندان برای یک سطح اتصال قوی لازم است.
• دندان های کمی کج و نامرتبی دارند می توانند به وسیله کامپوزیت دندان این مشکل را بر طرف کنند. با این حال اگر کجی و نامرتبی دندان ها خیلی شدید باشد این نمی تواند روش مناسبی باشد زیرا روکش ها بیش از اندازه تحت فشار قرار گرفته و ترک می خورند.

شما نمی توانید کامپوزیت رزین را سفید کنید اما این بدان معنا نیست که نتوانید ظاهر آنها را بهبود بخشید. شما می توانید با بهداشت دهان و دندان و مسواک زدن به طور منظم از تغییر رنگ و لکه شدن کامپوزیت تا حد زیادی جلوگیری کنید. برای مثال پس از صرف قهوه و یا سایر نوشیدنی ها و غذاهای حاوی رنگدانه، دهان خود را بشویید. علاوه بر این هر شش ماه یک بار سعی کنید به دندانپزشک مراجعه نمایید. در صورتی که روکش های شما دچار تغییر رنگ زیادی شده باشند، دندانپزشک ممکن است به شما توصیه نماید که آنها را پالیش نمایید یا با روکش های جدید جایگزین کنید.

افرادی که دارای مشکلات زیر هستند نمی توانند کاندید مناسبی برای درمان کامپوزیت ونیر باشند:

• دندان های ناسالم: افرادی که دارای دندان های پوسیده و ناسالم هستند باید قبل از دریافت کامپوزیت این مشکلات را به طور کامل رفع نمایند.
• دندان های ضعیف: در صورتی که فرد بافت زیادی از دندان های خود را از دست داده باشد و ریشه دندان های او به اندازه کافی مقاوم نباشند نمی تواند از این روش استفاده کند.
• نامرتبی شدید دندان ها: اگر دندان های فرد به شدت به هم ریخته باشند کامپوزیت ونیر نمی تواند تأثیر قابل توجهی روی آنها داشته باشد و از این رو بهتر است که این فرد برای مرتب کردن دندان های خود از گزینه های دیگری مانند ارتودنسی بهره گیرد.

روکش های کامپوزیت زیبایی طبیعی دندان های شما را تا حد زیادی افزایش می دهند. آنها دندان های عادی شما را خراب نکرده و به طور سفارشی متناسب با لبخند و دندان های شما ساخته می شوند. علاوه بر این ها باعث می شود تا دندان های طبیعی شما در برابر لک شدن و همچنین آسیب مقاوم باشند.

هزینه کامپوزیت ونیر بسته به شرایط و نیازهای منحصربفرد افراد می تواند بسیار متفاوت باشد. عوامل مختلفی هستند که می توانند قیمت کلی این روش درمانی را تحت تأثیر قرار دهند. این عوامل عبارتند از:

• مشکل کلی پرونده شما که منظور مشکلاتی است که باید قبل از انجام کامپوزیت رفع شوند، مانند ترمیم یا پوسیدگی دندان ها
• تعداد روکش های مورد نیاز - مهارت، تخصص و تجربه دندانپزشک شما - محل سکونت شما
• موقعیت جغرافیایی کلینیک دندانپزشکی
• نوع مواد کامپوزیت ونیر

در مورد دوم لازم به ذکر است که از روکش تنها برای بهبود ظاهر دندان هایی که آسیب دیده اند استفاده می شود و نه همه دندان های قابل مشاهده مگر اینکه خود فرد چنین درخواستی داشته باشد. هر اندازه تعداد دندان هایی که قرار است تحت درمان کامپوزیت ونیر قرار بگیرند کمتر باشد طبیعتا هزینه های درمانی شما نیز کاهش می یابد.

برای مورد سوم نیز شما باید اطمینان حاصل نمایید که دندانپزشک معتمد و متخصصی را برای این کار انتخاب نموده اید. برای مثال می توانید عکس های قبل و پس از درمان چند نفر از بیماران را که دندان های خود را کامپوزیت نموده اند مقایسه کنید. ممکن است که یک دندانپزشک با تجربه دستمزد بیشتری را مطالبه نماید اما قطعا به دندانپزشکی که از مواد ضعیف و بی کیفیت برای کار شما استفاده می کند بسیار بهتر است.

طول عمر کامپوزیت دندان به میزان ساییدگی روکش، چگونگی رعایت اصول بهداشت دهان و دندان و عادات شخصی فرد در ارتباط با بهداشت بستگی دارد. ونیرهای کامپوزیتی ممکن است نیاز به جایگزینی زودتر در مقایسه با روکش های پرسلن داشته باشند. به طور کلی طول عمر کامپوزیت ها ممکن است بین ۵ تا ۱۰ سال باشد و همانطور که ذکر شد این بازه زمانی می تواند با توجه به بهداشت دهان و دندان فرد تغییر یابد.

شاید یکی از سوالات متداول که برای افراد در مورد کامپوزیت ونیر پیش آید همین بهترین برند کامپوزیت دندان باشد. می توان گفت که در میان انواع مارک ها، برند ایویکولار آی پی اس از کیفیت بالا و استحکام و ماندگاری زیادی نسبت به برندهای دیگر برخوردار است. برندهای IPS , توکویاما، کازمادنت و اولترادنت نیز از لحاظ کیفیت و تنوع رنگ در درجه قابل قبول و خوبی قرار دارند.

نکته قابل توجه در اینجا این است که موفقیت کامپوزیت دندان در درجه اول به نحوه نصب و مهارت و تخصص دندانپزشک شما و سپس نوع برند و کیفیت مواد بستگی دارد. به عبارتی اگر برای نصب از بهترین برند هم استفاده شود اما دندانپزشک از مهارت بالایی برخوردار نباشد این کار شکست می خورد.

• بروز حساسیت دمایی پس از نصب کامپوزیت ونیر پس از نصب کامپوزیت دندان ممکن است که در مقابل تغییرات شدید دما یعنی گرما و سرمای زیاد، فرد دچار حساسیت شود. البته این حساسیت در مدت کوتاهی از بین می رود. اما در هر حال فرد باید از مصرف مواد غذایی بسیار سرد یا گرم جلوگیری نماید.
• تغییر رنگ دندان اگر فرد پس از نصب کامپوزیت ونیر بیش از حد نوشیدنی ها و غذاهای حاوی رنگ دانه مصرف کند ممکن است کامپوزیت تغییر رنگ داده و زیبایی خود را از دست بدهد. از این رو افراد باید مصرف این نوع مواد غذایی را به حداقل رسانده و پس از مصرف دهان خود را بشویند.
• شکستن کامپوزیت ونیر افراد پس از دریافت این روش درمانی باید به منظور دوام و ماندگاری بیشتر، از مصرف زیاد غذاهای سخت و خشک تا حد امکان خودداری کنند. جویدن ناخن یا شکستن بیش از حد تخمه نیز می تواند به دندان هایی که کامپوزیت شده اند آسیب وارد نماید. به طور کلی افراد باید مراقب باشند تا در حین جویدن غذا روی دندان ها فشار زیادی وارد نشود. البته لازم به ذکر است که اگر کامپوزیت دچار شکستگی شود دندانپزشک متخصص می تواند به راحتی آن را ترمیم نماید.

به منظور ماندگاری و طول عمر بالای کامپوزیت ونیر مراقبت های زیر لازم است:

• فرد باید به طور منظم مسواک زده و نخ دندان بکشد.
• از خوردن آجیل های سخت و شکستن آنها خودداری شود.
• پس از مصرف قهوه یا چای یا مواد غذایی رنگ دار حتما مسواک زده و دندان های خود را تمیز کند.
• مراجعات منظم به دندانپزشکی برای کنترل کامپوزیت ونیر فراموش نشود.

برای این مورد، دندانپزشک باید در ابتدا موقعیت روکش های قبلی شما را بررسی کرده و پس از معاینه بهترین تصمیم گیری را انجام دهد. در صورت امکان او روکش های قبلی را خارج کرده و کامپوزیت ونیر را جایگزین روکش های قبلی می نماید.

متاسفانه یکی از شکایات متداول در مورد روکش های دندانی بوی بد آن است. این مسئله جدی بوده و باید به سرعت رسیدگی شود. چندین دلیل برای این بوی وجود دارند که عبارتند از:

• عدم بهداشت دهان و دندان اولین جایی که باید برای این مسئله بررسی شود اطمینان از بهداشت دهان و دندان است. کامپوزیت ونیر دندان های طبیعی شما را می پوشانند اما نه به طور کامل. از این رو آنها هنوز در معرض دید قرار دارند و باکتری های دهان می توانند آنها را قربانی کنند. این باکتری ها می توانند بوی شدیدی را ایجاد کنند زیرا آنها اغلب گوگرد را تنفس کرده که پایه بسیاری از مواد شیمیایی بد بو و شایع ترین علت بوی دهان هستند. اما مسواک زدن مانع از آن خواهد شد.
• کامپوزیت ونیر بی کیفیت در صورتی که شما کامپوزیت دارید و از دندان های خود نیز به خوبی مراقبت می کنید احتمالا مقصر بعدی برای بوی بد دهان، مناسب نبودن آنها است. کامپوزیت ونیر باید کاملا متناسب با دندان های طبیعی شما باشند؛ بدون برآمدگی، شکاف یا نقص. زیرا باکتری های دهان در اطراف روکش گیر افتاده و منجر به بوی بد می شوند.
• بیماری های لثه دلیل دیگر بدبویی دهان می تواند بیماری های لثه باشد. باکتری هایی که لبه های کامپوزیت را استثمار می کنند می توانند به لثه های شما منتقل شده و در آنجا بوی شدیدی را تولید کنند.
• پوسیدگی دندان همانطور که قبلا ذکر شد، دندان های طبیعی هنوز هم می توانند در زیر کامپوزیت ونیر دچار پوسیدگی شوند. زمانی که این اتفاق رخ دهد، باکتری های در دندان شما جمع شده و باعث بوی بدی می شوند. از این رو مهم است که سریعا این موضوع را بررسی نمایید. زیرا اگر دندان ها در حال پوسیدگی باشند ممکن است در معرض خطر قرار بگیرند. حتی ممکن است به درمان کانال ریشه نیاز پیدا کنید.

سفید کردن یا بلیچینگ دندان ها، فرآیند روشن کردن دندان ها است و این روش برای افرادی که دندان های آنان به مرور زمان زرد می شوند مطلوب بوده و می توان با این روش رنگ داخلی یا بیرونی مینای دندان را تغییر داد. تخریب شیمیایی کروموژن های داخل یا روی دندان تحت عنوان بلیچینگ نامیده می شود.

پراکسید هیدروژن ماده موثری است که در اکثر محصولات سفید کننده استفاده شده و به صورت پراکسید هیدروژن یا پراکسید کاربامید ارائه می شود. مکانیسم عمل پراکسید هیدروژن مشابه با کاربامید پراکسید است زیرا ماده موثره آن در تماس با آب آزاد می شود. پراکسید هیدروژن به عنوان یک ماده اکسید کننده عمل کرده و رادیکال های آزاد ناپایدار تولید می کند. این رادیکال ها در فضاهای بین نمک های غیر آلی مینای دندان به مولکول های رنگدانه آلی متصل شده و در نتیجه اجزای کوچک با رنگدانه رنگی کمتری ایجاد می نماید.

با انعکاس نور کمتر، این مولکول های کوچک تر اثر سفید کنندگی تولید می کنند. محصولات مختلفی برای از بین بردن لکه های دندانی در بازار موجود هستند. اما برای موفقیت در درمان بلیچینگ یا سفید کردن دندان ها، متخصصان دندانپزشکی باید نوع، شدت و محل تغییر رنگ دندان را به درستی تشخیص دهند. در نهایت، قرار گرفتن در معرض زمان و غلظت ترکیب سفید کننده، سفیدی نهایی دندان ها را تعیین می نماید.

درمان بلیچینگ به طور کلی به دو روش تقسیم می شود: بلیچینگ در مطب و بلیچینگ در منزل. اگر شما می خواهید سریع تر به سفیدی دندان های خود برسید می توانید بلیچینگ در مطب را برگزینید در غیر این صورت، بلیچینگ در منزل هم روش کارآمدی می باشد. اما اگر ماندگاری بلیچینگ و سفیدی دندان های شما پس از درمان از اهمیت بالاتری برخوردار است می توانید بلیچینگ در مطب و در منزل را همزمان با یکدیگر انتخاب نمایید.

بلیچینگ در مطب بلیچینگ در مطب توسط یک دندانپزشک متخصص و با بهره گیری از مواد سفید کننده با غلظت بیشتر و قوی تری صورت می گیرد. به جز این روش، دندانپزشکان برای نتیجه بهتر می توانند از روش بلیچینگ با لیزر استفاده نمایند. در این روش، دندانپزشک ماده بلیچینگ را به مدت یک ساعت روی دندان ها قرار داده و سپس با دستگاه مخصوص، نور را به آن می تاباند. تا زمانی که بیمار به نتیجه دلخواه برسد می توان بلیچینگ در مطب را ادامه داد اما فاصله زمانی بین هر جلسه باید حداقل یک هفته باشد.

بلیچینگ در منزل اگر شما می خواهید که با بلیچینگ دندان هایتان دچار حساسیت کمتری شوند می توانید بلیچینگ در منزل را انتخاب کنید. غلظت مواد در این روش از بلیچینگ در مطب کمتر بوده اما در عوض بیشتر زمان می برد تا درمان کامل شود.

بلیچینگ دندان یک فرآیند و تقویت کننده است که می تواند تاثیر مثبتی بر ظاهر و سلامت روان شما بگذارد. بزرگترین مزیت بلیچینگ می تواند افزایش اعتماد به نفس شما باشد. چه در محل کار خود باشید و چه یک قرار کاری، یا فقط در خیابان قدم بزنید، لبخندی با دندان های سفید سخت فراموش می شود.

با دندان های سفید همچنین این پیام را به دیگران منتقل می سازید که تا چه حد مراقب خود هستید و به ظاهرتان اهمیت می دهید. مزایای دیگر بلیچینگ عبارتند از:

• ارائه نتایج سریع
• تغییر ظاهر و جوان تر به نظر رسیدن چهره شما
• بلیچینگ یک درمان ایمن و بی خطر
• یک روش محافظه کارانه
• مراقبت آسان پس از بلیچینگ دندان

در حالی که ممکن است سفید کردن دندان ها یک گزینه امن در نظر گرفته شود اما شاید برخی از عوارض جانبی درمان را نیز تجربه کنید:

• حساسیت دندان ها: پس از درمان بلیچینگ ممکن است که دندان های شما حساس تر شوند. البته شاید این عوارض در اولین و دومین جلسه درمانی بیشتر باشد و با گذشت زمان کاهش یابد. دندانپزشک متخصص ممکن است برای درمان حساسیت، محصولاتی را که حاوی نیترات پتاسیم و ژل سدیم فلوراید هستند به شما توصیه نماید.
• تحریک لثه: پس از درمان بلیچینگ دندان ممکن است که لثه های شما تحریک شوند. دلیل آن هم ممکن است به دلیل تماس محصولات سفید کننده با لثه های شما باشد. این عارضه جانبی نیز پس از اتمام بلیچینگ پایان می یابد.

احتمالا زمانی که برای سفید کردن دندان های خود به دندانپزشک متخصص مراجعه می کنید این سوال برای شما پیش می آید که کدام روش از بلیچینگ برای دندان های من مناسب تر است. در پاسخ به این سوال باید گفت که این دندانپزشک شما است که بهترین روش را برای شما و بسته به نیازها و شرایط شما انتخاب می کند. علاوه بر این، سلیقه، وضعیت ظاهری دندان ها و هزینه بلیچینگ نیز می تواند در انتخاب بهترین روش تأثیر گذارباشد.

تقریبا همه ما در نهایت سفیدی دندان های خود را از دست داده و دچار تغییر رنگ یا لک آنها خواهیم شد. زمانی که شما چای، قهوه یا نوشیدنی های حاوی رنگ دانه می نوشید، با گذشت زمان لکه هایی روی دندان هایتان ایجاد می شود. علاوه بر این، سیگار کشیدن، جویدن تنباکو، مصرف برخی داروها و حتی آسیب دیدگی دندان ها نیز می توانند منجر به تغییر رنگ شوند. در بیشتر موارد، درمان های حرفه ای سفید کننده یا بلیچینگ دندان می توانند شکوه سابق لبخند شما را بازگردانده و سبب شوند که شما بدون احساس شرم یا خجالت لبخند بزنید. اما چه کسی کاندید ایده آلی برای دریافت این روش است؟ بهترین کاندید برای دریافت درمان های بلیچینگ دندان، کسانی هستند که دندان هایی سالم و بدون ترمیم جدی داشته و از بافت سالم لثه برخوردارند. بیمارانی نیز که دندان های آنها با گذر زمان دچار تغییر رنگ شده اند می توانند کاندیدای مناسبی برای این درمان باشند.

بلیچینگ دندان برای همه افراد مناسب نبوده و افرادی که دارای شرایط زیر هستند نمی توانند از این روش استفاده کنند:

• زنان باردار و شیرده
• افرادی که ترمیم هایی مانند پُر کردن، تاج یا بریج دندان داشته اند.
• افراد زیر ۱۶ سال - افرادی که به بیماری های پریودنتال، پوسیدگی دندان، حفره و یا ریشه مبتلا شده اند.
• کسانی که به مواد سفید کننده مانند پراکسید حساسیت دارند.
• کسانی که دندان های آن ها بیش از حد حساس است.
• افرادی که به دنبال نتایج غیر واقعی یا کورکورانه هستند

سفید شدن دندان ها دائمی نیست. افرادی که دندان های خود را در معرض مواد غذایی و نوشیدنی هایی قرار می دهند که باعث ایجاد لک می شوند ممکن است در کمتر از یک ماه سفیدی دندان های آنها کم رنگ تر شود. اما اگر کسی که پس از بلیچینگ دندان، خوردن و نوشیدن غذاها و نوشیدنی های رنگی را به حداقل برسانند ممکن است این نتایج ماندگارتر باشد و یک سال یا بیشتر طول بکشد.

مطالعاتی که در زمینه محصولات سفید کننده انجام شده اند نشان داده اند که این محصولات با کاربامید پراکسید ده درصد هیچ تأثیری روی سختی یا مواد معدنی سطح مینای دندان ندارند.

حساسیت ناشی از بلیچینگ یا سفید شدن دندان ها همیشه گذرا است. در حقیقت این یعنی اگر هرگونه حساسیت ناشی از سفید شدن دندان ها وجود داشته باشد، ظرف یک تا دو روز پس از درمان از بین رفته و بیمار به روال عادی زندگی خود بر می گردد.

بله. بسیاری از مطالعات اثبات کرده اند که سفید شدن دندان ها بی خطر است. با استفاده از سولفات کلسیم و فلوراید می توانید از مینای دندان خود محافظت کنید.

در پاسخ به این سوال باید گفت که بلیچینگ دندان روی مواد ترمیمی مانند پرسلن یا تاج تأثیر بسیار کمی دارد و یا بهتر است بگوییم که تأثیری ندارند، اما ممکن است به طور موقت، مقاومت پیوند بین ترمیم های مینا و کامپوزیت را کاهش دهد. از این رو بهتر است که قبل از شروع بلیچینگ دندان، با دندانپزشک متخصص خود مشورت کنید.

محصولات تولید شده از کاربامید پراکسید، پراکسید هیدروژن و اورره (موادی که در هر سلول انسانی یافت می شوند) باید با احتیاط مصرف شوند تا نگرانی شما کاهش یابد. کسانی که در ارتباط با این مواد دچار می شوند آنهایی هستند که دستورالعمل های دندانپزشک خود را در مورد استفاده از مواد سفید کننده دنبال نکرده و از این محصولات برای ماه ها یا سال ها بیش از حد استفاده می کنند.

خمیر دندان های سفید کننده تنها لکه های سطحی را تمیز می کنند و در واقع رنگ دندان ها را تغییری نمی دهند. ممکن است نتایج قابل مشاهده ای وجود داشته باشند اما در حقیقت دندانها سفید نمی شوند.

میزان سفید شدن دندان ها از فردی به فرد دیگر متفاوت بوده و قابل پیش بینی یا تضمین نیست. اما به طور کلی، دندان ها ممکن است به هر میزان رنگی که دارند شش تا دوازده سایه روشن تر شوند. در نهایت، نتایج تا حد زیادی به میزان تغییر رنگ دندان ها بستگی دارد. سفید کردن دندان های زرد یا قهوه ای، آنهایی که دارای لکه های سطحی، تیره و یکنواخت هستند راحت تر می باشد. اما برای دستیابی به سایه دلخواه در مورد دندان هایی که به شدت لکه دار هستند، ممکن است به درمان های سفید کننده دیگری نیز نیاز باشد.

فرایند درمانی بلیچینگ در دندانپزشکی دکتر بنیانیان تنها ۴۵ دقیقه طول می کشد (برنامه های ۳ تا ۱۵دقیقه ای). این فرآیند به دو برنامه پانزده دقیقه ای تقسیم شده و امکان استفاده از حداکثر ژل غلیظ و تاباندن نور را فراهم می آورد البته بدون اینکه دندان ها در معرض طولانی مدت نور و در نتیجه تحریک لثه قرار گیرند. آنهایی که دندان های حساسی دارند ممکن است تنظیمات تغییر کرده و شدت واحد سفید کننده کاهش یابد و در مقابل افرادی که لکه های بسیار تیره ای دارند ممکن است به درمان های اضافی نیاز پیدا کنند.

هنگام مراجعه به دندانپزشکی برای دریافت بلیچینگ دندانپزشک از شما می خواهد که در طول دوره درمان از یک تری tray)) در طی این مدت استفاده کنید و در واقع دندان های شما با یک ژل سفید کننده مخصوص پوشش داده می شوند. همچنین دندانپزشک ممکن است برای تقویت اثرات این ژل از نوعی نور استفاده نماید.

سفید کردن دندان ها ممکن است باعث حساسیت در حین یا پس از درمان و نیز ناراحتی جزئی در لثه ها شوند. هر دوی این عوارض معمولا موقتی بوده و چند روز پس از درمان از بین می روند. در صورت بروز این علائم شما می توانید با دندانپزشک متخصص خود مشورت نمایید تا او بهترین دستورالعمل ها را برای به حداقل رساندن درد و حساسیت دندان ها به شما ارائه دهد.

بیشترین و بهترین فایده ای که با مراجعه به دندانپزشک برای سفید شدن دندان های خود کسب خواهید کرد، سرعت است. بر خلاف کیت های بدون نسخه، در بلیچینگ دندان حرفه ای توسط دندانپزشک از فرمول های قوی تری استفاده می شود که می تواند لبخند سفیدتر و زیباتری را برای شما به ارمغان بیاورد. با تهیه کیت های داخل خانه که می توانید از داروخانه ها تهیه نمایید، اغلب یک هفته یا بیشتر طول می کشد تا به نتایج قابل توجهی دست یابید.

تا کنون هیچ شواهدی مبنی بر مضر بودن سفید کننده های دندان بر سلامت عصب دندان ارائه نشده است.

بیش از ده سال استفاده بالینی محصولات بلیچینگ دندان که حاوی ده درصد کاربامید پراکسید هستند، هیچ نوع آسیبی را به درمان های ترمیمی دندان نشان نداده اند. توجه داشته باشید که در اینجا، مسئله، "آسیب" به ترمیم های موجود نیست. بلکه به خاطر داشته باشید که ترمیم های موجود مانند پر کردگی ها، رنگ تاج، باندینگ، انواع ونیرها و بریج با درمان بلیچینگ روشن نمی شوند.

با توجه به اینکه درمان بلیچینگ دندان یک درمان زیبایی به شمار می رود معمولا هزینه آن توسط بیمه پرداخت نمی شود و اگر می خواهید برای این درمان برنامه ریزی نمایید باید بودجه آن را خود تأمین نمایید. به طور کلی هزینه سفید کردن دندان ها به عوامل مختلفی بستگی دارد مانند: - نوع درمان و جلسات سفید کننده دندان - میزان تغییر رنگ دندان - مهارت و تخصص دندانپزشک متخصص - محل کلینیک دندانپزشکی - مراحل اضافی درمان قبل از بهره گیری از بلیچینگ علاوه بر هزینه های درمان، شما باید به مراقبت های لازم جهت سفید نگه داشتن لبخند خود توجه کنید. حتی با نتایج عالی که پس از بلیچینگ کسب می کنید، تغییرات با گذشت زمان کم رنگ تر شده و دندان های شما مجددا تغییر رنگ خواهند داد.

سفید کننده های حرفه ای دندان ایمن و موثر بوده و زیر نظر متخصص دندانپزشکی انجام می شوند. در اکثر موارد، برای دریافت نتایج ایمن و طولانی مدت، مراجعه به یک دندانپزشک متخصص ارزش هزینه اضافی را دارد و در صورتی که بلیچینگ دندان به طور صحیح انجام شود صاحب یک لبخند درخشان و سفید خواهید شد.

سفید شدن دندان ها دائمی نیست. افرادی که مواد غذایی و نوشیدنی های رنگی که باعث ایجاد لکه روی سطح دندان ها می شوند زیاد مصرف می کنند، ممکن است در کمتر از یک ماه دندان های سفید آنها مجددا دچار تغییر رنگ شوند. اما اگر آنها مصرف این نوع غذاها و نوشیدنی ها را به حداقل برسانند می توانند شاهد لبخند سفید خود تا یک سال و یا حتی بیشتر باشند.

رویارویی با دنیا در صورت داشتن یک لبخند زیبا آسان تر بوده و بهداشت مناسب دندان ها از جمله سفید کردن آنها می تواند تأثیر مثبتی در اعتماد به نفس شما داشته باشد و همچنین به طور گسترده ای، بر نحوه درک دیگران از شما. با روش های زیر می توانید از دندان هایی سفید و زیبا برخوردار شوید:

• مشورت با یک دندانپزشک متخصص و ارائه بهترین گزینه های بلیچینگ دندان
• استفاده از محصولات سفید کننده دندان
• بسیاری از درمان های خانگی جهت سفید کردن دندان ها مانند زغال چوب، روغن نارگیل یا توت فرنگی
• خودداری از مصرف زیاد غذاها و نوشیدنی های حاوی رنگدانه
• مشورت با یک دندانپزشک در صورت بروز حساسیت دندان ها
• بهره گیری از خمیر دندان های سفید کننده و دهان شویه ها به عنوان نگهدارنده

به جز این محصولات شیمیایی، بسیاری از روش های خانگی هم وجود دارند که مقرون به صرفه و آسان بوده و می توانید برای روشن و سفید کردن دندان ها و رسیدن به زیبایی از آنان بهره گیرید: - بلیچینگ در منزل - شستشوی دندان ها با جوش شیرین - خوردن میوه و سبزیجات - استفاده از پراکسید هیدروژن - خوردن مواد غذایی حاوی کلسیم - جلوگیری از زرد شدن دندان ها و اجتناب از مصرف برخی مواد غذایی یا به حداقل رساندن آنها

ژل سفید کننده دندان نوعی از محصول بلیچینگ دندان است که افراد می توانند بدون نیاز به نسخه پزشک، دندان های خود را با آن سفید می کنند. ترکیب این ژل مانند مواد بلیچینگ حاوی پراکسید هیدروژن است. ژل سفید کننده دندان با استفاده از یک قلم یا فرچه کوچک، مستقیما روی سطح دندان قرار گرفته و پس از آن که سفت شد، دندان ها را سفید می کند. روش استفاده از این محصول بسته به نوع محصول و شرکتی که آن را ساخته است متفاوت می باشد اما عملکرد آنها به طور کلی یکسان بوده و با کاربرد آنها می توانید رنگ دندان های خود را درخشان و سفید نمایید. ژل سفید کننده روی سطح دندان هایی که می خواهید رنگ آنها تغییر یابند مالیده شده و پس از آن باید حدود بیست تا سی دقیقه منتظر مانده و سپس آن را بشویید. برای نتیجه بهتر می توانید دو بار در روز این کار را انجام دهید. هنگام استفاده از ژل روی سطح دندان ها باید دقت کنید که مواد به صورت یکنواخت روی تمامی سطوح مالیده شوند تا بعدا دندان های شما دو رنگ نشوند. علاوه بر این هنگام کاربرد آن نهایت دقت خود را به کار برید تا مواد سفید کننده روی لثه های شما مالیده نشوند.

پایداری نتایج و مزایای بلیچینگ تا زمانی که شما اقدامات و مراقبت ها را پس از بلیچینگ دندان انجام می دهید برای شما تضمین خواهد شد. مخصوصا بیست و چهار ساعت اول پس از این درمان که از اهمیت ویژه ای برخوردار است. علاوه بر این باید به دستورالعمل هایی که دندانپزشک به شما توصیه می نماید به خوبی توجه کنید:

• تا حد امکان از دخانیات استفاده نکنید.
• مصرف نوشیدنی های حاوی رنگدانه مانند قهوه، شراب قرمز، آب میوه ها، چای و ... را کاهش دهید.
• پس از خوردن یا نوشیدن مواد غذایی و نوشیدنی ها دندان های خود را بلافاصله با آب بشویید.
• سعی کنید هر روز صبح و هر شب با مسواک زدن و استفاده از نخ دندان، دندان های خود را تمیز نگه دارید.
• در صورتی که نمی توانید سیگار کشیدن را کنار بگذارید یا مصرف نوشیدنی های رنگی را کنار بگذارید هر چند ماه یک بار به دندانپزشک مراجعه نمایید.
• از خمیردندان و دهانشویه های رنگی استفاده نکنید.

پروتز یا دندان مصنوعی (Dentures) یکی از مهمترین روش های جایگزین دندان های از دست رفته است که معمولا به دو دسته دندان مصنوعی ثابت و متحرک تقسیم می شود. هر یک از این دو دسته دارای ویژگی های منحصر بفردی هستند که می توان آنها را یا به طور کامل برای جایگزین شدن دندان های فک یا روی لثه به کار برد و یا تنها به جای چند دندان که به آن دندان مصنوعی تکه ای نیز می گویند. به عبارت دیگر، ما دو نوع پروتز به نام پارشیال یا ناکامل و کامل داریم. در صورتی که تمامی دندان ها کشیده شوند، دندانپزشک از پروتزهای دندانی کامل استفاده می نماید و در صورتی که تنها چند دندان کشیده شوند پروتز دندان ناکامل در دهان قرار می گیرد.

بهترین نقطه شروع برای دیدن اینکه آیا دندان مصنوعی یا پروتز گزینه مناسبی برای شما است یا خیر، مراجعه به یک متخصص پروتز است. پروتزستیست با آموزش اضافی که پس از دانشکده پزشکی دیده است، تمام تمرکز خود را بر روی ترمیم و جایگزینی دندان ها، از جمله دندان های مصنوعی حتی برای پیچیده ترین موارد معطوف می سازد. علاوه بر این، او می تواند در تشخیص این مسئله به شما کمک کند که آیا گزینه درمانی دیگری با شرایط خاص برای شما مناسب تر است یا خیر.

پس اولین گام برای استفاده از پروتز، معاینه کامل دهان توسط یک متخصص پروتز مجرب و با مهارت است.

دندان مصنوعی یا پروتز ممکن است جایگزین تمام دندان ها یا تنها برخی از آنها شود. پروتزهایی که جایگزین تمام دندان ها می شوند تحت عنوان پروتزهای کامل شناخته شده و روی لثه هایی که استخوان فک را می پوشانند قرار می گیرند. ثبات و ماندگاری پروتزها را می توان با اتصال آنها به ایمپلنت های دندانی بهبود بخشید. در مقابل پروتزهایی که جایگزین برخی از دندان ها و نه همه آنها می شوند به عنوان پروتزهای ناکامل یا پارشیال شناخته می شوند. این پروتزها به دندان هایی که هنوز وجود دارند متصل شده و همچنین لثه و استخوان را در جایی که دندان ها از بین رفته اند پوشش می دهند. ایمپلنت های دندانی همچنین می توانند برای ترمیم و تثبیت پروتزهای پارشیال نیز مورد استفاده قرار گیرند.

زمانی که برای اولین بار از دندان مصنوعی استفاده می کنید، طبیعی است که یک تحریک جزئی را در دهان خود تجربه نمایید و البته این زمانی که به آن عادت کنید از بین خواهد رفت. دوره درد متفاوت است. اگر قبلا از پروتزهای دندانی استفاده کرده اید و اکنون گونه جدیدی از آن را در دهان قرار داده اید ممکن است درد بیشتر طول بکشد. به همین ترتیب، اگر شما دندان های طبیعی خود را کشیده اید و اکنون به جای آنها دندان مصنوعی گذاشته اید، ممکن است تا چند هفته جای دندان های طبیعی شما با درد یا ناراحتی همراه باشند. از این رو مراجعه به متخصص برای تنظیم پروتز مصنوعی در این دوره می تواند درد شما را کاهش دهد.

بیمارانی که دندان های از دست رفته و یا آسیب دیده دارند با قرار دادن دندان مصنوعی از مزایای زیر برخوردار خواهند شد:

• عملکرد: در گذشته دندان های مصنوعی اساسا برای جویدن ساخته می شدند، اما پروتزهای امروز به گونه ای طراحی شده اند که راحت، زیبا و کاملا کاربردی هستند. در صورتی که برای دریافت دندان مصنوعی به یک متخصص مجرب مراجعه نمایید، او دندان های مصنوعی شما را با کمترین لغزش و به گونه ای تنظیم خواهد کرد که بتوانید در طی فعالیت های روزمره مانند جویدن و صحبت کردن کاملا احساس اطمینان کنید.
• تطبیق پذیری: همانگونه که در بالا ذکر شد، پروتزها در انواع مختلفی مانند مجموعه های کامل یا پارشیال در دسترس هستند. پروتزهای کامل برای بیمارانی که بیشتر دندان های خود را از دست داده اند ایده آل بوده و پروتزهای پارشیال یا ناکامل برای پر کردن شکاف چندین دندان از دست رفته بسیار مفید هستند. پروتزهایی نیز که با ایمپلنت پشتیبانی می شوند. گزینه بسیار مناسبی برای آنهایی است که می خواهند یک پروتز با دوام و ثابت داشته باشند.
• زیبایی شناسی: امروزه پروتزهای با کیفیت با موادی نظیر سرامیک یا ژله ای در دسترس هستند و می توانند زیبایی منحصربفردی به چهره شما ببخشند،
• سلامتی: پروتزهای دندانی از عضلات و ساختار صورت پشتیبانی کرده و مانع از تحلیل بیشتر استخوان دهان می شود. همچنین نشان داده شده است که دندان مصنوعی، عزت نفس بیماران را تا حد بالایی افزایش می دهد.
• هزینه: دندان مصنوعی یک گزینه درمانی مقرون به صرفه است، به ویژه هنگامی که دندان های طبیعی هنوز در دهان دارید.

گرچه دندانپزشکی مدرن بسیاری از معایب مرتبط با پروتزهای دندانی را برطرف نموده است، اما هنوز برخی از نگرانی ها در مورد بیماران در زمانی که پروتز را به عنوان یک گزینه درمانی انتخاب می کنند وجود دارد. این پروتزها باید مرتبا برداشته شده و تمیز شوند تا از بروز عفونت یا بیماری از جمله بوی بد دهان جلوگیری شود. علاوه بر این، پروتزهای ارزان قیمت و بی کیفیت ممکن است ناراحت کننده باشند، به طور مرتب در دهان حرکت کنند و باعث مشکلاتی در جویدن و صحبت کردن شوند. از این رو، لازم است که بیماران برای ممانعت از چنین مشکلاتی به یک متخصص با تجربه مراجعه نمایند.

هزینه پروتز دندان یا دندان مصنوعی تا حد زیادی به عواملی چون: نیازها و وضعیت منحصربفرد شخص، محل کلینیک، نوع پروتز (جزئی یا کامل)، زمان مورد نیاز برای تکمیل درمان، تجربه و تخصص دندانپزشک و ... بستگی دارد. علاوه بر این موارد، ساخت دندان مصنوعی در لابراتوار و نیز تعداد دندان های مورد نیاز فرد نیز در هزینه تأثیر زیادی دارند. جنس این دستگاه که می تواند سرامیکی یا ژله ای باشد نیز می تواند قیمت را افزایش یا کاهش دهد. به طور کلی برای اینکه قیمت دقیق تر پروتز تخمین زده شود باید به یک متخصص مراجعه کنید تا وضعیت شما را به خوبی ارزیابی نماید و در نهایت قیمت تقریبی را برای شما تعیین کند.

• سفید کردن: معمولا سفید کردن پروتزهای دندانی مانند دندان های طبیعی امکان پذیر نیست، زیرا آنها از پلاستیک ساخته شده اند. برای اینکه مانع از تغییر رنگ آنها شوید، بهتر است که روزانه دندان مصنوعی خود را تمیز کنید تا مواد غذایی و باکتری های وجود در آن از بین بروند. مسواک زدن با برس مصنوعی یا مسواک نرم نیز می تواند از لک شدن دائمی پروتزها جلوگیری کرده و دهان شما را سالم نگه دارد. شما می توانید برس را مرطوب کرده و از یک صابون یا خمیر دندان غیر ساینده استفاده نمایید. سطح دندان مصنوعی را از داخل و خارج مسواک زده و بشویید. برای از بین بردن لکه های بیشتر، می توانید با اطمینان از انواع محصولات پاک کننده پروتز بدون نسخه استفاده کنید. از مایع سفید کننده برای تمیز کردن آن استفاده نکنید مگر اینکه دندانپزشک یا متخصص پروتزهای دندانی شما راجع به استفاده از سفید کننده به شما دستورالعمل خاصی را بدهد. از سفید کننده خانگی رقیق نیز می توان برای تمیز کردن و ضد عفونی کردن دندان مصنوعی بهره برد، اما به طور کلی تا زمانی که دستورالعملی از سوی متخصص خود دریافت نکرده اید از انجام این کار امتناع فرمایید.
• مسواک زدن: دندان مصنوعی خود را با خمیر دندان مسواک نزنید. خمیر دندان ها به گونه ای طراحی شده اند که مناسب دندان های طبیعی بوده و غالبا حاوی مواد شیمیایی هستند که به تقویت و سفید کردن دندان ها کمک می نماید، اما ممکن است به دندان های مصنوعی به دلیل جنسی که دارند آسیب برسانند. گرچه این جنس نیز مقاوم است اما به اندازه مینای دندان محکم نبوده و ممکن است سطوح آن با خمیر دندان خراشیده شود. شما می توانید برای تمیز کردن دندان مصنوعی با مسواک هر روز از مخلوط مایع ظرفشویی و آب به همراه یک برس استفاده کنید. پس از شستشوی کامل آنها، پروتز را یک شب در محلول تمیز کننده با پایه آب قرار دهید.
• ترمیم پروتز شکسته: بهترین راه حل برای شکستگی پروتز، مراجعه به متخصص پروتزهای دندانی است که دندان مصنوعی شما را ساخته و می تواند آن را به صورت حرفه ای ترمیم نماید. گرچه تعمیر آن آسان به نظر می رسد اما مهم است که این کار با دقت و به درستی انجام شود تا از بروز مشکلاتی نظیر جویدن جلوگیری کرده و دهان شما را زخم ننماید. اگر دندان مصنوعی شما خیلی قدیمی باشد و دیگر متناسب با لثه شما نباشد ممکن است نیاز به پروتز جدید داشته باشید.

بله شما می توانید پروتزهای خود را در شب بپوشید اما ترجیح داده می شود که آنها را از دهان خارج نموده و سپس بخوابید. با برداشتن شبانه دندان مصنوعی، لثه ها و استخوان ها می توانند به دلیل فشار دندان مصنوعی در روز، استراحت کنند. اگر به دلایل اجتماعی و یا برای جلوگیری از بسته شدن بیش از حد فک نیاز به استفاده از پروتزهای دندانی دارید، باید در طول روز برای تمیز کردن صحیح دهان و پروتزهای خود وقت بگذارید. به یاد داشته باشید که هرگز دندان مصنوعی خود را بیست و چهار ساعته و بدون رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان بپوشید. باید آن را در شی تمیز کرده و در آب نگهداری نمایید.

اکثر بیماران نیاز به یادگیری نحوه استفاده صحیح از پروتزهای دندانی دارند و در نتیجه مدت زمان کمی طول می کشد تا به آنها عادت کنند. آنها باید پس از مدتی بتوانند نسبتا عادی غذا بخورند اما در مورد غذاهای سفت یا چسبنده ممکن است زمان بیشتری طول بکشد. استفاده از چسب دندان مصنوعی ممکن است به ثبات آنها کمک کرده و آنها را در محل نگه دارد و در این حین شما یاد خواهید گرفت که چطور به آنها عادت کنید. پروتز و آدامس معمولا به خوبی با یکدیگر کار نمی کنند و مهم نیست که چه برندی از آدامس را می خرید. زیرا آدامس معمولا به پلاستیک اکریلیک در پروتز چسبیده و ممکن است که مهر و موم دندان مصنوعی را بشکند و در نتیجه آن شل شود. لثه نیز ممکن است به پروتز گیر کرده و در نهایت سفت شده و تغییر رنگ یابد. در نهایت اگر شما نیز از دندان مصنوعی استفاده می کنید باید جویدن آدامس را کنار بگذارید.

اصطلاح پروتزهای دائمی می تواند تا حدی فریبنده و گمراه کننده باشد. همانطور که می دانیم، اغلب چیزها در زندگی ما دائمی نیستند از جمله دندان ها و پروتزهای مصنوعی. پروتزهای دائمی توسط پیچ یا سیمان دندان روی ایمپلنت ها حفظ شده و توسط بیمار قابل برداشتن نیستند. اما این پروتزها نیز می توانند فرسوده و خراب شوند یا لکه دار و بی رنگ و در نهایت نیاز به جایگزینی دارند.

بله این امکان وجود دارد که دندان های شما در روزی که کشیده می شوند در همان روز هم دندان مصنوعی قرار داده شود. به این پروتزها، پروتزهای فوری گفته می شود. اما قبل از این شما باید با متخصص صحبت کنید که ببینید آیا این روش درمانی برای شما مناسب است یا خیر.

اگر ایمپلنت ای شما از مدت ها قبل قرار داده شده اند و شما مدتی است که برای معاینه و بررسی آنها به دندانپزشک مراجعه نکرده اید، چنین مشکلاتی ممکن است ایجاد شوند. متاسفانه، به مرور زمان، استخوان در زیر پروتزهای مصنوعی کوچک شده و باعث لغزش پروتز شده و در نهایت منجر به ایجاد زخم می شوند. علاوه بر این، قطعات اتصال دهنده نیز در اثر استفاده مداوم از بین رفته یا آسیب می بینند و نیاز به تعویض خواهند داشت. برای جلوگیری از چنین مشکلاتی، مراجعه منظم به متخصص دندانپزشکی به شما توصیه می شود.

امروزه دندانسازان تجربی و تیم های آنها در زمینه هنر تطبیق رنگ و سایه آموزش بسیاری می بینند. با فرض اینکه پروتز پارشیال جدید است، آنها می توانند رنگ آن را به گونه ای انتخاب کنند که با دندان های طبیعی باقی مانده فرد مطابقت داشته باشد. اگر نیز از قبل پروتز را در دهان داشته اید، توصیه متخصصین این است که نوع جدید آن را سفارش دهید زیرا هزینه تغییر رنگ پروتز قبلی تقریبا با ساخت نوع جدید یکسان است.

اگر ایمپلنت دارید، به نظر می رسد که آنها برای کمک به ایجاد ثبات دندان مصنوعی در نظر گرفته شده اند و در این صورت باید حرکت آنها کاهش یابند. اگر دندان های مصنوعی شما به گونه هایتان ساییده شده و یا اگر گونه هایتان را گاز می گیرید باید به یک دندانساز که دندان مصنوعی شما را ساخته است مراجعه نمایید.

اگرچه سازگاری با پروتزهای جدید ممکن است زمان بر باشد اما به احتمال زیاد اگر همان روزی که دندان ها کشیده شوند، پروتز را دریافت کنید، در این صورت باید مرتبا به متخصص پروتز خود مراجعه کنید تا این اطمینان حاصل شود که آنها به درستی در دهان شما قرار گرفته اند. اگر هم هیچ دندانی کشیده نشده است و پروتز پارشیال جدید ساخته شده، نیاز به تنظیمات کمتری می باشد. احساس سنگین بودن پروتز نیز ممکن است که شما قبلا از پروتزهای دندانی یا پارشیال استفاده نکرده اید و احتمالا چند هفته طول می کشد تا کاملا با آنها سازگار شوید.

اگر از چسب مصنوعی به درستی استفاده کرده باشید، پس هنگام برداشتن پروتز دندانی نباید مقدار زیادی چسب روی لثه و کام شما باقی بماند. بیماران از روش های مختلفی برای از بین بردن چسب استفاده می کنند: یک قطعه گاز، یک دستمال کاغذی، یک دستمال مربوط یا یک مسواک مرطوب.

در ابتدا باید از حداقل میزان چسب استفاده کنید و در صورت نیاز، مقدار دیگری نیز بردارید. پس از آن سعی کنید، چسب را به صورت مساوی و یکنواخت روی سطح پروتز بمالید. چسب باید روی یک پروتز تمیز ریخته شود.

پس از اینکه پروتزها را روی لثه ها قرار دادید ممکن است نتوانید برخی از کلمات را به خوبی تلفظ کنید. در این صورت شما باید سعی کنید، کلمات را تمرین و تکرار کرده یا آواز بخوانید. بدین ترتیب تلاش کنید تکلم خود را بهبود بخشید. لازم نیست نگران این مسئله باشید زیرا با گذشت چند روز می توانید به راحتی با پروتزهای جدید خود صحبت کنید.

بریج در انگلیسی به معنای پل می باشد و در دنداندانپزشکی به دندانی گفته میش ود که مابین ۲ دندان دیگر با کمک گرفتن از دندانهای کناری قرار می گیرد. اگر فردی یکی از دندان های خود را بنا به هر دلیلی از دست داده باشد یکی از روشهایی که می تواند این جای خالی را پر کند استفاده از بریج دندان می باشد. جنس بریج معمولا از پرسلن بوده تا به رنگ دندان های طبیعی فرد بوده و در ظاهر چهره او اختلالی به وجود نیاورد.

یکی از روشهای پر کردن فاصله بین دو دندان استفاده از بریج دندان است. برای انجام این کار، دندانپزشک در ابتدا دو دندانی که اطراف فضای خالی وجود دارد را تراشیده و سپس برای پر کردن فضا از سه پروتز استفاده می کند. پروتز آماده شده که در فضای خالی قرار می گیرد حالت پل داشته و میان دو دندان قرار می گیرد. البته قبل از این کار، دندانپزشک باید دو دندان اطراف فضای خالی و لثه را به خوبی معاینه نماید که سالم باشند تا بتوانند پایه خوبی باشند.

مراحل کار نیز به صورت زیر می باشد:

•  در ابتدا دندانپزشک از یک ماده خمیری شکل برای گرفتن قالب استفاده می نماید. سپس با یک ماده گچ مانند مدلی از فرم دندان های دو فک تهیه کرده و نحوه قرارگیری آنها را به خوبی بررسی می نماید.
• در مرحله بعد دندان هایی که قرار است به عنوان پایه مورد استفاده قرار گیرند باید به اندازه ای تراشیده شوند که وقتی دندان های مصنوعی روی آنها قرار می گیرد سایز متناسبی داشته باشند.
• در این مرحله نیز دندانپزشک از دندان های تراشیده شده، قالب دیگری تهیه می کند.
• در نهایت بریج روی دندان قرار گرفته و در صورتی که به خوبی فضای خالی را پر کرده باشد با مواد مخصوصی به دندان های پایه چسبانده می شود.

بریج دندان با بستن شکاف خالی بین دندان ها و جایگزین شدن با دندان از دسته رفته، دارای مزایای زیر است :

• زیباتر نمودن طرح لبخند شما
• حفظ شکل و ساختار صورت شما
• تسهیل فرآیند جویدن - بهبود گفتار و نحوه تلفظ کلمات
• تعدیل توزیع نیرو در دندان ها و فک شما
• ممانعت از حرکت دندان ها
• جلوگیری از کج و ناصاف شدن دندان ها

• در بریج دندان چون باید از دو دندان کناری برای کارگذاری بریج کمک گرفت، دندانهای کناری تراش خواهند خورد تا بتوان ۳ روکش متصل به هم درست کرد که ۲ تا از این روکش ها روی دندانهای کناری می آید و روکش وسط حالت بریج خواهد داشت. حال اگر دندانهای کناری عصب کشی شده باشند معمولا اشکالی به وجود نمی آید ولی اگر دندانها سالم باشند انجام بریج توصیه نمی شود.
• در بریج دندان به دلیل اینکه زیر روکش بریج خالی است معمولا در صورتی که بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت نشود، مواد غذایی زیر بریج گیر خواهد کرد و به مرور باعث بوجود آمدن بوی بد دهان خواهد شد
• در بریج دندان به دلیل اینکه زیر روکش بریج خالی است، استخوان لثه تحلیل می رود و به اصطلاح گود می شود و در آینده امکان انجام ایمپلنت را کم خواهد نمود

قیمت بریج یا پل دندانی می تواند تحت تأثیر عوامل زیر باشد:

• میزان پیچیدگی قرارگیری بریج
• نوع مواد به کار رفته در ساخت بریج مانند زیرکونیا، آلیاژ فلزی پوشیده شده از رزین و یا رزین کامپوزیت
• تعداد دندان هایی که از دست رفته اند
• ترمیم های مورد نیاز قبل از قرار دادن
• - موقعیت کلینیک دندانپزشکی
• مهارت و تخصص دندانپزشک

ایمپلنت ها در ظاهر کاملا شبیه به بریج دندان می باشند با این تفاوت که ایمپلنت روی پایه ای سوار است که در استخوان فک کار گذاشته می شود و باعث محافظت از استخوان فک می شود و برای کارگزاری ایمپلنت از دندانهای کناری کمک گرفته نمی شود و دارای طول عمر به مراتب بیشتری نسبت به بریج می باشند. از طرفی، بریج ها می توانند تنها به مدت چندین سال طول عمر داشته باشند. ایمپلنت ها از سلامت فک پشتیبانی می کنند. در واقع استخوان های شما قوی و سالم باقی مانده و این می تواند بر شکل صورت شما به گونه ای مثبت تأثیرگذار باشد.

در زمانی که فضای لازم برای کارگذاشتن ایمپلنت وجود ندارد توصیه ما انجام بریج دندان دندان است.

انواع بریج دندانی عبارتند از:

• بریج دندان سنتی یا معمولی: این بریج ها از گذشته به عنوان یک روش جایگزین برای دندان های از دست رفته بوده اند. در این بریج تعدادی دندان مصنوعی به دندان های طبیعی مجاور متصل می شوند. برای نصب پل نیز لازم است که دندان های مجاور از استحکام خوبی برخوردار باشند.
• بریج دندانی مریلند: بریج مریلند نیز همانند بریج های سنتی نصب می شود. یعنی برای نصب آنها به نیاز به دو دندان طبیعی مجاور است با این تفاوت که در این روش دیگر نیازی به تراش مینا نداریم و از بالهایی از جنس فلز یا پرسلن، پل به پشت دندان های طبیعی چپ و راست متصل می شود.
• بریج بر پایه ایمپلنت: در این نوع بریج از ایمپلنت کمک گرفته می شود. البته کاندید مناسب برای این روش باید بیشتر از یک دندان خود را از دست داده باشد. در این روش دندانپزشک کاری به دندان های مجاور نداشته و مینا را نیز تراش نمی دهد زیرا ایمپلنت به خوبی از بریج حمایت می نماید.
• پل دندانی کانتی لور یا معلق: این نوع بریج برای پر کردن جای خالی تنها یک دندان کاربرد دارد. از این رو برای نصب چنین بریجی باید یک دندان طبیعی در یک سمت جای خالی دندان وجود داشته باشد. دندانپزشک برای قرار دادن پل باید یک دندان پایه را تراش دهد و سپس بریج را تثبیت نماید.

پل های دندانی می توانند بین ۵ تا ۱۵ سال طول عمر داشته باشند. اما به طور معمول با رعایت بهداشت مناسب دهان و دندان و معاینات منظم، طول عمر یک بریج به ۱۰ سال می رسد.

معمولا یک پل شامل ۳ روکش دندان است که ۲ تای از آنها روی دندانهای طبیعی عصب کشی شده می آیند و دندان وسط حکم بریج را خواهد داشت.

در برخی مواقع این تعداد می تواند به ۴ دندان برسد که روکشهای دندان اول و آخر روی دندان طبیعی می آیند و ۲ تای وسطی حکم بریج را خواهند داشت.

ولی در این مواقع در صورت دارا بودن شرایط توسط فرد توصیه ما انجام ایمپلنت دندان است.

برای تمیز کردن یک بریج ثابت باید یک نخ اسفنجی را به آرامی بین لثه و پایه پل حرکت دهید و با استفاده از یک حرکت نرم در جلو و عقب، جرم ها زیر دندان مصنوعی را بردارید. سپس نخ دندان اسفنجی را به دور دندان طبیعی خود به سمت بالا و پایین حرکت دهید تا سطح دندان مجاور آن نیز تمیز شود.

به محض نصب بریج، ممکن است دندان های مجاور که پل را در جای خود نگه داشته اند آسیب ببینند. در صورت عدم مناسب بودن تاج های روی دندان ها، خطر پوسیدگی نیز وجود دارد. علاوه بر این موارد، باکتری و جرم موجود در زیر آنها در صورتی که تمیز نشوند ممکن است ساختار دندان را تغییر دهند.

از آنجایی که دندان های جلویی به اندازه دندان های عقب تحت فشار نیستند، ممکن است بیماران در مورد جایگزینی دندان های این ناحیه با چند گزینه مختلف روبرو شوند. بریج دندانی معمول برای دندان های جلو عبارت است از بریج سنتی یا معمولی.

قبل از نصب بریج دندان، معمولا باید پنج تا شش ماه صبر کنید تا شکل لثه تثبیت شود. در طول این مرحله اگر تمایل داشته باشید می توانید از یک پل موقت یا پروتز پارشیال استفاده نمایید.

خبر خوب این است که پل های دندانی نمی توانند دچار پوسیدگی شوند اما متاسفانه دندان های طبیعی کناری در زیر بریج هنوز هم در معرض پوسیدگی دندان و سایر موارد بهداشت و دهان قرار دارند. تکه های کوچک غذا میتوانند بین دندان ها و یک بریج گیر کرده و منجر به پوسیدگی شوند.

بریج دندان باید تقریبا مانند دندان های طبیعی شما واقعی و راحت باشند. بسیاری از بیماران گزارش کرده اند که بریج ها حتی از دندان های طبیعی قبل از قرار دادن بریج نیز بهتر است و احساس خوبی دارند. به خصوص اگر این دندان ها ترمیم های زیادی داشته اند.

همانطور که قبلا گفته شد، پل های دندانی و بریج شما را از خوردن آنچه دوست دارید محدود نمی سازند. البته به یاد داشته باشید که مصرف مواد غذایی که ممکن است به دندان های شما آسیب برسانند یا آنها را بشکنند به حداقل برسانید. کاهش این نوع مواد غذایی می توانند باعث افزایش دوام بریج دندان شوند.

تکنیک All on 4 این امکان را به افرادی که تمام دندان های خود را از دست داده اند می دهد تا یک بریج دائمی را روی تقریبا چهار ایمپلنت دریافت کنند. بریج All on 4 اغلب گزینه مناسبی برای افرادی است که فاقد دندان هستند اما از استخوان کافی برای ایمپلنت برخوردار می باشند.

دندانپزشک می تواند یک بریج موقتی را با ابزار مخصوص خود به طوری که نیروی موازی بر محور دندان وارد کند بردارد.

بوی خاصی که پس از نصب بریج دندان استشمام می شود رایج است. زمانی که بین خط لثه و تاج در جایی که ممکن است غذا جمع شود، فاصله کمی وجود دارد ممکن است باکتری و جرم تولید شود. پس اگر نمی خواهید به دلیل غذای پوسیده زیر بریج دندان نفس شما بدبو شود با دقت آن را تمیز کنید.

از آنجایی که دندانپزشک برای نصب بریج از بی حسی موضعی استفاده می کند پس در این روش دردی را احساس نخواهید کرد. مصرف مسکن نیز برای تسکین درد پس از درمان غالبا ضروری نمی باشد.

اگر بریج دندان شما شل باشد یا در زیر تاجی که بریج را پشتیبانی می نماید، پوسیدگی وجود داشته باشد ممکن است احساس درد داشته باشید. پل دندانی شما ممکن است به دلیل بیماری های لثه که باعث تضعیف دندان های نگهدارنده شده است، آسیب بیند یا عصب یکی از دندان های حمایت کننده از اثر آبسه از بین برود.

خطرات استفاده از بریج دندان عبارتند از: بریج می تواند باعث پوسیدگی دندان در ریز تاج شود. یکی دیگر از خطرات این است که ساختارهای دندان های طبیعی سالم ممکن است تحلیل یابد. علاوه بر این اگر دندان های حامی به اندازه کافی قوی نباشند ممکن است ترمیم از بین برود.

به طور کلی هزینه بریج دندان کمتر از ایمپلنت است. البته هزینه ها تحت تأثیر عواملی است که در بالا ذکر شد.

از آنجایی که بریج دندان از فلز بسیار محکمی ساخته شده است در برابر پوسیدگی و مشکلات لثه بسیار مقاوم می باشد. عمر متوسط بریج دندان ده سال بوده و اگر بخشی از دندان طبیعی شما در زیر آن دچار پوسیدگی شود می تواند به پل نیز آسیب برساند.

زمانی که دندان های از دست رفته خود را با پل یا پروتز جایگزین می کنید فقط یک مسئله را حل خواهید کرد، تعویض تاج دندان. اما استخوان زیر خط لثه می تواند به تدریج به عقب رفته و تحلیل رود.

تحلیل استخوان می تواند با جایگزین نمودن دندانی که ریشه آن مشابه با دندان های طبیعی باشد کاهش یابد. این عمل بلافاصله پس از کشیدن یا جایگزین نمودن تک دندان ها با ایمپلنت های دندانی یا با استفاده از بریج یا دندان مصنوعی بر پایه ایمپلنت انجام می شود و می تواند از تحلیل استخوان جلوگیری نماید.

در حالی که گاهی اوقات ممکن است بریج های دندان با گذشت زمان شل شوند اما دندانپزشک می تواند به راحتی آنها را محکم کند. با این حال این نادرست است که پل های دندانی به راحتی می شکنند. در واقع آنها به طوری ساخته شده اند که ماندگاری بالایی داشته باشند.

برای دریافت بریج شما حداقل به دو قرار ملاقات نیاز دارید: آماده سازی دندان های اباتمنت و ارائه مراقبت های بهداشتی برای آنها در اولین مراجعه به دندانپزشک و در مرحله بعد تراش مینا و نصب بریج. البته برای بهبودی جای دندان هایی که کشیده اید باید مدتی صبر کنید تا لثه محکم شود.

نایت گارد به وسیله پلاستیکی در دندانپزشکی است که روی دندان های بالایی قرار می گیرد. هنگام ساییدن یا فشردن، بیشتر نیرو به جای دندان ها می تواند به این محافظ دهان منتقل شود. بسته به شدت مشکل بیمار، دندانپزشک معمولا مناسب ترین گزینه نایت گارد را توصیه می نماید. با قرار دادن این ابزار دهان دیگر فک ها با هم تماس پیدا نکرده و در نتیجه سالم می مانند. علاوه بر این، از ساییده شدن دندان ها و آسیب به عصب و نیز درد شدید جلوگیری می شود.

دندان قروچه یکی از مشکلاتی است که برخی از افراد، آن را در زمان خواب تجربه می‌کنند. این معضل، باعث ساییدگی دندان‎ها و جابجایی آن‌ها می‌شود. از دلایلی که باعث بروز دندان قروچه می‌شود می توان به اضطراب، استرس و سرکوب احساساتی که فرد در زمان بیداری آن‌ها را تجربه می‌کند اشاره کرد. فرد در زمان خواب نیز، از تاثیر این احساسات بی‌نصیب نیست.

چنانچه ساییدگی دندان‌ها روی هم به طور مداوم انجام شود، احتمال اینکه مینای دندان تخریب شده و دندان مستعد پوسیدگی باشد، وجود دارد. حتی در برخی مواقع، این ساییدگی به قدری شدید است که دندان‌های فرد ترک برمی‎دارند و می‌شکنند. در چنین شرایطی، دندانپزشکان و متخصصانی که در زمینه دندان قروچه تخصص دارند، توصیه می‌کنند که برای جلوگیری از آسیب به دندان‌ها، از محافظ شبانه یا نایت گارد استفاده شود.

همچنین، در برخی مواقع، پس از پایان مراحل ارتودنسی، برای اینکه نظم دندان‌ها در زمان خواب به هم نریزد، دندانپزشک، با توجه به فرم دندان‌های بیمار، یک محافظ شبانه ساخته و به بیمار تحویل می‌دهد. با اینکه محافظ شبانه کمی شبیه به پلاک‌های ارتودنسی متحرک است، اما تغییری در چیدمان دندان‌ها ایجاد نمی‌کند و تنها باعث عدم حرکت دندان‌ها می‌شود.

محافظ شبانه از نوعی پلاستیک ساخته شده و فرد با قرار دادن آن بر روی دندان‌ها، می‌تواند فشار‌های بیش از حد را خنثی کرده و دندان‌های سالم تری داشته باشد. شکل و فرم این محافظ به گونه‌ای است که صحبت کردن و غذا خوردن با آن کمی سخت است و فقط برای زمان خواب مناسب است.

یکی از بهترین روش‌هایی که می‌تواند از آسیب‌های شبانه دندان جلوگیری کند، استفاده از نایت گارد است. برخی از شناخته شده‌ترین مزایای استفاده از محافظ شبانه عبارتند از:

• مقاومت در برابر ضربه و فشار؛
• ماندگاری و طول عمر بالا؛
• محافظت از دندان‌ها در برابر تغییرات مکانی و چرخش؛
• کاهش انقباضات فک؛
• باز کردن راه تنفسی؛
• داشتن گارانتی بلند مدت؛
• کم کردن درد ناشی از سایش دندان‌ها؛
• محافظت از مینای دندان در برابر سایش، ایجاد حفره و پوسیدگی؛
• محافظت از لثه‌ها در برابر التهاب و تورم؛
• کاهش استرس در زمان خواب؛
• داشتن خوابی راحت‌تر و آرام‌تر.

با وجود چنین مزایایی، محافظ شبانه دارای معایبی نیز می‌باشد. شناخته شده‌ترین معایب محافظ شبانه عبارتند از:

• هزینه بالای ساخت آن نسبت به روش‌های درمانی دیگر؛
• ضرورت قالب گیری و سفارش آن از جانب دندان‎پزشک؛
• ایجاد احساس ناراحتی در روزهای اول استفاده.

برخی از افراد، ترجیح می‌دهند که برای کم کردن هزینه و صرف زمان کمتر، محافظ شبانه دندان را از داروخانه‌ها و فروشگاه‌های لوازم پزشکی تهیه کنند. دقت کنید که معمولا چنین محصولاتی، دقیقا متناسب با سایز و چیدمان دندان‌های شما نیستند و ممکن است پس از مدتی، باعث ناراحتی یا ایجاد آسیب شوند. برای اجتناب از چنین مواردی، بهتر است با صرف هزینه بیشتر، به یک دندانپزشک متخصص مراجعه نموده و از او بخواهید محافظ شبانه را با توجه به قالب دندان خودتان، تهیه نماید.

به طور کلی، ممکن است روزهای اولی که از یک وسیله درمانی استفاده می‌کنید، دچار ناراحتی شوید. به طور مثال، افراد عینکی در چند روز اولی که از عینک استفاده می‌کنند، دچار سرگیجه و درد‌ در قسمت بینی می‌شوند.

استفاده از محافظ شبانه دندان نیز در روزهای اول کمی مشکل و سخت است و حداقل ۴ تا ۸ هفته طول می‌کشد تا به وجود آن در زمان خواب عادت کنید. بهتر است استفاده از محافظ شبانه دندان را به طور منظم انجام دهید تا عادت کردن به آن برایتان راحت‌تر شود.

همچنین، با وجود اینکه این محصول از دندان‌های شما در برابر پوسیدگی محافظت می‌کند، اما از آنجایی که در زمان استفاده از آن، دندان‌ها در محیط بسته‌ای قرار می‌گیرند، در صورت وجود باکتری بر روی دندان، احتمال تشدید پوسیدگی وجود دارد. بنابراین، بهتر است قبل از استفاده از محافظ شبانه، دهان و دندان را به خوبی تمیز کرده و در طول استفاده از آن، از خوردن غذا و نوشیدنی (به جز آب) اجتناب کنید تا دچار التهاب لثه یا پوسیدگی دندان نشوید.

با رعایت چنین مواردی، استفاده از محافظ شبانه چندان مشکل نخواهد بود.

اگر در شرایط و زمان درست استفاده شود، خیر!

استفاده از محافظ شبانه دندان برای افرادی که در شب دچار دندان قروچه می‌شوند، ورزشکارانی که در طول تمرین یا مسابقه ضربه‌های شدید را تجربه می‌کنند و افرادی که مراحل ارتودنسی را به اتمام رسانده‌اند توصیه می‌شود.

استفاده از محافظ شبانه دندان تنها در صورتی مضر است که فرد دچار پوسیدگی دندان و یا عفونت یا التهاب لثه شده و هنوز درمان را کامل نکرده باشد. در این شرایط، رشد باکتری در زیر محافظ با سرعت بیشتری انجام می‌شود و شرایط را بدتر می‌کند.

همچنین، افرادی که هنوز مراحل ارتودنسی را کامل نکرده‌اند نیز نباید از محافظ شبانه دندان استفاده کنند. این توصیه به این دلیل است که دندان‌ها در طول مراحل ارتودنسی، در حال جابجایی هستند و استفاده از محافظ دندان، نه تنها می‌تواند فشار دندانی را بیشتر کند، بلکه اثر ارتودنسی را از بین می‌برد و کار مرتب کردن دندان را سخت‌تر می‌کند.

برای تغییر موقعیت دندان‌ها، تنها راه ممکن، استفاده از درمان‌هایی نظیر ارتودنسی است. یکی از مزیت‌های گاردهای شبانه دندان، حفظ موقعیت دندان‌ها و نحوه جویدن غذا است. چنانچه محافظ شبانه توسط دندان پزشک و با توجه به قالب دندان‌های شما تهیه شده باشد، احتمال اینکه باعث جابجایی و تغییر موقعیت دندان شود، بسیار کم است.

اما معمولا، گاردهای شبانه دندانی که به صورت آماده در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند، برای تمام افراد مناسب نیستند. گارد شبانه دندان نامناسب، می‌تواند موقعیت دندان‌ها را تغییر داده و در نتیجه، باعث تغییر نحوه جویدن و قرارگیری فک در موقعیت نامناسب شوند. بنابراین، بهترین کار، سفارش و تهیه محافظ شبانه نزد یک دندانپزشک حاذق است.

در ابتدای استفاده از محافظ دندان، چنانچه متوجه درد، التهاب و یا تغییر در موقعیت فک و دندان‌ها و نحوه جویدن غذا شدید، بهتر است استفاده از آن را توقف کرده و سریعا به دندانپزشک مراجعه کنید و نگرانی خود را اعلام نمایید. قبل از ایجاد تغییر دائمی نحوه جویدن و گاز زدن غذا، باید محافظ شبانه خود را تعویض کنید.

طول عمر محافظ شبانه دندان به عوامل مختلفی بستگی دارد. به طور مثال، شدت دندان قروچه هر فرد نسبت به فرد دیگر متفاوت است. هر چه فشار فک در زمان دندان قروچه بیشتر باشد، احتمال اینکه محافظ شبانه در مدت زمان کمتری تخریب شود وجود دارد.

جنس و نوع موادی که در ساخت محافظ شبانه به کار می‌روند نیز در دوام و مقاومت آن تاثیر بسزایی دارند. از آن جایی که دندانپزشکان معمولا از مواد مرغوب برای ساخت محافظ شبانه دندان استفاده می‌کنند، محافظ ساخته شده توسط دندانپزشک، بهتر و بادوام‌تر از محافظ شبانه‌ای است که به صورت آماده در داروخانه‎ها به فروش می‌رسد.

یکی دیگر از عواملی که می‌تواند بر روی طول عمر محافظ شبانه تاثیر بگذارد، نظافت دهان و محافظ شبانه است. شما علاوه بر اینکه می‌بایست دهان و دندان خود را قبل و بعد از استفاده از محافظ شبانه به خوبی تمیز کنید، باید محافظ را نیز به خوبی شسته و آن را در یک محفظه با دمای متعادل نگهداری نمایید. یادتان باشد که برای تمیز کردن محافظ شبانه، نباید از خمیر دندان استفاده کنید؛ چرا که اکثر خمیردندان‌ها، حاوی مواد ساینده‌ای هستند که می‌توانند بافت محافظ شبانه دندان را تخریب کنند.

با رعایت این موارد، می‌توانید برای مدت زمان بیشتری از محافظ شبانه دندان استفاده کنید. فراموش نکنید که چنانچه متوجه شدید محافظ شبانه دندان کیفیت و مقاومت خود را از دست داده و دچار ترک و شکستگی شده، باید به دندانپزشک مراجعه کرده و از او بخواهید یک محافظ دندان دیگر برایتان بسازد. استفاده از محافظ دندان بی‌کیفیت و خراب، ریسک آسیب به دندان‎ها را افزایش می‌دهد.

محافظ شبانه دندان ابزاری نسبتا کوچک است که برای کم کردن فشار و جلوگیری از شکستگی و آسیب دندان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. استفاده از این وسیله، نباید باعث ایجاد درد، تورم و التهاب شود. معمولا در ابتدای استفاده از محافظ شبانه دندان، ممکن است کمی احساس ناراحتی و سختی کنید، اما این احساس، چند هفته پس از استفاده مداوم، از بین خواهد رفت.

چنانچه بعد از استفاده از محافظ شبانه دندان، دچار درد می‌شوید، احتمالا محصولی که استفاده می‌کنید، متناسب با دهان و دندان‌های شما نیست. ممکن است محافظ کوچکتر یا بزرگتر از فضای دندانی شما باشد و علاوه بر ایجاد درد، نمی‌تواند آنطور که باید، از دندان‌های شما مواظبت کند. این اتفاق معمولا زمانی رخ می‌دهد که از محافظ شبانه آماده‌ای که در داروخانه‌ها و فروشگاه‌های لوازم پزشکی وجود دارد، استفاده می‌کنید. برای جلوگیری از چنین مواردی، بهتر است برای ساخت محافظ شبانه دندان، به دندانپزشک مراجعه کرده و از او بخواهید با توجه به وضعیت دندان‌های شما، یک محافظ دندان شبانه مناسب ساخته و به شما تحویل دهد.

راه‌های زیادی برای درمان دندان قروچه و محافظت از دندان‌ها در طول شب وجود دارد؛ اما محافظ شبانه دندان، روشی ساده‌تر و کم تهاجمی‌تر محسوب می‌شود. قبل از مراجعه به دندانپزشک برای تهیه محافظ شبانه دندان، باید با انواع آن‌ها و مزایا و معایب‎شان آشنا شوید.

محافظ شبانه نرم و محافظ شبانه سخت، دو نمونه از پرکاربردترین محافظ‌های موجود در بازار هستند. البته، طی سال‌های اخیر، محافظ‌های ترکیبی نیز به بازار عرضه شده‌اند که هر دو ویژگی سختی و نرمی را در خود دارند. تمام محافظ‌های شبانه‌ای که در مطب دندانپزشکی به شما تحویل داده می‌شوند، در آزمایشگاه‌های دندانپزشکی و با استفاده از قالبی که دندان پزشک از دندان‌های شما تهیه کرده، ساخته می‌شوند.

انواع محافظ دندان از لحاظ ساختار عبارتند از:

محافظ شبانه دندان نرم

این گارد‌ها از مواد نرم (لاستیکی) ساخته شده‌اند و بافتی لطیف و انعطاف‌پذیر دارند. گارد شبانه نرم برای افرادی که دندان قروچه خفیف دارند یا در طول خواب، تنها کمی فک خود را به هم فشار می‌دهند، توصیه می‌شود.

برخی از مزایای محافظ شبانه نرم عبارتند از:

• استفاده و عادت کردن به آن راحت است؛
• نسبت به انواع دیگر، حجم کمتری دارد؛
• ارزان‌تر است.

برخی از معایب محافظ شبانه نرم عبارتند از:

• ممکن است فرد تشویق به جویدن و فشار دادن دندان‌ها روی همدیگر شود؛
• طول عمر این محصول نسبتا کمتر از انواع دیگر است.

محافظ شبانه دندان سخت

جنس این محصول از اکریلیک است و انعطاف‌پذیری چندانی ندارد. در زمان قرار دادن این محافظ شبانه، احساس می‌کنید که یک شی سخت در دهانتان قرار دارد. محافظ شبانه سخت به افرادی که دندان قروچه شدید دارند توصیه می‌شود.

برخی از مزایای محافظ شبانه سخت عبارتند از:

• طول عمر بیشتر نسبت به نوع نرم؛
• مقاومت بالا در برابر فشار و ضربه.

برخی از معایب محافظ شبانه سخت عبارتند از:

• ممکن است باعث ایجاد ناراحتی و مزاحمت شود؛
• عادت کردن به آن کمی زمان بر است؛
• گران‌تر از نوع نرم است.

محافظ شبانه دندان دوگانه (نرم/سخت)

این محصول از دو لامینیت ساخته شده است. لایه بیرونی آن سخت بوده و لایه درونی آن نرم است. محافظ شبانه دوگانه که به محافظ هیبریدی نیز معروف است، به شما کمک می‌کند تا دندان قروچه‌های متوسط تا شدید را بدون هیچ گونه احساس ناراحتی یا دردی، برطرف کنید.

دهان و دندان‌های ما، می‌توانند باکتری‌ها را به راحتی و از طریق خوردن و آشامیدن غذاها، جذب کنند. چنانچه بر روی دندان‌ها، پلاک ایجاد شود، ممکن است فرد دچار مشکلاتی نظیر تخریب مینای دندان، ایجاد حفره و پوسیدگی، پریودنتیت، از دست دادن دندان، آبسه و مواردی از این دست شود.

اکثر پلاک‌ها، تنها ۴۸ ساعت پس از تشکیل سفت می‌شوند و به مرور زمان، به ضخامت بافتشان افزوده می‌شود. اگر پلاک‌ها را در مرحله اولیه از بین نبرید، بعد از گذشت زمان، برای حذف آن‌ها باید از کمک دندانپزشک استفاده کنید. به همین دلیل است که متخصصان توصیه می‌کنند روزانه سه بار از مسواک و نخ دندان استفاده کنید.

زمانی که از محافظ شبانه دندان استفاده می‌کنید، محافظت از دهان و دندان‌ها اهمیت بیشتری پیدا می‌کنند؛ چرا که در زمان استفاده از محافظ شبانه، با محفوظ شدن فضای دندان و عدم دسترسی بزاق تازه به آن، فرصت مناسبی برای رشد باکتری‌ها مهیا می‌شود. هر چقدر باکتری‌های اطراف دندان شما بیشتر باشد، بیشتر در معرض ایجاد حفره‎های دندانی قرار دارید.

خوشبختانه مراقبت و تمیز کردن محافظ دندان کار راحتی است. برای اینکار می‌بایست:

• محافظ شبانه دندان را با آب و مایع دستشویی بشویید. تا حد امکان، برای شستشو از مسواک سفت یا خمیردندان استفاده نکنید.
• پس از شستشو، محافظ شبانه را با یک پارچه تمیز خشک کنید.
• پس از خشک کردن با پارچه، آن را روی یک سطح خشک و تمیز قرار دهید و به آن ۱۵ الی ۳۰ دقیقه زمان بدهید تا کاملا خشک شود.
• در زمان‌هایی که از محافظ شبانه دندان استفاده نمی‌کنید، آن را درون جعبه مخصوص خودش قرار دهید. این کار به این دلیل انجام می‌شود تا هیچگونه رطوبت یا آلودگی‌ای به سطح گارد شبانه نرسد.

علاوه بر این، داشتن روال بهداشتی منظم و مراجعه به دندانپزشک برای انجام چکاپ، به شما کمک می‌کند تا از ایجاد حفره‌های دهانی و گسترش آن‌ها جلوگیری کنید.

افراد مبتلا به اختلال TMJ تمایل دارند در خواب دندان قروچه کنند یا دندان‌هایشان را به هم فشار دهند. برخی از پزشکان به بیماران مبتلا به TMJ استفاده از نایت گاردها را فقط برای محافظت از دندان‌ها در برابر سایش ناشی از ساییدن یا فشردن مزمن دندان، پیشنهاد می‌کنند نه برای درمان علت اصلی درد.

دیسک یا غضروفی که مفصل گیجگاهی فکی را به دو‌بخش تقسیم می‌کند، در بسیاری از موارد اختلال TMJ، جابجا می‌شود. این جابجایی هنگام باز و بسته کردن دهان، مانع از حفظ رابطه معمول بین سطوح مفصلی می‌شود. از آنجایی که گارد شبانه نمی‌تواند دیسک را به موقعیت اصلی خود باز‌گرداند، قادر به کنترل دردها و علائم بیماری نیست.

علاوه بر این، در برخی مواقع، پس از قرار دادن گارد شبانه،دندان‌های عقبی‎ با همدیگر تماس دارند اما دندان‌های جلویی به سختی به هم می‌رسند یا هرگز با هم تماس برقرار نمی‌کنند. تماس نایکنواخت دندان‌ها با هم می‌تواند منجر به فشردن، ساییدن و بروز مشکلات بیشتر در افراد مبتلا به TMJ شود.

یکی دیگر از مسائل مربوط به استفاده از گارد شبانه این است که بسیاری از مردم، گاردهایی که به صورت انبوه تولید شده و در داروخانه‌ها به فروش می‌رسند را خریداری می‌کنند. قوس‌های دهانی و اندازه دندان‌ها از هر فرد به فرد دیگر فرق می‌کند و استفاده از یک گارد شبانه مشترک، می‌تواند باعث به خطر انداختن سلامت دهان و دندان شود.

درد مکرر فک در افراد مبتلا به TMJ، معمولا نشانه‌ای از عدم تناسب گارد شبانه دندان است. چنانچه بیماران مبتلا به اختلال TMJ می‌خواهند آرامش شبانه داشته باشند، باید یک گارد سفارشی بر اساس مشخصات خود را تهیه نمایند.

این سؤال رایجی است که بیماران در مطب از پزشک خود می‌پرسند. پاسخ به این سوال در وهله اول عمدتا بر اساس دلیل توصیه شده است! بنابراین، اگر فکر می‌کنید که آیا مجبور خواهید بود برای همیشه محافظ دهان خود را بپوشید، در اینجا چند علل رایج وجود دارد که احتمال زیاد، یکی از آن‌ها دقیقاً با شرایط شما مطابقت داشته باشد:

مورد اول: شما هیچ علامت دندان قروچه ای ندارید، اما دندانپزشک متوجه می‌شود که دندان های شما فرسوده یا شکسته شده اند یا پرکردگی ها و کلاهک هایی که قبلا قرار داده شده به نظر فرسوده می‌آیند.

سپس دندانپزشک به شما اطلاع می دهد که هنگام شب دندان قروچه کرده اید. شما قطعا شوکه خواهید شد زیرا که هیچ دردی در دندان‌هایتان ندارید، صبح‌ها درد عضلانی فک ندارید، و هیچ علامت دیگری که نشان دهد دندان قروچه‌ کرده‌اید هم وجود ندارد. دندانپزشک شما توصیه می کند که هنگام خواب از محافظ شب استفاده کنید و در مورد مشکلاتی که در صورت عدم استفاده از آن ایجاد می‌شود، شما را راهنمایی می‌کند.

مورد دوم: زمانی که درد فک و دندان دارید و به دنبال علت آن می‌گردید.

همه این‌ها به آنچه در زندگی شما می‌گذرد بستگی دارد: استرس، احساسات منفی، خواب مختل، و غیره. از آنجایی که این عوامل ممکن است باعث ایجاد مشکل در خواب شب شود، احتمالاً پیشنهاد می‌شود که تا زمانی که اوضاع آرام شود، با محافظ دهان بمانید. هنگامی که زندگی آرام شد و علائم صبحگاهی شما برطرف شد، می‌توانید تعداد روزهایی که محافظ دهان در طول هفته استفاده می شود را کاهش دهید. با گذشت زمان احتمالاً متوجه خواهید شد که دیگر نیازی به نایت گارد ندارید. به خاطر داشته باشید، اگر مشکلات زندگی دوباره پیش بیاید، احتمالاً دندان قروچه باز خواهد گشت و ممکن است دوباره به محافظ دهان نیاز داشته باشید، پس آن را دور نیندازید!

لازم به ذکر است که محافظ های دهان برای همیشه دوام نمی آورند. به محض مشاهده هر گونه سوراخ یا نشانه ساییدگی یا هر دو تا سه سال یکبار محافظ دهان خود را تعویض کنید. ممکن است نیاز داشته باشید که محافظ‌های دهان جوشان و گازدار را بیشتر تعویض کنید.

یک محافظ دهان مناسب تمام دندان‌های شما (به جز دندان‌های آسیاب عقب) و مقداری از لثه‌های شما را می‌پوشاند، اما نباید کل فک بالا را تحت تأثیر قرار دهد. پیدا کردن و پوشیدن محافظ دهان مناسب در حین بازی، کلید محافظت از خود و دهانتان در برابر آسیب های ناشی از تماس است.

محافظ دهان تنها زمانی محافظت عالی را ارائه می‌دهد که به خوبی نصب شده باشد و دندان ها را به درستی بپوشاند. محافظ دهانی که به خوبی نصب شده باشد نه خیلی کوتاه به صورت عمودی است، نه ریشه دندان های شما را آشکار می‌کند، نه خیلی بلند و به طور ناراحت کننده ای روی لثه های شما فرو می‌رود. استاندارد صنعت دندانپزشکی این است که محافظ دهان باید تا اولین پرمولر را بپوشاند.

یک تصور غلط رایج این است که برای ارائه قالب نهایی، محافظ دهان باید به طور کامل تمام دندان ها را بپوشاند، اما گارد دهانی بیش از حد بزرگ باعث می‌شود که پوشنده آن دندان ها را فشار بدهد. محافظ‌های دهان نباید آنقدر در دهان عقب بروند که در هنگام ورزش مانع تکلم شوند یا تنفس را سخت‌تر کنند.

اگر یک نگهدارنده سیمی دائمی در پشت دندان‌های پایین یا بالایی خود دارید، می‌توانید با خیال راحت از محافظ شب نرم یا هیبریدی استفاده کنید. هنگامی که بریس های شما جدا شد و یک نگهدارنده پلاستیکی گرفتید، می توانید به جای نگهدارنده خود از یک محافظ شب سخت و سفارشی استفاده کنید.

نایت گارد به طور کلی برای استفاده شبانه و در برخی شرایط استفاده روزانه طراحی و تولید شده است پس پاسخ این پرسش بله است. به یاد داشته باشید که شب را با وسیله ای در دهان سپری خواهید کرد. از این رو راحتی باید در صدر فهرست شما باشد. اگر در طول روز به طور ناخودآگاه دندان قروچه می کنید، باید به سراغ محافظ دهان پایین بروید. کمتر قابل مشاهده است و به احتمال زیاد نمی خواهید توجه کسی را به خود جلب کنید. همچنین، اگر رفلکس تهوع حساسی دارید، نایت گارد فک پایینی مناسب است. با این حال، نایت گارد فک بالا معمولاً نمایان‌تر است، زیرا بزرگ‌تر و حجیم‌تر از نایت گارد پایینی می‌باشد.

هرگز نباید زمانی که نایت گارد در دهان است، غذا و خوراک میل شود زیرا ذرات آن‌ها به محافظ گیر کرده و هنگام خواب باعث رشد باکتری و در نتیجه پوسیدگی خواهد شد. با نایت گارد می‌توان به راحتی صحبت کرد و به کارهای روزانه خود رسیدگی کنید اما برای نوشیدن و میل کردن آبمیوه و غذا باید آن را از دهان خود خارج کنید.

ضخامت بین ۱ تا ۳ میلی متر

به طور کلی، نایت گارد برای دندان قروچه باید بین ۱ تا ۳ میلی متر ضخامت داشته باشد. تجربه هر کسی با دندان قروچه متفاوت است، و به این ترتیب، محافظ دندان شما باید منحصر به فرد بودن وضعیت شما را منعکس کند. در این باره بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

محافظ شب یک قطعه پلاستیکی نگهدارنده مانند است که می‌تواند سخت یا نرم باشد. سطوح گزنده را می‌پوشاند و می‌توان آن را هم روی مجموعه پایینی یا رویی دندان ها قرار داد. از آنجایی که بیماران الگوهای دندانی متفاوتی دارند، یک محافظ شب به صورت سفارشی برای هر بیمار ساخته می‌شود و آن را متناسب با دندان‌های شما بدون هیچ ضرری یا حجیم شدن غیرضروری قالب‌گیری می‌کند. البته محافظ دندان نام های زیادی دارد؛ بنابراین، وقتی می شنوید که دندانپزشکان در مورد محافظ دهان، محافظ اکلوزال، بایت اسپلینت، گارد دندان یا صفحه بایت شبانه صحبت می‌کنند، به همین موضوع اشاره دارند.

این روزها محافظ‌های دهانی از مواد پلاستیکی نرم و شفاف ساخته شده‌اند، بنابراین می‌توانید در تمام طول روز از آن‌ها استفاده کنید. با استفاده از محافظ روز روی دندان‌های پایینی خود، می‌توانید فشار ناشی از فشردن و ساییدن در طول روز را از بین ببرید.

نایت گارد با کاهش اثرات فشار دندان‌ها به یکدیگر و یا دندان قروچه به هنگام خواب در شب، از دندان‌ها در برابر آسیب‌های احتمالی محافظت می‌کند. نایت گارد باعث جلوگیری از ساییدگی دندان‌ها و فرسودگی آن‌ها می‌شود. نایت گارد به هنگام شب مورد استفاده قرار می‌گیرد زیرا هدف آن محافظت از سطوح دندان از ساییدگی در برابر فشار دندان‌های دیگر است. همانطور که گفتیم هدف نایت گاردها جلوگیری از فرسایش و ساییدگی دندان‌ها و سایر آسیب‌های احتمالی مانند جابجایی فک‌ و شکستگی دندان است. نایت گاردهای ورزشی معمولا از مواد نرم‌تری ساخته می‌شوند و برای دندان قروچه‌‌های شدید پیشنهاد نمی‌شوند. مواد نرم‌ در ساختار این نوع نایت گاردها باعث خوردگی و از بین رفتن آن‌ها در طول زمان می‌شود و در نهایت باعث تغییر نحوه گاز گرفتن دندان‌ها و تغییر دندان‌ها و ایجاد مشکل در دندان‌های نیش شود.

همانطور که‌ گفتیم از نایت گارد برای محافظت از دندان‌ها از فرسایش و پوسیدگی به هنگام دندان قروچه در طول شب استفاده می‌شود. نایت گارد دندان نیز مانند هر وسیله‌ی دیگری در طول زمان امکان تغییر رنگ در ساختار خود را دارد. برای جلوگیری تغییر رنگ نایت گارپ باید به طور مرتب و پس از هربار استفاده آن را با آب شسته و تمیز کنید و در محل مناسبی قرار دهید تا جریان هوا و عوامل محیطی به آن آسیبی وارد نکنند.

برای جلوگیری از هرگونه تغییر رنگ یا بوی نایت گارد باید به طور مرتب قبل از هر بار استفاده محافظ گارد نایت خود را با آب سرد شسته و آن را تمیز کنید. همچنین باید قبل از استفاده از محافظ دندان خود، دندان‌هایتان را به خوبی مسواک زده و از نخ دندان و دهانشویه استفاده کنید. در صورتیکه از محافظ گارد نایت خود استفاده نمی‌کنید باید آن را تمیز کرده و در محل خشک و یا ظرف مخصوص محافظ قرار دهید.

همانطور که می‌دانید سلامت دهان و دندان‌ها اهمیت زیادی در کیفیت زندگی ما دارد و برای عملکرد درست و اصولی سایر ارگان‌های بدن، وضعیت سلامت دندان‌ها توسط دندانپزشک متخصص، به صورت دوره‌ای و منظم کنترل شود. بسیاری از افراد در طول خواب شبانه دچار دندان قروچه یا فشار بیش از حد دندان‌ها می‌شوند. دندان قروچه معمولاً در طول زمان باعث ساییده شدن و شکستن دندان‌ها می‌شود. همچنین دندان قروچه با گذشت زمان ساختار اصلی فک را دچار مشکل کرده و در نهایت باعث جابجایی دندان‌های اصلی و به هم ریختگی آن‌های می‌شود. برای جلوگیری از این مشکلات، افرادی که دندان قروچه دارند، زیر نظر پزشک متخصص از محافظ‌های دندان استفاده می‌کنند که از ایجاد فشار به دندان‌ها جلوگیری کرده و از شکستگی و فرسایش دندان‌ها محافظت می‌کند. نایت گارد یا محافظ دندان باعث جابجایی فک و دندان‌ها نمی‌شود و معایبی برای سلامتی دندان‌ها ندارد.

ریشه دندان، متشکل از کانالی است که درون آن عروق خونی، عروق عصبی و بافت نرم دندان (پالپ) وجود دارد. امتداد این ریشه در زیر لثه قرار دارد و به واسطه رباط‌های پریودنتال، به استخوان‌های فک متصل می‌شود.

برخی از دندان‌ها، یک ریشه و برخی دیگر ۲ یا ۳ ریشه دارند. قسمتی از بافت نرم دندان که با نام پالپ شناخته می‌شود، در زیر مینا و تاج دندان قرار داشته و پر از عروق خونی و عصبی است.

چنانچه پوسیدگی سطح دندان عمیق شود و پالپ را آلوده کند، فرد دچار درد‌های شدیدی می‌شود که گاها کل فک را درگیر می‌کنند. برای درمان این مشکل، پالپ آسیب دیده را از دندان خارج کرده و به جای آن، دندان را با مواد مخصوصی پر می‌کنند. به این عمل، عصب کشی یا درمان کانال ریشه گفته می‌شود.

در حین عصب کشی، اتصالات عروقی و عصبی دندان با فک قطع شده و اصطلاحا دندان دیگر زنده نیست و حسی نسبت به درد نخواهد داشت. با این حال، عملکرد دندان و دوام آن مثل سابق خواهد بود.

از آن جایی که عصب کشی کاری تخصصی است و شرایط دندان هر فرد با افراد دیگر متفاوت است، معمولا اتمام آن، بیش از یک جلسه طول می‌کشد. سطح پوسیدگی، تعداد کانال‌ها و ریشه‌های دندان، موقعیت دندان و... عواملی هستند که بر روی طول درمان تاثیر می‌گذارند. به طور معمول، هر جلسه عصب کشی بین ۳۰ الی ۹۰ دقیقه زمان لازم دارد. در ادامه، مراحل عصب کشی دندان را با هم مرور می‌کنیم...

مراجعه اول: در اولین جلسه، دندانپزشک با دستگاه اشعه ایکس، یک عکس از دندان بیمار تهیه کرده تا وضعیت پوسیدگی، طول و ضخامت ریشه و... را بررسی نماید. سپس، دندان را بی‌حس کرده و قسمت‌های پوسیده دندان مانند مینا و پالپ آلوده را خارج می‌کند. در انتها، یک ماده شبیه خمیر دندان که "گوتاپرکا" نام دارد را درون ریشه دندان قرار داده و از بیمار می‌خواهند در زمان مقرر، برای ادامه ادامه درمان حاضر شود. همچنین، از آنجایی که درمان ریشه مستعد التهاب لثه و بروز عفونت است، ممکن است دندان پزشک مصرف برخی از داروهای آنتی‎بیوتیک یا کاهش درد و التهاب را تجویز نماید.

مراجعه دوم و سوم: ابتدا دندانپزشک ریشه دندان را به خوبی تمیز کرده و پوسیدگی‌های جا مانده را نیز حذف می‌کند تا دندان را برای عصب کشی و ترمیم آماده کند. پس از اینکه از نبود خونریزی یا عفونت دندان اطمینان حاصل شد، کانال‌ها و قسمت‌های تخریب شده دندان را با مواد پر‌کننده دائمی پر می‌کنند. چنانچه سطح تخریب دندان زیاد باشد، ممکن است دندان پزشک از بیمار بخواهد برای حفظ مقاومت و زیبایی، دندان خود را روکش نماید.

دلایل مختلفی وجود دارند که باعث می‌شوند برای انجام درمان عصب کشی، به دندانپزشک مراجعه نماییم. این دلایل عبارتند از:

• پوسیدگی عمیق دندان: چنانچه عمق پوسیدگی زیاد باشد و پالپ یا کانال ریشه دندان را درگیر کند، احتمال عفونی شدن ریشه وجود دارد.
• ترک خوردن یا شکستگی دندان: ضربه، دندان قروچه یا فشار می‌تواند باعث شکستگی یا ترک خوردن مینای دندان شود. اگر پالپ در معرض هوا و بزاق قرار بگیرد، احتمال آلوده شدن آن وجود دارد.
• عفونت و التهاب لثه: زمانی که لثه‌ها عفونی و ملتهب شوند، احتمال اینکه ریشه دندان دچار پوسیدگی و خرابی شود وجود دارد.
• آسیب دیدگی در گذشته: ممکن است پس از یک آسیب دیدگی، پالپ به مرور زمان تخریب شده و از بین برود.
• پر کرده پوسیدگی‌های وسیع: در حین برداشتن و پر کردن پوسیدگی‌های وسیع، احتمال اینکه شکافی ایجاد شود و پالپ دندان آسیب ببیند وجود دارد. در چنین شرایطی، دندان پزشک توصیه می‌کند که با عصب کشی دندان، از بروز عفونت و آلودگی پالپ و کانال جلوگیری شود.

با آسیب دیدن پالپ یا کانال ریشه دندان، برخی از علائم ظاهر می‌شوند. البته، احتمال اینکه این علائم به دلیل مشکلات سطحی و زودگذر باشند نیز وجود دارد. بهتر است پس از مشاهده علائم زیر، جهت بررسی و چکاپ، به دندان پزشک خود مراجعه نمایید:

• مشاهده تغییر رنگ، حفره و پوسیدگی‌های عمیق در دندان؛
• دردهای شدیدی که با جویدن غذا تشدید می‌شوند؛
• درد دندان در زمان خوردن نوشیدنی‌ها یا غذاهای گرم یا سرد؛
• ورم و التهاب لثه در اطراف دندان؛
• خورد شدن دندان که همراه با درد است؛
• تغییر رنگ لثه (تیره شدن) در اطراف دندانی که درد می‌کند؛
• آبسه و جوش اطراف دندان.

هر چه زودتر برای درمان عصب کشی مراجعه کنید، مراحل و زمان درمان شما کوتاه‌تر خواهد بود و سلامت دندان‌های دیگرتان نیز به خطر نمی‌افتد.

پس از درمان کانال ریشه، دندان با روکش یا مواد مخصوص ترمیم می‌شود و مانند هر دندان دیگری، به عملکرد خود ادامه می‌دهد.

درمان ریشه به شما کمک می‌کند لبخند طبیعی خود را حفظ کنید، به خوردن غذاهایی که دوست دارید ادامه دهید و نیاز به مراجعه مداوم به دندانپزشک نداشته باشید. بیشتر دندان‌هایی که درمان کانال ریشه انجام داده‌اند را می‌توانید با مراقبت مناسب، تا آخر عمر سالم نگه دارید. برخی از مزایای درمان عصب کشی دندان عبارتند از:

روشی عملا بدون درد است

عصب کشی دندان، روشی تقریبا بدون درد است و طول دوره بهبودی آن نسبت به کشیدن و جایگذاری ایمپلنت کمتر است و همچنین، ناراحتی کمتری برای شما ایجاد می‌کند. به لطف تکنیک‌های مدرن و بی‌حسی مؤثر، بیمارانی که درمان کانال‌ ریشه را تجربه می‌کنند، دردی ۶ برابر کمتر از درد کشیدن دندان را تجربه می‌کنند.

کارآمد و مقرون به صرفه است

درمان کانال ریشه دندان کم هزینه‌تر از روش‌های جایگزینی دندان مانند پروتز، بریج یا ایمپلنت است. همچنین، نیازی به کشیدن دندان ندارید. بیشتر طرح‌های بیمه دندانپزشکی، درمان کانال ریشه را پوشش می‌دهند، اما شامل سایر روش‌ها نمی‌شوند.

باعث زیبایی بصری می‌شود

با درمان کانال ریشه، می‌توانید لبخند خود را بهبود بخشید و دوباره با صدای بلند بخندید. در این روش، دندان با روشی طبیعی پر می‌شود و برای بهبود ظاهر، می‌توانید از روکش‌های دندان استفاده کنید.

هیچ تضمینی صد در صد وجود ندارد که کانال ریشه کاملاً تمیز شود.

اگر ترمیم دندان کافی نباشد، ممکن است عفونت ایجاد کند، که پس از آن نیاز به آنتی بیوتیک و مسکن دارد.

از آنجایی که دندان پوک می شود، شکننده و مستعد شکستگی خواهد بود.

پس از این درمان، دندان نیاز به تقویت با روکش یا پست چینی یا هر دو دارد.

سپس این روش به هزینه قابل توجهی تبدیل می شود.

نیاز به بازدیدهای متعدد و بازه های زمانی طولانی کار دارد.

ممکن است باعث ایجاد ناراحتی در دهان و فک شود، زیرا برای مدت زمان لازم باز می ماند.

پس از عمل، دندان ممکن است تغییر رنگ یا تیره شود.

نتیجه نهایی این است که مانند هر روش پزشکی، خطرات خود را دارد: گاهی اوقات درمان ریشه موفقیت آمیز نیست و ممکن است نیاز به درمان بیشتری مانند جراحی ریشه برای تلاش و حفظ دندان داشته باشد. رایج ترین آنها اپیکوکتومی است - برداشتن انتهای ریشه دندان.

درمان ریشه دندان (آندودنتیکس) یک روش درمانی در دندانپزشکی است که برای درمان عفونت در مرکز دندان استفاده می‌شود. درمان ریشه دردناک نیست و می‌تواند دندانی را که باید به طور کامل برداشته شود نجات دهد.

یک کانال ریشه موفق می تواند برای چند روز درد خفیفی ایجاد کند. این موقتی است و تا زمانی که بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید، باید خود به خود برطرف شود. اگر درد بیش از سه روز طول کشید، باید برای پیگیری به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

آنتی بیوتیک‌ها قطعا راهی برای درمان نیستند!

در حالی که برخی از آنتی بیوتیک‌ها برای کاهش درد و عفونت در دندان مفید هستند، اما به هیچ وجه کار درمان را انجام نمی‌دهند. هنگامی که عصب آسیب دید، باید از طریق درمان ریشه خارج شود.

مقدار زیاد التهاب و عفونت می‌تواند درمان ریشه را برای دندانپزشک دشوارتر و برای بیمار دردناک کند. در این مورد، مصرف یک دور آنتی بیوتیک که منجر به درمان عصب می‌شود، می‌تواند باعث نرم‌تر شدن عمل شود زیرا دندان راحت‌تر بی‌حس می‌شود. در هر صورت باید طبق تجویز پزشک از آن استفاده کرد.

معمولاً پس از عصب کشی دندان یا درمان کانال ریشه، به بیماران توصیه می‌شود که مایعات مصرف کنند. غذاهای مصرفی بیمارانی که درمان کانال ریشه انجام داده‌اند، باید به گونه‌ای‌ باشد که به دندان فشار وارد نکند. به همین دلیل پزشکان توصیه می‌کنند که تا حد امکان از مصرف غذاهای سفت که باعث فشار به دندان می‌شوند به مدت یک شبانه روز اجتناب شود. همچنین بیمارانی که تحت این درمان قرار گرفته‌اند باید به مدت یک شبانه روز از نوشیدنی‌های بسیار داغ نیز پرهیز کنند. مصرف مایعات خیلی سرد و یا خیلی گرم که باعث تحریک دندان می‌شود نیز به بیماران توصیه نمی‌شود. اما خوردن غذاهای نرم به دمای متوسط بلافاصله پس از عصب کشی یا درمان کانال ریشه دندان، بلامانع است.

مسواک زدن پس از درمان عصب کشی دندان مانعی ندارد اما معمولاً استفاده از نخ دندان به دلیل آسیب به دندان تازه عصب کشی شده توصیه نمی‌شود و بهتر است تا قبل از ترمیم و نصب روکش روی دندان از نخ دندان استفاده نشود. همچمین به عنوان یک بیمار که به تازگی تحت درمان عصب کشی بوده است، باید محل آسیب دیده را تمیز نگه دارید و با احتیاط مسواک بزنید تا محل مورد نظر مورد تجمع باکتری‌های قرار نگیرد. همچنین پس از انجام عصب کشی، به خنگام مسواک زدن فشار زیادی به دندان‌ها وارد نکنید و تا حد امکان از غذاهای سفت برای مدت کوتاه اجتناب کنید.

دندانی که دارای کانال ریشه است ممکن است در طول زمان آسیب ببیند که ممکن است دلایل آن به صورت زیر باشد؛

دلیل اول این است که مراقبت کافی و مناسب از دندان عصب کشی شده را نداشته‌اید و این معمولاً در افرادی اتفاق می‌افتد که در رعایت بهداشت دهان و دندان کوتاهی می‌کنند و به طور مرتب مسواک نمیزنند.

در صورتیکه دندان دارای کانال ریشه بیش از یک ریشه داشته باشد و یکی از ریشه‌ها دارای عفونت باشد و پزشک نتواند آن را تشخیص دهد، فرایند درمان عصب‌کشی یا درمان کانال ریشه موفقیت آمیز واقع نشده و آسیب‌های دیگری به دندان وارد می‌شود.

از دلایل دیگر آسیب دیدن دندان دارای کانال ریشه می‌توان به ضعیف شدن مواد پر شده دندان و ورود باکتری‌ها به دندان اشاره کرد که این موقعیت به ندرت در بیمارانی که درمان کانال ریشه انجام داده‌اند می‌افتد.

پس از عصب کشی دندان باید داروهایی که پزشک تجویز کرده است را طبق ساعت مصرف کنید.

همچنین بهتر است بدانید که ممکن است تا چندین روز درد شدیدی داشته باشید. اما به تدریج و با گذشت زمان درد دندان کاهش پیدا کرده و پس از ۱۰ روز درد آن کاملاً از بین می‌رود. بنابراین در طول این مدت هیچ نگرانی نداشته باشید و از درمان‌های خانگی برای کاهش درد اجتناب کنید.

بهتر است پس از عصب کشی درمان از خوردن غذاهای سفت و غذاهایی که به جویدن زیاد نیاز دارند اجتناب کنید تا به ریشه دندان آسیبی نرسد.

برای جلوگیری از آلودگی و رعایت بهداشت دندان‌خا بهتر است دندان عصب کشی شده را به آرامی مسواک بزنید و از نخ دندان تا پایان دوره بهبودی کامل استفادت نکنید.

پس از انجام درمان کانال ریشه دندان یا عصب کشی،

بیماران بهتر است به پهلو و در خلاف جهت دندان عصب کشی شده بخوابند. از آنجایی که پس از درمان کانال ریشه یا عصب کشی خونریزی و خونابه حداکثر به مدت یک روز ادامه دارد، بهتر است که به پهلو بخوابید تا خونریزی دهان در شب، باعث آسیب به سیستم تنفس و قطع تنفس نشود.

قبل از اقدام به عصب کشی باید از دندان آسیب دیده یک عکس رادیوگرافی تهیه کرده و آن را به پزشک نشان دهید. در صورت وجود هرگونه عفونت ابتدا باید قرص‌های مخصوص را که توسط پزشک تجویز شده است مصرف کنید و سپس اقدام به درمان نمایید. قبل از جلسه درمان عصب کشی بهتر است به طور کامل دندان‌های خود را مسواک زده و از نخ دندان و دهان شویه مخصوص استفاده کنید.

پس از انجام درمان کانال ریشه و یا عصب کشی، باید توجه بیشتری به بهداشت دندان‌های خود کنید و به طور مرتب دندان‌های خود را مسواک زده و از نخ دندان استفاده کنید. همچنین بهتر است به رژیم غذایی خود نیز دقت بیشتری بکنید و تا حد امکان از مصرف غذاهای سخت اجتناب نمایید. برای جلوگیری از بروز هرگونه مشکل احتمالی نیز بهتر است به صورت دوره‌ای و منظم تحت نظر دندانپزشک متخصص قرار بگیرید.

اگر پس از درمان کانال ریشه احساس درد شدید در دندانهایتان دارید و یا به نوشیدنی‌های سرد و گرم حساس شده‌اید احتمالا دچار عفونت کانال ریشه شده‌اید. از دیگر علائم عفونت می‌توان به درد در ناحیه فک و طعم بد و بوی بد دهان اشاره کرد. که در صورت مشاهده هریک از علائم فوق باید فورا به دندانپزشک مراجعه کرده و تحت درمان قرار بگیرید.

پزشکان توصیه می‌کنند که پس از انجام عصب‌کشی دندان از روکش روی تاج دندان استفاده کنید. در صورت عدم استفاده از روکش احتمال عفونت مجدد دندان وجود دارد. همچنین باتوجه به ساختار شکننده دندان بهتر است هیچ فشاری بر روی دندان عصب کشی شده بدون روکش نیاورید. روکش تاج دندان از آسیب‌های احتمالی و عفونت مجدد دندان جلوگیری می‌کند بنابراین استفاده از آن ضروری است.

معمولاً انجام درمان کانال ریشه تا چندین ساعت با خونریزی و خونابه همراه است و بنابراین هیچ جای نگرانی وجود ندارد. استفاده از مایعات نسبتا سرد و کمپرس یخ و آب سرد و همچنین فشردن چای کیسه‌ای در محل آسیب دیده به کنترل و کاهش خونریزی کمک می‌کند.

احساس ضربان در دندان از دلایل زیادی نشات می‌گیرد. این ضربان پس از کانال ریشه به دلیل التهاب و تورم است. در صورتی که تا چند روز ادامه داشته باشد باید به دندانپزشک مراجعه شود.

بعد از اینکه کانال ریشه انجام شد و بعد از تمام شدن بی‌حسی درد لثه‌های شما شروع می‌شود. در این حالت لثه‌های شما ملتهب و متورم هستند اگر این التهاب و درد بسیار شدید بود و یا بیشتر از چند روز بود به دندانپزشک خود مراجعه کنید در غیر این صورت با استراحت و مصرف مسکن این درد و تورم کاهش پیدا خواهد کرد.

علائمی که نشان دهنده نیاز دوباره دندان به درمان ریشه است عبارتند از درد دندان در زمان جویدن، گاز گرفتن و حساسیت به لمس تورم و .... البته گاهی هم ممکن است هیچ علائمی در دندان به وجود نیاید.

چنانچه دندان‌ها آسیب جدی دیده باشند و از تاج دندان تنها ۱ یا ۲ میلیمتر باقی مانده باشد، برای بازسازی و ترمیم آن‌ها، از پست استفاده می‌شود. این به این معنی است که هیچ ترمیمی از آمالگام یا کامپوزیت نمی‌تواند مقاومت تاج را تضمین کند. پست، میله‌ای از جنس فلز می‌باشد که در درون کانال ریشه قرار می‌گیرد. طول میله باید دقیقا مطابق با طول ایجاد شده در کانال ریشه باشد. میله در سوراخ ایجاد شده در کانال قرار می‌گیرد و با چسب محکم می‌شود. سپس ترمیم دندان بر روی انتهای میله که در قسمت بیرونی آن قرار گرفته است، انجام می‌شود.

در گذشته، معمولا برای ساخت این میله، از فلزاتی مانند استیل، تیتانیوم و ریخته‌گری استفاده می‌شود. اما امروزه، از متریال‌هایی مانند سرامیک، زیرکونیا و فیبر کربنی برای ساخت این میله‌ها استفاده ‌شود.

دندان‌ها ممکن است به خاطر پوسیدگی یا تصادف دچار آسییب شوند. دندانپزشکان تمام سعی خود را کرده‌اند که با روش‌های پیشرفته و امروزی، بتوانند این آسیب‌های ناخوشایند را به روشی بهتر برطرف کنند. قبل از اینکه به سراغ ترمیم دندان آسیب دیده بروید، باید به خوبی با پست و روکش دندان و تفاوت‌های آن‌ها آشنا شوید.

در واقع، روکش دندان که امروزه بسیار پرطرفدار است، جایگزین تاج دندان می‌شود و کاملا مشابه دندان اصلی است.

روکش دندان معمولا زمانی استفاده می‌شود که‌ بخش زیادی از بافت تاج دندان از بین رفته باشد. روکش دندان یا همان پروتز ثابت، پس از اینکه در لابراتوار ساخته شد، با چسب روکش بر روی دندان آسیب دیده چسبانده می‌شود. این روکش از مواد فلزی یا سرامیکی یا ترکیبی از هر دو ساخته می‌شود.

روکش دندان علاوه بر اینکه جلوه زیبایی به دندان‌های شما می‌بخشد، باعث می‌شود غذا را بهتر بجوید و همچنین، محیط داخل دندان را نیز ایزوله می‌کند. درنتیجه، فرم ساختار دندان سالم می‌ماند و از آن محافظت شده و عمر دندان افزایش می‌یابد.

متوسط عمر روکش دندان، بین هشت تا ده سال می‌باشد. پس از آن می‌توانید روکش را مجددا تعویض نمایید.

دندان‌ها به علت‌های مختلفی دچار آسیب می‌شوند. در برخی مواقع، دندانپزشک برای ترمیم دندان آسیب دیده، روش پست و کور (کلاهک و میله) را به بیمار پیشنهاد می‌دهد. این روشی معمول در دندان پزشکی‌ها می‌باشد و اغلب بیماران، این گزینه درمانی را انتخاب را کنند.

کور یا کلاهک بر روی پست قرار می‌گیرد تا پشتیبانی مناسب برای روکش باشد. زمانی از این روش استفاده می‌شود که دندان دچار شکستگی شود و یا پس از درمان عصب کشی، تاج دندان به طور قابل توجهی از بین رفته باشد. بنابراین، پست و کور، باعث استحکام و مقاومت دندان می‌شود.

در این روش، یک پین در داخل فضای ریشه دندان قرار می‌گیرد و فضای اطراف آن با آلیاژی فلزی مانند کروم و یا نیکل پر می‌شود. سپس، روکشی که از قبل ساخته شده، بر روی آن قرار می‌گیرد.

کور یا کلاهک، برای ترمیم ساختار دندان به کار می‌روند، اما سیستم پست و کور، علاوه بر بازسازی تاج دندان، کلاهک را نیز بر روی دندان ثابت می‌کند.

اگر دندان به شدت تخریب شده باشد اما ریشه آن سالم باقی مانده باشد، برای از دست ندادن دندان، روکش با پست و کور را توصیه می‌کنند. دندانپزشک با در نظر گرفتن دو فاکتور "نوع دندان" و "مقدار باقیمانده تاج" تصمیم می‌گیرد که بین پست و روکش دندان، کدام گزینه درمانی را انجام دهد. در صورتی که‌ بخش زیادی از دندان از بین برود، از روش پست و کور استفاده می‌شود.

بعضی مواقع، دندانپزشک برای انجام روکش دندان، پست و کور را برای درمان در نظر می‌گیرند و گاهی اوقات نیز با پرشدگی ساده، دندان آماده روکش کردن می‌شود.

برای ساخت روکش، دندانپزشک از دندان قالب می‌گیرد و آن را به لابراتوار می‌فرستد. سپس، در لابراتوار مطابق با قالب گرفته شده، روکش دندان با دقت زیاد ساخته می‌شود.

در این روش، دندانی که به شدت آسیب دیده و از بین رفته، کاملا احیا می‌شود. اگر قسمت زیادی از تاج دندان باقی مانده باشد، پزشک با قرار دادن پست یا همان پایه فلزی در درون ریشه، به استحکام و نگهداری آمالگام یا کامپوزیت کمک می‌کند.

در صورتی که بیشتر تاج دندان از بین رفته باشد، از پین یا پست برای اتصال کلاهک استفاده می‌کنند. چنانچه بیشتر بافت تاج دندان سالم باشد، دیگر نیازی به پین نیست و کلاهک به تنهایی کافی است.

این نکته را باید در نظر داشته باشید که پست یا پین، نقشی در استحکام دندان ندارند؛ بلکه در شرایطی ممکن است باعث تضعیف دندان شوند و احتمال شکستگی را نیز افزایش دهند. اما این به این معنی نیست که استفاده از پین بد است. پین، فقط نقش اتصال دهنده کلاهک به دندان را دارد. به این ترتیب، اگر ساختار دندان فضای مناسب را داشته باشد، نیازی به پین نمی‌باشد.

اگر آسیب زیادی به تاج دندان وارد شده باشد، پزشک چاره‌ای ندارد تا از کور برای بازسازی استفاده کند. معمولا در ساخت کور برای دندان ترمیمی، از موادی نظیر آمالگام (آلیاژ فلزی نقره‌ای رنگ) و کامپوزیت (ماده سفید رنگ) استفاده می‌شود. این مواد دارای مقاومت و تحمل فشار زیاد هستند.

استحکام و مقاومت روکش، به ساختار و فرم دندانی که در زیر آن قرار دارد، بستگی دارد. اگر دندان به شدت آسیب دیده باشد، پزشک تصمیم می‌گیرد که قبل از روکش دندان، کور را بر روی دندان قرار دهد تا در صورت فشار آمدن به روکش، پوشش دندان جا به جا نشود. کوری که با قالب‎گیری ساخته می‌شود، جایگزین تاجی می‌شود که به دلایل مختلف از دست رفته است.

اگر بیشتر نسج دندانی سالم باقی مانده باشند، دیگر نیازی به پست نیست و تنها از کور استفاده می‌شود.

پس از درمان عصب کشی، معمولا دندان‎پزشک به بیمار توصیه می‌کند که دندان خود را روکش کند. دلیل این امر این است که روکش دندان، به استحکام ساختار آن کمک می‌کند. معمولا پس از عصب کشی، بیشتر ساختار تاج دندانی از بین می‌رود و دندان از مقاومت کمتری برخوردار می‌باشد. به عبارتی دیگر، پس از درمان عصب کشی، ریشه خشک و شکننده می‌شود و اگر ترکی در نسج دندانی اتفاق بیفتد، دندان دچار شکستگی وسیع می‌شود. روکش، محافظی برای دندان در مقابل نیروهایی است که به آن وارد می‌شوند. همچنین، این روش برای قرار گرفتن تاج دندان در جای مناسب به کار می‌رود.

ممکن است پس از درمان عصب کشی،‌ بخش زیادی از نسج دندان از بین رود و دیواره آن نازک شود، در این صورت، برای ترمیم دندان از روکش استفاده می‌کنند. اگر دندانپزشک، پس از عصب کشی ببیند که دندان استحکام کافی ندارد و پس از مدتی در اثر جویدن غذا، پوسیدگی‌های وسیع، عفونت‌های ثانویه و فشار فک باعث شود که دندان مقاومت خود را از دست بدهد و دچار شکستگی شود، حتما توصیه می‌کند تا روکش انجام شود. بنابراین بهتر است به توصیه دکتر خود گوش کنید و هر چه سریعتر نسبت به انجام روکش دندان اقدام کنید.

انجام پست و روکش دندان، شرایط خاص خودش را دارد. هیچ الزامی وجود ندارد که دندان پس از عصب کشی، حتما باید روکش شود. شما با توجه به توصیه دندانپزشک و با در نظر گرفتن شرایط، می‌توانید اقدام به انجام روکش دندان عصب کشی شده نمایید. معمولا بهتر است دندان‌هایی که نیم یا بیش از دو سوم تاج‌شان با مواد ترمیمی پر شده است، روکش شوند. این به این علت است که در چنین شرایطی، دندان ضعیف می‌شود و هر لحظه احتمال شکستگی آن وجود دارد.

در این مواقع، بهتر است برای این که اطمینان حاصل کنید که روکش دندان گزینه مناسبی برای شما محسوب می‌شود یا خیر، با یک دندانپزشک با تجربه مشورت کنید.

اگر دندان‌های شما تغییر رنگ، ساییدگی، شکستگی، نامرتبی، ناهمواری یا شکاف دارند، روکش‌های دندانی یک گزینه عالی برای دندانپزشکی زیبایی هستند. راه حل هایی که روکش ها به طور معمول ارائه می دهند، روکش ها را به یکی از شناخته شده ترین و محبوب ترین روش های درمانی در دندانپزشکی زیبایی تبدیل کرده است.

وقتی صحبت از مواد مورد استفاده در روش روکش می‌شود، دندانپزشک و بیمار می‌توانند با یکدیگر همکاری کرده و گزینه های خود را مورد بحث قرار دهند. دو نوع اصلی از مواد مورد استفاده برای ساخت روکش دارای مزایا و معایبی هستند. همیشه به نفع بیمار است که این مطالب را قبل از رسیدن به نتیجه نهایی تحقیق و درک کند. دو نوع اصلی روکش عبارتند از: ونیر چینی و ونیر کامپوزیت. که هر کدام نسبت به تشخیص دندان‌پزشک به بیمار معرفی می‌شود.

ونیرها که به آن لمینت های چینی دندان نیز می گویند، پوسته های نازکی هستند که از مواد بادوام و همرنگ دندان ساخته شده اند. برای ایجاد ظاهری جذاب و یکنواخت روی سطوح جلویی دندان ها اعمال می شوند. روکش های دندانی به دندان های طبیعی شما چسبانده می شوند. آنها می توانند رنگ، شکل، طول و عرض دندان را تغییر دهند. روکش دندان را می توان از مواد کامپوزیت چینی یا رزین ساخت. هر دو گزینه مزایا و معایب دارند. روکش رزین نازک‌تر است و نیازی به تغییرات زیادی در سطوح طبیعی دندان ندارد. پرسلن در برابر لکه ها مقاوم تر است و نور را به روش طبیعی تری منعکس می کند. دندانپزشک شما می تواند به شما بگوید که کدام ماده روکش برای شما بهترین است.

به طور کلی دندان‌های یک دست و مرتب که با روکش ایجاد شده‌اند از حالت طبیعی خود خارج شده و با دقت بالا می‌توان آن را تشخیص داد. روکش دندان دارای انواع مختلف با رنگ‌های گوناگون است که هر چه نسبت به رنگ پوست و لثه نزدیک‌تر باشد، قطعا طبیعی‌تر خواهد بود.

اگر موارد زیر را پس از روکش رعایت کنید ، دهان شما دارای بوی نامطبوع نخواهد شد:

اولین جایی که باید شروع کنید این است که مطمئن شوید بهداشت دهان و دندان شما به خوبی رعایت می‌شود. روکش‌های دندانی، دندان‌های طبیعی شما را می‌پوشانند، اما آنها را به طور کامل پنهان نمی‌کند. در عوض، دندان های طبیعی شما هنوز در معرض دید قرار دارند و ممکن است قربانی پوسیدگی ناشی از باکتری های دهان شوند.

ونیرهای دندانی نامناسب

اگر شما مانند اکثر افرادی هستید که روکش دندان دارند و به اندازه کافی از دندان های خود مراقبت می‌کنید، مقصر احتمالی بعدی تناسب ضعیف روکش است. روکش‌های دندانی باید به خوبی روی دندان‌های طبیعی شما قرار بگیرند، بدون برآمدگی، شکاف یا نقص.

بیماری لثه

یکی دیگر از دلایل بالقوه بوی ناشی از روکش دندان، بیماری لثه است. این می تواند به تناسب نامناسب روکش های دندان شما مربوط باشد، زیرا باکتری هایی که لبه های روکش‌های شما را در بر گرفته‌اند، می‌توانند به لثه های شما سرایت کنند. باکتری‌های موجود در این بخش بوی زیادی را ایجاد خواهند کرد.

پوسیدگی دندان

همان‌طور که در بالا اشاره کردیم، دندان‌های طبیعی شما همچنان می‌توانند در زیر روکش‌های دندانی پوسیدگی ایجاد کنند. هنگامی که این اتفاق می‌افتد، باکتری‌ها در دندان شما جمع شده و در نتیجه باعث ایجاد بو خواهند شد. بررسی سریع این موضوع مهم است، زیرا اگر دندان شما در حال پوسیدگی باشد ممکن است در خطر باشد. هر چه مدت بیشتری برای معاینه دندان خود صبر کنید، به احتمال زیاد به کانال ریشه روی آن دندان روکش شده نیاز خواهید داشت. حتی ممکن است دندان را از دست بدهید و برای جایگزینی به ایمپلنت دندان نیاز داشته باشید.

پست و کور یک درمان ترمیم دندان است که گاهی بعد از کانال ریشه انجام می‌شود.هنگامی که بخش قابل توجهی از ساختار دندان برداشته می‌شود، یک پایه و هسته می تواند به حفظ تاج دندان در جای خود کمک کند. روکش‌های دندانی در بالای دندان ها قرار می‌گیرند تا از آسیب یا عفونت بیشتر محافظت کنند.

دو نوع روش پستی و کور وجود دارد:

پست و کور پیش ساخته. همان‌طور که از نام ان مشخص است این یک واحد از پیش ساخته شده می‌باشد.

قالب پست و کور. این یونیت یک تکه است که به صورت سفارشی در لابراتوار دندانپزشکی ساخته می‌شود که ممکن است با چندین پست ساخته شود.دندان‌پزشک شما بر اساس میزان آسیب یا پوسیدگی دندان شما تصمیم می‌گیرد که کدام نوع برای شما بهترین است.

ایمپلنت دندان هزینه بیشتری را به دنبال دارد که برخی از بیماران قادر به پرداخت آن نیستند. به این دلیل، پست و هسته‌ها هنوز در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در دهه‌های گذشته این تصور غلط وجود داشت که پایه‌های فلزی دندانی در تقویت یا استحکام دندان‌هایی که در آن قرار می‌گیرند، نقش دارند. از آن زمان تحقیقات دندانپزشکی نشان داده است که پست ها هیچ مزیتی برای تقویت ندارند و در واقع می توانند دندان ها را ضعیف کرده و آن‌ها را در معرض خطر شکستگی قرار دهند.این نشان نمی‌دهد که قرار دادن پست یک رویکرد درمانی اشتباه است. با این حال، یک پست دندانپزشکی باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که بخش بزرگی از ساختار روکش وجود نداشته باشد و هیچ راه حل مقرون به صرفه دیگری در دسترس نباشد.

ایمپلنت‌ها و پست دندانی هر دو می‌توانند نتایجی طبیعی ارائه دهند، اما مزایا و معایب خاص خود را دارند. در اینجا نگاهی به مقایسه این دو گزینه جایگزینی دندان می اندازیم.

پست دندانی معمولاً ارزان‌تر از ایمپلنت هستند و احتمالاً بیمه حداقل بخشی از هزینه را پوشش می‌دهد. قیمت ها می تواند بسته به موارد زیر متفاوت باشد:

• نوع ایمپلنت یا پست دندانی که دریافت می کنید
• مواد مورد استفاده
• گستردگی رویه

ایمپلنت‌های دندانی جایگزین موثری برای پروتزهای مصنوعی یا پست کاری هستند که همیشه برای هر فردی مناسب نیستند. علاوه بر این، زمانی که ریشه دندان خود را از دست می دهید، ایمپلنت به عنوان جایگزینی سالم تر عمل می‌کند که شبیه دندان واقعی است.

ویژگی‌های ایمپلنت عبارتند از:

• ایمپلنت ها طبیعی تر به نظر می رسند
• ایمپلنت ها محکم تر و قوی تر هستند
• به جز تصادف، ایمپلنت ها می توانند تا آخر عمر دوام بیاورند
• هیچ دندان دیگری تحت تأثیر قرار نمی گیرد
• ایمپلنت می تواند از تحلیل استخوان جلوگیری کند

به طور کلی در جایی که هیچ دندانی وجود ندارد، استخوان فک شما شروع به زوال خواهد کرد حال اگر دندان با ایمپلنت جایگزین نشود، می‌تواند تا ۲۵٪ از سلامتی خود را در یک سال از دست بدهد. از آن‌جایی که ایمپلنت‌های دندانی جایگزین ریشه و همچنین دندان می شوند، باعث حفظ استخوان هم خواهند بود.

مرحله شماره ۱ - ایجاد فضای پست.

به عنوان گام اولیه، دندانپزشک باید محل ("فضای پست") را در داخل دندان شما ایجاد کند که در آن پست محکم شود. این ناحیه آماده شده در داخل یکی از کانال‌های ریشه دندان قرار می‌گیرد که در طول درمان ریشه دندان با یک ترکیب لاستیک پر شده است.

مرحله شماره ۲ - نصب پست.

پس از ایجاد فضای پست در داخل دندان، دندانپزشک باید ارزیابی کند که پستی که برای قرار دادن انتخاب کرده است چگونه در کانال آماده شده آن قرار می گیرد.

مرحله ۳ - چسباندن پست.

پس از بررسی تناسب پست، آماده محکم کردن آن در داخل دندان است.

مرحله ۴ - اضافه کردن بخش اصلی ترمیم پست و کور.

هنگامی که مواد پست سفت شد، می‌توان بخش تشکیل دهنده هسته ترمیم را برای تکمیل ساخت تاج دندان اضافه کرد.

با مسواک زدن منظم و نخ دندان کشیدن، خود پیچ پست و کور می‌تواند مادام العمر دوام بیاورد، البته با این فرض که بیمار هر ۶ ماه یکبار معاینه منظم دندانپزشکی انجام می‌دهد. با این حال، تاج معمولاً فقط حدود ۱۰ تا ۱۵ سال دوام می آورد و ممکن است به دلیل ساییدگی نیاز به تعویض داشته باشد.

روکش‌های دندان، ساختار بسیار نازکی هستند که از موادی به رنگ دندان‌های طبیعی ساخته می‌شوند. روکش‌های دندانی به گونه‌ای طراحی شده اند که سطح رویی دندان‌ها را می‌پوشانند و ظاهر بهتری به آن‌ها می‌دهند. جنس روکش‌های دندانی، معمولا از پروسلین (نوعی چینی) یا مواد رزینی است که در این میان روکش‌های ساخته شده از پروسلین، مقاومت و ماندگاری بیشتری در برابر فشار و آسیب‌های احتمالی دارند و نقایص دندانی را نیز بهتر پوشش می‌دهند. معمولا از روکش دندانی برای تغییر رنگ دندان‌ها، فرسوده شدن دندان‌ها، شکستگی‌های دندانی، مرتب کردن دندان‌های نامرتب و نامنظم، کم کردن و یا از بین بردن فواصل دندانی و همچنین پوشاندن عصب دندان پس از درمان کانال ریشه استفاده می‌شود.

روکش‌های دندانی یکی از بهترین جایگزین­ها برای دندان طبعی است که از دوام و ماندگاری خوبی برخوردار است. با وجود اینکه روکش‌های دندانی دائمی نیستند، اما درصورت مراقبت‌های درست و اصولی، بین ۱۰ الی ۱۵ سال ماندگاری دارند. توجه داشته باشید که هرنوع آسیب به دندان‌های طبیعی، عمر و مقاومت روکش‌های دندان را نیز کاهش می‌دهد. روکش‌های دندانی نیز مانند دندان‌های طبیعی ممکن است دچار شکستگی شوند، که برای جلوگیری از این امر باید از خوردن خوراکی‌ها و بسیار سفت اجتناب کنید. برای جلوگیری از تغییر رنگ روکش‌های دندانی بهتر است از نوشیدن بیش از حد قهوه، چای و مشروبات الکلی نیز خودداری کنید. روکش‌های دندانهای فک جلو نسبت به هرگونه آسیب و شکستی حساس‌تر هستند اما با رعایت نکات بهداشتی درست و اصولی می‌توان به افزایش مدت دوام و ماندگاری آن‌ها کمک کرد.

پست و کور دندان (Post and core) یک روش درمان ترمیمی در علم دندانپزشکی است که پزشکان اغلب اوقات پس از عصب کشی و یا درمان کانال ریشه از آن استفاده می‌کنند. وقتی که بخش قابل توجهی از ساختار دندان اصلی توسط دندانپزشک برداشته می‌شود، برای نگه داشتن روکش‌های دندان از روش درمانی پست و کور استفاده می‌شود. روکش‌های دندانی مانند تاج دندان هستند که اغلب روی دندان‌های آسیب دیده قرار گرفته و نقش تاج را انجام می‌دهند.

پست در این روش درمانی، میله‌ و ساختاری است که داخل مجرای اصلی ریشه دندان قرار گرفته و بار کور یا هسته دندان بر روی آن قرار می‌گیرد. کور یا هسته نیز موادی است که برای بازسازی قسمت آسیب دیده دندان استفاده می‌شود و با تکمیل ساختار دندان باعث می‌شود که روکش به خوبی روی دندان جای بگیرد.

در عصب کشی یا درمان کانال ریشه دندان، بخشی از ساختار دندان برداشته شده و دندان پاکسازی می‌شود. پالپ دندان معمولا دارای رگهای خونی و عصب است که تمامی آن‌ها در این فرایند از دندان خارج می‌شود.

در برخی اوقات آسیب‌های وارده به دندان گسترده و شدید است که دندانپزشک در این مواقع مجبور به تخلیه بخش گسترده‌ای از دندان می‌شود و سپس از روش پست و کور استفاده می‌کند تا ساختار اصلی دندان را محکم کند و توانایی نگهداری روکش را داشته باشد. معمولاً افرادی کاندید انجام روش پست و کور هستند که بخش زیادی از دندان آن‌ها به هنگام عصب کشی از بین رفته و برای نگهداری روکش دندانی به یک ساختار محکم نیاز دارند.

معمولاً در بسیاری از مواقع بخش بزرگی از دندانها به هنگام عصب کشی یا درمان کانال ریشه از بین می‌روند و فقط ریشه آنها باقی‌ می‌ماند. در این مواقع است که دندانپزشک با استفاده از روش پست و کور دندان، دندان آسیب دیده را بازسازی کرده و آن را برای روکش گذاری آماده می‌کند. استفاده از روش درمانی پست و کور در مواقعی که تاج دندان آسیب دیده و یا دندان‌ها جابجا شده باشند و این جابجایی دندان‌ها به دلیل تحلیل استخوان اطراف دندان صورت گرفته باشد، توصیه نمی‌شود. همچنین استفاده از پست و کور درست در شرایط خاص دیگری مانند درد‌های شدید دندانی، خونریزی‌های لثه، عفونت‌های پیشرفته، آبسه و .. نیازمند معاینه دقیق است و اغلب توصیه نمی‌شود.

برای اطمینان سالم نگه داشتن روکش‌های دندانی و جلوگیری از هرگونه آسیب‌های احتمالی، باید دندان‌های خود را به طور منظم مسواک بزنید و از نخ دندان و دهانشویه مناسب استفاده کنید. روکش‌های دندانی سرامیکی نسبت به سایر انواع روکش‌ها از مقاومت بهتری برخوردارند اما مانند دندان‌های طبیعی، احتمال آسیب دیدگی و شکستگی آن‌ها نیز وجود دارد. در ادامه به برخی نکات اشاره کرده‌ایم که با رعایت آن‌ها می‌توانید طول عمر و ماندگاری روکش‌های دندانی را افزایش دهید.

• نکات بهداشتی مربوط به دهان و دندان را رعایت کنید. به طور متوسط و حداقل دو بار در روز از مسواک و نخ دندان و دهانشویه استفاده کنید و مراجعه به پزشک متخصص به صورت دوره‌ای و منظم را در اولویت قرار دهید.
• از خوردن غذاهای بسیار سفت جلوگیری کنید و از دندان‌هایتان به عنوان ابزاری برای شکستن آجیل‌های سخت استفاده نکنید، چرا که در این صورت باعث شکستگی و لب‌پر شدن روکش‌های دندانی‌ می‌شود.
• اگر به هنگام شب دچار دندان قروچه هستید، بهتر است به هنگام خواب از محافظ‌ دهانی دندانی یا نایت گارد استفاده کنید تا مانع از اسیب به روکش‌ها و شکستن آن‌ها شوید.

یکی از راهکارهای درمانی برای پوسیدگی دندان میتواند پر کردگی دندان باشد. معمولاً پزشکان پس از آسیب دیدگی بافت نرم دندان بیمار، اقدام به پر کردن آن می‌کنند. همچنین فعالیت مداوم باکتری‌های داخل دهان میتواند به مرور زمان باعث عفونت و آسیب دیدگی دندان شود و اگر این آسیب دیدگی‌ها مورد توجه قرار نگیرید، ممکن است عفونت گسترش یافته و باعث پوسیدگی دندان شود.

مواد پر کننده دندان اغلب از جنس طلا، آمالگام و رزین و کامپوزیت است که هرکدام بسته به نوع ویژگی و ساختارشان پایداری و مقاومت متفاوتی دارند. اما به طور متوسط می‌توان گفت مواد پرکننده طلا قوی‌تر از خود دندان نیست اما ماندگاری بالایی دارد. مواد پر کننده دیگر مانند آمالگام و کامپوزیت قوی‌تر از خود دندان نیست، اما به طور متوسط بین ۵ تا ۱۵ سال مقاومت دارند.

برای درمان پوسیدگی دندان، دندانپزشک بخش‌های پوسیده دندان را تراش داده و سپس سوراخ ایجاد شده را با مواد پر کننده مخصوص، پر می‌کند تا قدرت و استحکام دندان حفظ شود. معمولاً پر کردن دندان برای ترمیم ترک خوردگی و شکستگی نیز انجام می‌شود با این تفاوت که برای این آسیب‌ها از مواد پر کننده رزین یا کامپوزیت که تقریبا همرنگ دندان است، استفاده می‌شود. در صورتی که خرابی دندان شدید باشد از روکش‌های دندانی استفاده می شود. فرآیند درمان پر کردن دندان به دو صورت دائمی و موقت است. در اصل این فرآیند یعنی پرکردگی دندان دو مرحله دارد که مرحله اول آن موقتی است. در این مرحله دندان را به صورت موقت با مواد پر کننده پر میکنند و اگر بیمار، نسبت به مواد پر کننده دندان حساسیت نداشته باشد، مواد موقت اولیه را برداشته و آن ها را با مواد دائمی جایگزین میکنند. به هنگام پر کردن دندان، ابتدا دندانپزشک از بی حسی موضعی استفاده می‌کند تا بیمار دردی را احساس نکند. سپس دندانپزشک با کمک وسیله‌ای به نام پروب، اقدام به برداشتن قسمت‌های پوسیده دندان می کند و آن را آماده پر کردن مواد می‌کند. سپس پزشک مواد پر کننده دندان را در داخل حفره دندان قرار می‌دهد و در آخر نیز دندانپزشک دندان را پولیش می‌کند.

برای پوسیدگی دندان سن و سال خاصی وجود ندارد و ممکن است در همه افراد و همه سنین پوسیدگی دندان رخ بدهد. اما رعایت بهداشت دهان و دندان و استفاده از مسواک و دهان شویه تا حد زیادی از این آسیب‌ها جلوگیری می‌کند. همانطور که قبلا هم به آن اشاره کردیم، زمانی که بافت نرم دندان دچار آسیب شود، دندان دچار آسیبی به نام پوسیدگی میشود که دندانپزشک در طی پروسه درمان بافت آسیب دیده را تراش داده و ان را با مواد پرکردگی مخصوص دندان، پر می‌کند تا استحکام دندان حفظ شده و از آسیب به ریشه دندان جلوگیری می‌شود.

دندانپزشکان امروزه از مواد مختلفی برای پر کردن دندان‌ها استفاده می‌کنند. برای پر کردن دندان‌ها میتوان از طلا، سرامیک (پورسلین)، آمالگام (نقره ای رنگ)، و یا رزین کامپوزیت استفاده کرد.

دندانپزشکان امروزه از مواد مختلفی برای پر کردن دندان‌ها استفاده می‌کنند. برای پر کردن دندان‌ها میتوان از طلا، سرامیک (پورسلین)، آمالگام (نقره ای رنگ)، و یا رزین کامپوزیت استفاده کرد. همچنین موادی وجود دارد که حاوی ذرات شیشه است که با عنوان گلس یونومر شناخته می‌شود و بسیار شبیه به رزین کامپوزیت است. مواد پر کننده دندان معمولا دوام بالایی دارند و بین ۱۰ تا ۱۵ سال مقاومت می‌کنند. در بین مواد پر کننده دندان، طلا دچار خوردگی و آسیب نمی‌شود و همچنین مقاومت و استحکام بالایی دارد. اما جزو گران‌ترین مواد پر کننده دندان است و دفعات مراجعه به دندانپزشک برای پر کردن دندان با مواد طلا بیشتر از سایر موا‌د مشابه است. آمالگام نیز به عنوان یک ماده پر کننده دندان دوام بالایی دارد و بین ۱۰ تا ۱۵ سال ماندگاری دارد که این مدت زمان بسیار بیشتر از مواد کامپوزیتی است. مواد پر کننده آمالگام همچنین قدرت و استحکام بالایی دارند و فشارهای شدید را تحمل می‌کنن. و از این جهت برای پر کردن دندانهای عقبی بهترین گزینه هستند. همچنین هزینه پرکردن دندان با این مواد بسیار کمتر از سایر موادها است.

مواد پر کردنی کامپوزیت همرنگ دندان‌های طبیعی است و معمولا از آن‌ها برای ترمیم شکستگی و پر کردن دندان‌های جلویی استفاده می‌شود. یکی دیگر از مزیت‌های مواد کامپوزیتی تراش کمتر دندان به هنگام پرکردگی است که باعث افزایش استحکام و حفظ مقاومت دندان اصلی می‌شود.

ماندگاری پر کردن دندان هم به میزان نگهداری بیمار و هم به مواد استفاده شده در آن بستگی دارد. در صورت استفاده از طلا ماندگاری بین ۱۵ تا ۳۰ سال، در صورت استفاده از آمالگام نقره بین ۱۰ تا ۱۵ سال و در صورت استفاده از رزین‌های کامپوزیت بین ۵ تا ۷ سال ماندگاری خواهد داشت.

پر کردن دندان در لحظه پر کردن به دلیل استفاده از بی حسی دردی ندارد اما بعد از تمام شدن بی حسی، ممکن است این درد شروع شود. این درد تا حد زیادی طبیعی است اما در صورتی که مداومت پیدا کند و با دیگر علائمی مثل تب و ... همراه باشد باید به دندانپزشک مراجعه شود.

پر کردن دندان یکی از روش‌های رایج و نسبتا راحت برای درمان پوسیدگی و جلوگیری از بیشتر شدن پوسیدگی است. در واقع پر کردن برای ترمیم پوسیدگی دندان، شکستگی دندان،درمان آسیب‌های سطحی به دندان و جلوگیری از پوسیدگی بیشتر دندان کاربرد دارد.

درست است که پر کردن دندان یک روش مناسب برای درمان دندان است اما ممکن است عوارضی را نیز به دنبال داشته باشد. از مهمترین عوارض پر کردن دندان، حساس شدن دندان به سرما و گرما و بعضی از مواد غذایی است. همچنین ممکن است در زمان پر کردن سایر دندان‌ها نیز آسیب ببیند. داروهای بی حسی نیز برای بعضی از افراد حساسیت‌زا هستند.

این نوع از پر کردن دندان، مزایای بسیار زیادی دارد که از جمله‌ی آن می‌توان به ارزان بودن آمالگام، قوی و با دوام بودن آن اشاره کرد. استحکام بالای این مواد باعث شده در پر کردن دندان‌های بزرگ مثل آسیا استفاده شود. همچنین این ماده به خوبی تمامی درزها را پوشش می‌دهد.

آمالگام یکی از گزینه‌های پرکاربرد برای پر کردن دندان است که استحکام بسیار بالایی دارد، اما معایب آن نیز ممکن است برای خیلی از بیماران مشکل‌ساز باشد. مهم‌ترین عیب این پرکننده، رنگ تیره آن است که بر زیبایی دندان‌ها بسیار تأثیرگذار است. از این پر کننده برای کودکان زیر ۶ سال نمی‌توان استفاده‌کرد. هچنین ماده آمالگام نسبت به سرما و گرما حساس است و باعث شکاف و شکستگی می‌شود.

امروزه برای پر کردن دندان از موادی مختلف مانند کامپوزیت یا آمالگام استفاده می‌کنند که هر دو این گزینه دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند. برای انتخاب از میان گزینه‌های مختلف بهتر است قبل از عملیات پر کردن اطلاعات دقیق در مورد آن‌ها به‌دست بیاورید و با آشنایی تفاوت‌ها، تصمیم‌گیری بهتری داشته‌باشید. معمولاً برای پر کردن دندان‌هایی که در معرض دید هستند از کامپوزیت و مواد سفید استفاده می‌کنند، اما دندان‌های کناری و عقب‌تر نیز با استفاده از آمالگام قابل پر کردن هستند.

آمالگام نسبت به کامپوزیت مقاومت بیشتری در برابر سایش از خود نشان‌می‌دهد و به‌مرور زمان کمتر دچار آسیب‌دیدگی می‌شود. همچنین طول عمر آن حدود ۱۰ الی ۱۵ سال مشخص‌شده که ممکن است تا پایان عمر نیز ماندگاری داشته‌باشد.

برای درمان تمام پوسیدگی‌ها و حفره‌های دندانی از روش پر کردن استفاده می‌کنند و سوراخ ایجاد شده با مواد پرکننده دندانپزشکی پر می‌شود. هدف از انجام این‌کار، بازگشت قدرت و عملکرد دندان‌ها و پیشگیری از خوردگی و شکستگی آن‌ها در آینده است. همچنین در صورتی که خرابی دندان‌ها بیش از حد باشد، انجام روکش دندان نیز ضروری است.

پرکنندگی دندان به‌دلایل مختلفی ممکن است خارج شود که یکی از اصلی‌ترین دلایل آن پوسیدگی دندان است. بنابراین بعد از مدتی ماده آمالگام یا کامپوزیت شل می‌شود و خارج شدن آن احساس ناخوشایندی به فرد می‌دهد؛ مخصوصاً هنگام غذا خوردن این اتفاق احساس بدی در فرد ایجاد می‌کند. در صورت خارج شدن این ماده باید دوباره به دندانپزشک مراجعه کنید تا او با بررسی‌های لازم و درمان پوسیدگی دندان دوباره عملیات پرکردن دندان را انجام دهد.

پرکردن دندان و راه‌حل خاص خودش را دارد که ابتدا دندانپزشک ناحیه مورد نظر را با بی‌حسی موضعی بی‌حس می‌کند و سپس با استفاده از دستگاه دریل دندانپزشکی بخش‌های پوسیدگی دندان را می‌تراشد. انتخاب دستگاه مناسب به شرایط بیمار بستگی دارد که دندانپزشک با توجه به آن دریل مناسب را انتخاب و سطح دندان را کاملاً تمیز و از هرگونه باکتری پاک‌سازی می‌کند.

برای افزایش دوام ترمیم دندان و مواد پر کننده باید نکات بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید و حداقل سالی یکبار برای بررسی شرایط دهان و دندان دندانپزشک مراجعه نمایید، اما در برخی موارد درمان دندان با مشکلاتی همچون حساس شدن دندان‌ها و دردهای ناشی از پر کردن همراه است. همچنین اگر پوسیدگی دندان بسیار عمیق باشد با دردهای دائمی همراه خواهد بود که درد حاصل از آن به‌دلیل سالم نبودن مغز دندان رخ می‌دهد.

پر کردن با مواد سفید از نظر زیبایی گزینه بهتری است که لایه نازکی همرنگ دندان روی دندان قرار می‌گیرد و کمتر کسی متوجه پر شدن دندان شما خواهد شد. همچنین میزان چسبندگی ماده کامپوزیت بسیار بیشتر است و به‌راحتی داخل دندان قرار می‌گیرد و به بخش‌های دندان می‌چسبد، اما از نظر استحکام، آمالگام گزینه مناسب‌تر و مقاومت در برابر سایش بیشتر است.

پر کردن دندان از جمله رایج اقدامات دندانپزشکی است که هنگام مشاهده علائم آن باید هرچه سریع‌تر به دندانپزشک مراجعه کرد. در صورت عدم درمان به‌موقع ممکن است پوسیدگی دندان شدت پیدا کند و به ریشه دندان نیز برسد.

پر کردن دندان‌ها به‌دلیل پوسیدگی دندان امری ضروری است که در صورت عدم رعایت بهداشت دهان و دندان اتفاق می‌افتد. در صورتی که احساس می‌کنید یک یا چند دندان شما دچار پوسیدگی شده بهتر است هر چه سریع‌تر به مطب دندانپزشک مراجعه نمایید. هر چقدر این روش درمانی به تعویق انداخته شود احتمال آسیب‌دیدگی دندان افزایش پیدا می‌کند و پوسیدگی به لایه‌های عمیق‌تر دندان می‌رسد.

استفاده از دهانشویه موجب حذف میکروب‌ها و ضدعفونی‌کردن دهان و دندان می‌شود که تا کنون هیچ نشانه‌ای مبنی بر مضر بودن آن برای دندان‌های پر شده مشاهده نشده است. اما بهتر است استفاده از آن را مطابق با دستورات دندانپزشک پیش ببرید.

بله، امکان نوشیدن آب بعد از پر کردن دندان وجود دارد، اما دقت داشته‌باشید دهان‌تان از هرگونه مواد دندانپزشکی پاک باشد و از جویدن غذاهای سفت در چند روز اولیه بعد از پرکردن دندان خودداری کنید.

بله، امکان مسواک زدن بعد از پر کردن دندان وجود دارد، اما دقت داشته‌باشید در روزهای ابتدایی فشار کمتری به دندان مورد نظر وارد کنید.

امکان تعویض ماده پرکننده بعد از هر بار خارج شدن وجود دارد، اما در صورت بروز حساسیت‌های بیشتر و نزدیک‌شدن ماده به عصب، ممکن است دندانپزشک پر کردن دوباره دندان را توصیه نکند.

در صورت وجود شرایط مناسب امکان پر کردن دندان‌ها به‌طور همزمان وجود دارد که باز هم دندان‌پزشک باید وقت کافی برای انجام این‌کار را داشته‌باشد و شما نیز توانایی خود را برای مواجه‌شدن با دو ناحیه تحت درمان بسنجید.

ماندگاری مواد پرکننده به عوامل مختلفی مانند متریال انتخابی، شرایط دندان، مراقبت‌های بیمار و غیره بستگی دارد. مهم‌ترین عامل تأثیرگذار روی ماندگاری مواد پرکننده دندان نیز حفظ بهداشت دهان و دندان است.

سعی کنید در چند ساعت اولیه بعد از ترمیم دندان غذا میل نکنید. همچنین از خوردن مواد غذایی سفت و به‌شدت شکننده روی دندان ترمیم‌شده بپرهیزید.

جراحی فک و صورت یک جراحی کاملا تخصصی است که در آن بخش‌های مختلفی از دهان و فک مثل حفره دهان، سر و گردن، فک و جراحی تروما صورت انجام می‌شود. در واقع در این جراحی هر نوع ناصافی و ناهم راستایی استخوان فک و دندان اصلاح می‌شود.

در این جراحی، جراح بعد از شکافتن بافت‌های دهان و فک به استخوان فک دسترسی پیدا می‌کند. در این مرحله با جابجایی فک و یا برش بخش‌های اضافی آن، فک را به بهترین مکان انتقال می‌دهد. سپس با استفاده از پیچ، سیم، حلقه و صفحه استخوان فک را در قسمت جدید ثابت نگه می‌دارد. البته ممکن است گاهی نیاز باشد بخشی به فک اضافه شود.

جراحی فک و صورت انواع مختلفی دارد که رایج‌ترین و مهم‌ترین آن‌ها را در ادامه با شما بررسی خواهیم کرد. در اولین مرحله از جراحی پزشک باید بتواند غیرعادی بودن و ناسالم بودن فک را تشخیص دهد.

• اپن بایت: در این نوع جراحی، قسمت بالای استخوان فک که باعث نازیبایی و جلو بودن فک شده است، برداشته می‌شود و سپس فک بالا از طریق پیچ و صفحه در جای خود قرار می‌گیرند.
• اصلاح جلوآمدگی فک پایین
• اصلاح عقب رفتگی فک پایین

خیر. از آنجایی که این جراحی کاملا تخصصی است معمولا از یک تیم جراحی متشکل از جراح دهان، فک و صورت و متخصص ارتودنسی که همگی دندانپزشک هستند برای این جراحی‌ها استفاده می‌کنند.

اینکه این جراحی را برای رفع چه مشکلاتی انجام می‌دهند از مهم‌ترین سوالات جراحی فک و صورت است. این جراحی را برای انحراف فک بالا، جلو بودن فک بالا، عقب بودن فک پایین، انحراف فک پایین، نداشتن چانه، تنگی فک بالا، تنفس از دهان، اختلال در جویدن و بلع، وجود تومور در فک، درد داشتن فک و مفاصل آن، اپن بایت (تطابق نداشتن دندان‌های بالا و پایین روی هم) و ... انجام می‌دهند.

درد یکی از موضوعاتی است که بعد از هر عمل جراحی بعد از تمام شدن بیهوشی و بی‌حسی شروع می‌شود. بیشترین این درد در ناحیه‌ی فک، بی حسی فک و تورم اطراف محل جراحی وجود خواهد داشت. البته این جراحی با بیهوشی انجام می‌شود و در حین عمل دردی نخواهید داشت.

البته زمان بهبود در مورد هر نوع از جراحی ممکن است متفاوت باشد. اما به صورت کلی برای بهبود اولیه به ۶ هفته زمان نیاز است و برای بهبود کامل این زمان به ۱۲ هفته می‌رسد. بعد از گذشت ۶ هفته، متخصص ارتودنسی باید براکت‌ها را برای صاف و مرتب کردن دندان‌ها جایگذاری کند.

با استفاده از جراحی فک و صورت تلاش می‌شود تا معایب صورت و مشکلاتی را که به همراه داشته از بین برود. از جمله این مزایا می‌توان به زیبایی ظاهری فک و صورت، اصلاح اختلالات گفتاری، عملکرد بهتر تنفس در زمان خواب، بهبود عملکرد دندان‌ها برای جویدن و ... اشاره کرد.

به صورت کلی این جراحی در راستای حذف معایب و اصلاح آن‌ها انجام می‌شود. اما در بعضی از این جراحی‌ها به خصوص در زمانی که از متخصصین کم سابقه استفاده شود ممکن است عوارضی را به دنبال داشته باشد. مهمترین و رایج‌ترین این عوارض بی‌حسی فک و دهان در اثر آسیب به عصب‌های این قسمت از صورت است. البته عوارض دیگری مثل عفونت، خونریزی و تورم از دیگر عوارض این جراحی است که بعد از گذشت مدت زمانی از بین خواهند رفت.

این موضوع را به یاد داشته باشید که هر نوع جراحی با هر پزشکی به صورت کاملا بی خطر نیست و یک درصدی از ریسک در هر نوع عمل و جراحی وجود دارد. اما به صورت معمول این جراحی، یعنی جراحی فک و صورت به خصوص اگر توسط پزشک حاذق و ماهر انجام شود خطر خاصی را به دنبال نخواهد داشت.

جراحی ارتوگناتیک همان جراحی فک است که به اصلاح بدفرمی جای استخوان فک می‌پردازند و فک در جای اصلی و ایده‌آل خود قرار می‌گیرد. به همین دلیل، با بهبود عملکرد فک و ظاهر آن، زیبایی صورت نیز تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.

این جراحی با نام ارتوسرجری شناخته می‌شود و زمانی نیاز است که بیمار با مشکلات مادرزادی، اختلالات رشد و آسیب‌های تروماتیک رو به رو باشد. با انجام این جراحی قدرت تکلم، تنفس و جویدن فرد بهبود می‌یابد و همچنین از عملکرد ظاهری نیز خوشنود خواهد شد.

بیشتر مواقع مشکلات دندان و فک با کمک ارتودنسی به راحتی قابل رفع است، اما گاهی اوقات مشکلات فک به حدی پر دردساز است که امکان رفع آن با ارتودنسی غیر ممکن است و باید جراحی صورت گیرد. جراحی فک و صورت یکی از پرکاربردترین جراحی های درمانی و زیبایی است که باعث اصلاح ناهنجاری های اسکلتی و دندانی می شود و به بهبود عملکردهای دهان و دندان کمک می کند.

معمولاً حدود ۱ الی چند ساعت بعد از جراحی به بخش مراقبت‌های پس از بیهوشی منتقل می‌شود تا اثرات بیهوشی از بین برود و در صورت توانایی بازگشت، مرخص می‌شوید. جراحی فک نیازی به بستری در بیمارستان ندارد، اما در برخی موارد خاص و هنگام جراحی دو فک ممکن است یک‌شب در بیمارستان سپری کنید.

زمان تقریبی جراحی حدود دو الی سه ساعت برای هر فک طول می‌کشد که ممکن است با توجه به شرایط حین عمل این زمان کمتر یا بیشتر شود. شما نیز باید زمان دقیق جراحی خود را بدانید و چند ساعت قبل از آن به بیمارستان یا کلینیک مورد نیز مراجعه کنید.

انتظار می‌رود بعد از جراحی با کمی تورم مواجه شوید که این تورم در هفته اول به بیشترین حالت می‌رسد. خونریزی جزئی نیز در ناحیه بخیه طی دو روز کاملاً طبیعی است و باید در این دوران کبودی ناحیه درمان و بی‌حسی صورت و لب‌ها را نیز انتظار داشته‌باشید.

صدای هر فرد با عبور جریان هوا از ریه‌ها به نای و سپس به حنجره شکل می‌گیرد. پس صدا شما برگرفته از دهان، بینی و سینوس‌های صدا شکل می‌گیرد و ایجاد هر گونه تغییری در دهان و بینی روی رزونانس صدا اثرگذار است.

جراحی فک بالا به دلیل نزدیکی با بینی ممکن است روی ظاهر آن اثرگذار باشد. اما این تاثیر تا چه حد باشد و یا امکان رفع ناهنجاری های بینی با جراحی فک ممکن است یا خیر، موضوعی است که نیاز به بررسی دارد و باید متخصص در مورد آن اظهار نظر کند.

بی‌حسی ناحیه صورت و لب‌ها یکی از حس‌های بعد از جراحی فک است که ممکن است حدود چند ماه نیز ادامه‌دار باشد. همچنین احساس درد، تورم و ترشحات داخل دهان از جمله رایج‌ترین عوامل بعد از جراحی است که بعد از دوره بهبودی بسیار کم می‌شود.

انجام فعالیت‌های روزانه بعد از یک الی سه هفته امکان‌پذیر است که بهبودی کاملاً حدود شش هفته گزارش می‌شود. در این دوره با رعایت نکات مراقبتی می‌توانید غذا بخورید و بهداشت دهان خود را رعایت، اما باید از فعالیت‌های شدید خودداری کنید.

احساس درد و ناراحتی بعد از جراحی فک و صورت کاملاً طبیعی است که با مصرف مسکن و رعایت توصیه‌های دندانپزشک به‌راحتی کنترل می‌شود. همچنین پیشنهاد می‌شود در این دوره از انجام فعالیت‌های سنگین بپرهیزید و با کمک کمپرس یخ تا حدودی تورم و التهاب را کنترل کنید.

اقدامات بعد از جراحی به شرایط بیمار بستگی دارد، اما معمولاً توصیه می‌شود نکات بهداشتی دهان و دندان را رعایت کنید و از مصرف سیگار، الکل و قلیان قبل از جراحی بپرهیزید.

ورم صورت بعد از دو الی سه روز از جراحی به بیشترین حد خود می‌رسد، اما کم‌کم با رعایت نکات مراقبتی کاهش پیدا می‌کند. ماندگاری این عارضه به شرایط بیمار و خود شخص بستگی دارد که ممکن است حدود چند هفته یا چند ماه حضور داشته باشد.

مشکل گفتار یکی از نشانه‌های آندربایت است که به‌دلیل عدم قرارگیری صحیح دندان‌ها اتفاق می‌افتد. آندربایت نه‌تنها بر گفتار بلکه روی ظاهر صورت اثر منفی می‌گذارد و می‌تواند اعتماد به نفس فرد را به‌شدت کاهش دهد.

احساس بی‌حسی در ناحیه لب و چانه بعد از جراحی فک به‌دلیل آسیب‌دیدگی عصب اتفاق می‌افتد که عارضه بعد از مدتی کاملاً از بین می‌رود و جای هیچ نگرانی نیست.

گوش درد هیچ ارتباطی با جراحی فک و صورت ندارد و ممکن است از نشانه‌های آسیب‌دیدگی مفصل tmj باشد. بنابراین در صورت مواجه‌شدن با چنین مشکلی بهتر است برای بررسی دقیق‌تر به جراح مراجعه کنید.

یکی از نشانه‌های رایج بعد از جراحی فک عدم‌توانایی در عطسه کردن است که به‌خاطر احساس بی‌حسی در این ناحیه رخ می‌دهد. همچنین توصیه می‌شود در دوره بهبودی از عطسه کردن در ناحیه بینی بپرهیزید.

در روزهای ابتدایی بعد از جراحی خوردن غذا کمی سخت است که به توصیه پزشک بهتر است مایعات و آبمیوه‌های طبیعی میل کنید، اما نوشیدن مایعات با نی توصیه نمی‌شود.

بعد از گذشت یک هفته کم‌کم می‌توانید غذاهای نرم را میل کنید. در نظر بگیرید.

اکثر بیماران به‌دلیل احساس ناراحتی، درد و تورم در ناحیه فک برای مسواک زدن دندان‌ها با مشکل مواجه می‌شوند. معمولاً در هفته اولیه انجام این‌کار توصیه نمی‌شود، اما بعد از گذشته دوره بهبودی بهتر است از مسواک‌های نرم استفاده‌کنید.

جلوزدگی فک پایین یا اوربایت یکی دیگر مشکلات فک و صورت است که معمولاً با جراحی رفع می‌شود. اما گاهی‌اوقات با کمک بریس های دندانپزشکی می‌توان از پیشرفت بیش از حد آن جلوگیری نمود.

دندان عقل آخرین دندان آسیا بزرگ است. این دندان‌ها در آخر قوس‌های دندانی رشد می‌کنند و معمولا در سنین بالاتر نسبت به سایر دندان‌ها رشد آن شروع می‌شود. معمولا از سن ۱۶ سالگی به بعد در دهان دیده می‌شوند. تعداد این دندان معمولا ۴ تا است. چون این دندان‌ها از سنین ۱۶-۱۷ سالگی به بعد رشد می‌کنند که با بلوغ فکری افراد تطابق دارد به آن دندان عقل می‌گویند.

به لحاظ علمی دندان نهفته دندانی است که بنا به دلایل مختلفی در لثه مانده است و نتوانسته است از لثه بیرون زده و رشد کند. این اتفاق معمولا برای دندان‌ها عقل و در زمانی که لثه جای کافی برای دندان نداشته باشد اتفاق می‌افتد.

بله، درست است که نهفتگی دندان معمولا برای دندان عقل پیش می‌آید اما ممکن است این اتفاق برای سایر دندان‌ها نیز رخ بدهد. از شایع‌ترین دندان‌هایی که ممکن است دچار نهفتگی شوند دندان نیش بالا است. از آنجایی که این دندان نقش بسیار زیادی در جویدن و بلع دارد باید حتما درمان شود.

خیر. بر اساس آمار ۵ تا ۳۷ درصد مردم هیچ گاه دندان عقل در نمی‌آورند و یا کمتر از ۴ دندان عقل در می‌آورند. هیچ دلیل محکمی برای این موضوع وجود ندارد اما اکثریت علت آن را ژنتیک و یا کوچک بودن فک می‌دانند. رشد نکردن دندان عقل هیچ مشکلی را به دنبال نخواهد داشت.

تشخیص دندان عق نهفته فقط توسط دندانپزشک و با استفاده از تصویر رادیوگرافی انجام می‌شود.

اینکه باید حتما دندان عقل از دهان خارج شود یا نه به تشخیص دندانپزشک بستگی دارد. در بسیاری از موارد دندان عقل یا به صورت کامل رشد نمی‌کند و یا به دندان‌های مجاور فشار و لثه فشار وارد می‌کند که در این صورت باید از دهان خارج شود. اما اگر به صورت کامل رشد کرده و هیچ فشاری به سایر دندان‌ها و لثه وارد نمی‌کند و به راحتی می‌توان آن را تمیز کرد نیازی به کشیدن ندارد. البته این موضوع فقط به تشخیص دندانپزشک وابسته است.

نظر اکثر متخصصین و کارشناسان دندانپزشکی بر خارج کردن دندان نهفته در اولین زمان ممکن است. این دندان باید هر چه سریعتر از دهان خارج شده و یا با استفاده از ارتودنسی به یک مکان مناسب هدایت شود.

دندان نهفته در اکثر موارد درد زیادی دارد. در صورتی که به موقع از لثه و یا دهان خارج نشود مشکلاتی مثل عفونت، کیست، تومور، فشار به دندان‌های مجاور، شکستگی فک و ... را به دنبال خواهد داشت.

این دندان باید هر چه سریعتر از طریق جراحی و یا سایر روش‌ها از دندان خارج شود. هرچقدر این کار دیرتر انجام شود مشکلات بیشتری را برای دندان‌ها و لثه به وجود خواهد آورد.

هزینه کشیدن و یا جراحی دندان عقل به موضوعات زیادی بستگی دارد. مثلا اینکه دندان به صورت کامل در لثه نهفته باشد یا بخشی از آن از لثه خارج شده باشد و یا به صورت کامل بیرون از لثه آمده باشد، هر کدام جراحی متفاوتی را نیاز دارد و در نتیجه هزینه‌ی آن نیز متفاوت است. دندانپزشک بعد از معاینه می‌توانید این هزینه را به شما اعلام کند.

در صورتی دندان عقل به‌طور کامل رشد کرده و محدودیتی برای رشد آن وجود نداشته‌باشد، دیگر نیازی به پرداخت هزینه جراحی دندان نخواهد بود و با پرداخت هزینه کمتر امکان استخراج آن وجود دارد. اما در این شرایط رعایت نکات مراقبتی کمی جدی‌تر می‌شود.

دندان عقلی دندانی سالم است، در صورتی که به‌درستی رشد کند و در راستای مناسب دیگر دندان قرار گیرد امکان نگهداری آن وجود دارد، اما اگر در راستای دیگر دندان‌ها نباشد و در زاویه مناسبی قرار نگیرد مشکلات مختلفی به‌دنبال دارد و بهتر است کشیده شود.

معمولاً عصب‌کشی دندان‌ها نسبت به دیگر اقدامات مانند کاشت دندان گزینه مقرون به‌صرفه تری است و با کمک آن می‌توان دندان طبیعی را از مرگ نجات داد. هزینه این روش با توجه به وضعیت دندان مشخص می‌شود که بعد از درمان ریشه قابل انجام است.

بهترین زمان برای کشیدن دندان عقل، زمانی است که دو سوم ریشه دندان تشکیل‌شده است. در برخی موارد برخی‌ها زودتر از زمان مناسب برای کشیدن دندان عقل مراجعه می‌کنند و با عوارض شدیدی رو به رو می‌شوند. پس برای مشخص‌کردن زمان مناسب به دندانپزشکی با تجربه و حرفه‌ای مراجعه کنید.

اگر دندان عقل در موقعیت صحیح و درست رشد کند و مانند دیگر دندان‌ها در دهان حضور داشته‌باشد نیازی به جراحی نیست، اما اگر رویش آن با مشکلات مختلف مواجه شود بهتر است برای کشیدن آن یا جراحی اقدام کنید. معمولاً جراحی دندان زمانی انجام‌می‌شود که دندان عقل نهفته باشد.

دندان‌های عقل نهفته بدون اطلاع بیمار در طولانی مدت مشکلات زیادی را ایجاد می‌کنند و در صورت عدم جراحی آن ممکن است عواقب غیر قابل بازگشتی نیز داشته‌باشند. پس در چنین مواقع ضروری برای خارج‌کردن دندان نهفته از جراحی کمک می‌گیرند تا دسترسی به دندان امکان‌پذیر شود.

تمام دندان‌های عقل نیاز به جراحی ندارد در صورتی که دندان عقل مشکل نداشته‌باشد بدون نیاز به جراحی از داخل دهان خارج می‌شود، اما در مواقعی که به‌صورت نهفته یا نیمه نهفته رشد می‌کند با توجه به شرایط بیمار جراحی انجام‌می‌شود. درد حاصل از دندان عقل نهفته کاملاً به شرایط دهان و دندان و میزان تراکم دندان‌ها بستگی دارد که هر چقدر دندان عقل به دیگر بافت‌ها فشار وارد کند ممکن است درد حاصل از آن شدیدتر باشد.

گاهی‌اوقات برخی افراد ترس بسیار بالایی نسبت به کشیدن دندان عقل دارند که با کمک یکی از جدیدترین روش‌های درمانی دندانپزشکی می‌توان این‌کار را در خواب و بدون ترس و اضطراب انجام دهند. با تزریق و مصرف داروهای آرامش‌بخش دندانپزشکی جراحی دندان عقل با بیهوشی قابل اجراست و بیمار حین جراحی در خواب کامل قرار دارد و متوجه هیچ‌کدام از اقدامات دندان‌پزشکان نخواهد شد.

در صورتی که دندان عقل نهفته به عصب نزدیک یا با آن در تماس باشد انجام این جراحی به‌دقت و مهارت بسیار بالایی نیاز دارد و احتمال آسیب‌دیدگی عصب دندان بسیار بالاست. در چنین مواقعی باید جراحی دندان توسط متخصص فک و صورت انجام شود و با تجویز عکس‌های دقیق‌تر محل قرارگیری دندان قابل حدس باشد.

خیر، معمولاً هیچ مشکلی به وجود نمی‌آورد و باقی ماندن ۲ الی ۳ میلیمتر ریشه دندان نگرانی ندارد. اما بهتر است بعد از کشیدن دندان تحت نظر دندانپزشک قرار بگیرید و با چاپ سالیانه وضعیت دندان‌های خود را بررسی کنید.

معمولاً برآمدگی بعد از جراحی به‌دلیل جراحت ایجاد شده در ناحیه لثه اتفاق می‌افتد که در صورت ماندگار بودن آن بهتر است با دندان‌پزشک تان مشورت کنید.

جراحی دندان‌های نهفته به تخصص و مهارت بالایی نیاز دارد و معمولاً متخصصین جراح در این زمینه فعالیت می‌کند. بنابراین می‌توانید از یک دندانپزشک معمولی برای انجام این‌کار کمک بگیرید.

احساس درد چند روز یا چند هفته بعد از جراحی کاملاً طبیعی است، مخصوصاً اگر جراحی برای خارج نمودن دندان‌های عقل نهفته انجام‌شده باشد.

معمولاً جراح دندانپزشک برخی مسکن‌ها و آنتی‌بیوتیک‌ها را برای دوران بهبودی تجویز می‌کند که مصرف آن‌ها را حتماً جدی بگیرید. زیرا از بروز عفونت و ایجاد درد به‌خوبی جلوگیری می‌کند.

بیماران بعد از جراحی دندان با نشانه‌های همچون تورم، درد، بی‌حسی لب‌ها، ایجاد حفره خشک و تغییر رنگ پوست مواجه می‌شوند. برای جلوگیری از آن باید داروهای تجویز شده در اسرع وقت مصرف شود.

لبخند لثه ای یکی از ناهنجاری‌های صورت است که هنگام لبخند زدن یا صحبت‌کردن دندان‌ها و لثه‌ها بیش از حد نمایان می‌شوند و شخص نمی‌تواند لثه های خود را از دید کاملاً پنهان کند. این مشکل در زیبایی صورت بسیار تأثیرگذار است و ممکن است در جویدن و صحبت‌کردن فرد نیز تأثیر منفی بگذارد. همچنین باعث کاهش اعتماد به نفس فرد نیز می‌شود.

این عارضه به‌دلایل مختلفی مانند فعال بودن بیش از حد عضلات لب بالایی، رویش غیر طبیعی دندان‌ها، حالت غیر عادی استخوان فک بالایی و عادات نامناسبی همچون ساییدن و فشار دادن دندان‌ها رخ می‌دهد. با توجه به‌دلیل اصلی ایجاد لبخند لثه ای، ممکن است دیگر بیماری‌های دهان و دندان نیز اثرگذار باشد.

لبخند لثه ای بر زیبایی‌های صورت و لبخند فرد اثر نامطلوبی می‌گذارد و مقدر بافت لثه ای آن به آناتومی فک و صورت بستگی دارد. مشکل‌ساز بودن این ویژگی در فک و لبخند به علل آن بستگی دارد، در صورت رخ دادن این ناهنجاری‌های دندان و فک، ممکن است عدم درمان آن ضروری باشد.

روش‌های مختلفی برای درمان این مشکل وجود دارد که می‌توان به‌کمک آن لبخندی زیباتر را تجربه کرد. برای انتخاب روش مناسب باید به دندانپزشک مراجعه کرد که او با بررسی‌های لازم، نوع لبخند لثه ای و علل آن را مشخص می‌کند.

براکت های ارتودنسی یکی از راهکارهای مؤثر برای مرتب‌سازی دندان‌ها است که می‌تواند روی اوربایت و لبخند لثه ای نیز مؤثر باشد. اما اگر مشکل لبخند لثه ای پیچیده‌تر باشد نمی‌توان با کمک براکت آن را حل نمود و متخصص باید دنبال راهکاری مؤثرتر پیشنهاد دهد.

وجود مشکل اوربایت دلیلی برای ایجاد لبخند لثه ای نیست، اما ممکن است برخی‌ها هر دو مورد را با یکدیگر داشته‌باشند. از جمله رایج‌ترین عوامل ایجاد لبخند لثه ای می‌توان به بیش‌فعال بودن بافت عضلانی لب، دندان‌قروچه و رشد غیر طبیعی دندان‌ها اشاره کرد.

یکی از دلایل مهم ایجاد لبخند لثه‌ای بیماری‌های ژنتیکی و وراثت است که معمولاً علاوه بر این فک فوقانی نیز دچار رشد بیش از حد می‌شود. چنین مواقعی فرد هنگام لبخند زدن با نمایش بیش از حد دندان‌ها روبه‌رو خواهد شد.

جراحی لیفت لثه یکی از راهکارهای منحصربه فرد برای حذف لبخند لثه‌ای است که به زیبایی لثه و لبخند فرد بسیار کمک می‌کند و باعث می‌شود عضلات لب بالا فعالیت کمتری داشته‌باشند.

این جراحی یک عمل زیبایی است که خط لثه را از طریق بالا یا پایین بردن اصلاح می‌کند و دندانه ا به‌صورت زیباتر به نمایش گذاشته می‌شود. امروزه روش‌های مختلف برای انجام لیفت لثه وجود دارد که رایج‌ترین آن جراحی است.

کسانی برای انجام این جراحی انتخاب می‌شوند که بافت لثه آن‌ها بیش از حد بلند است. علاوه بر این رعایت نکات بهداشتی و سالم بودن لثه بسیار اهمیت دارد.

جراحی لیفت لحظه با کاهش حجم بافت و اصلاح خط لثه، سبب ایجاد طرح لبخند در صورت شما می‌شود. مزایای این کار میتواند شامل: افزایش اعتماد به نفس، بازگرداندن زیبایی به چهره، تاثیر دائمی، اصلاح لثه های نامتقارن، بهبود شکل دندان ها و همچنین به درمان برخی بیماری های لثه کمک کند.

در این روش نیازی به جراحی و بخیه نیست؛ در فرآیند لیزر بهبودی لثه در کمترین زمان ممکن رخ می‌دهد. با استفاده نکردن از ابزارهای جراحی سنتی مانند چاقوی جراحی، پزشک بافت کمتری را درگیر جراحی می‌کند و  از این طریق درد، خونریزی و التهاب در میزان قابل توجهی کاهش می‌یابد.

مقداری خونریزی، تورم و بی‌حسی پس از جراحی دهان طبیعی است، اما برخی علائم نشانه‌های واضحی هستند که ممکن است بیانگر عفونت  در دهان باشد. در صورت مشاهده هر یک از علائم زیر پس از جراحی دهان، حتماً در اسرع وقت با پزشک خود تماس بگیرید.

• خونریزی که ۲۴ ساعت یا بیشتر وجود داشته باشد.
• دردی ضربان دار که با داروهای مسکن تسکین نمی‌یابد.
• افزایش تورم در بخش صورت، فک یا لثه.
• وجود ترشحات به خصوص چرک در لثه.
• مشکل در باز کردن دهان.
• تب، به خصوص تب با درجه پایین که ادامه  دار است یا افزایش می‌یابد.

در چند روز اول، شما باید عمدتاً غذاهای نرم و خنک مانند ماست، تخم مرغ، ماکارونی، سبزیجات نرم و بستنی بخورید. این نوع غذاها نرم هستند و می‌توانند به بهبودی لثه‌ها کمک کنند. تا زمانی که لثه های شما به طور کامل بهبود یابد، از غذاهای تند و همچنین غذاهای حاوی دانه، از جمله: کیوی اجتناب کنید.

اگر قصد بیهوشی دارید، دندانپزشک به شما توصیه می‌کند که حداقل هشت ساعت قبل از جراحی چیزی نخورید یا ننوشید . در صورت نیاز به مصرف دارو، در صورت لزوم فقط از یک جرعه کوچک آب استفاده کنید. انجام این کار به شما کمک می‌کند تا از هرگونه خطر آسپیراسیون در حین جراحی جلوگیری کنید.

ارتودنسی ثابت دندان روشی است که در آن با استفاده از براکت های فلزی، سیم و کش های مخصوص دندانپزشک می تواند دندان ها را در فک جابجا کند تا مرتب و منظم شوند. در روش ارتودنسی ثابت از سیم ها و کش ها برای وارد آوردن فشار به دندان ها و جابجایی آنها استفاده می شود.

دوره درمان ارتودنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد معمولا هرچه ارتودنسی را در سنین پایین تری انجام دهید، نتیجه درمان را سریعتر مشاهده می کنید. دوره درمان ممکن است بسته به مشکلات دندان های شما و همچنین نحوه پاسخ دندان هایتان به دستگاه ارتودنسی از ۶ ماه تا ۳ سال طول بکشد.

ارتودنسی نه تنها به دندان ها آسیبی نمی رساند بلکه با جابجا کردن آنها موجب می شود که در موقعیت درستی در فک قرار بگیرند. اما درصورتیکه به درستی از دندان های خود مراقبت نکنید، احتمال پوسیدگی آنها حین درمان با ارتونسی افزایش می یابد.

کشیدن دندان برای ارتودنسی به تشخیص پزشک و فقط در شرایط خاصی که فک به اندازه کافی جا برای قرار گرفتن دندان ها نداشته باشد، ضروری است. در غیر اینصورت، متخصص ارتودنسی سعی میکند تا حد امکان از کشیدن دندان ها خودداری کند.

بله. ارتودنسی یک روش دائمی برای اصلاح دندان ها است. اما برای اینکه نتایج آن را به طور دائمی حفظ کنید باید پس از اتمام ارتودنسی چندین سال از رینیتر یا نگهدارنده استفاده کنید در غیراینصورت احتمال اینکه دندان هایتان به حالت عادی برگردد زیاد است.

براکت های ارتودنسی ثابت، براکت های فلزی هستند که کاملا روی دندان ها خود را نشان می دهند. با این وجود در سال های اخیر، براکت های رنگی و همچنین براکت های سرامیکی به بازار آمده که ظاهر بهتری دارند و به خصوص با استفبال کودکان و نوجوانان که نگران تغییر چهره شان هستند، قرار گرفته است.

ارتودنسی هیچگونه عارضه بلند مدتی برای بیمار نخواهد داشت. احساس درد طی چند روز یا حتی چند هفته اول پس از نصب دستگاه ارتودنسی کاملا طبیعی است که پس از مدتی از بین خواهد رفت. البته، درصورتیکه به درستی از دندان های خود مراقبت نکنید ممکن است با پوسیدگی دندان مواجه شوید.

• بهبود و تصحیح نامنظمی دندانها
• افزایش اعتماد به نفس به دلیل داشتن لبخند زیبا
• بهداشت بهتر دندان ها و دهان
• کاهش احتمالی آسیب و تخریب دندانها
• عملکرد بهتر دندانها
• داشتن لبخند زیبا
• بقیه درمانهای مرتبط با دندان ها آسان تر انجام می گیرد

هر چه زودتر از ارتودنسی استفاده شود، سریع تر و آسان تر می توان جلوی آسیب های دندانی را گرفت. درمان زود هنگام قبل از وقوع مشکلات و علائم، کودک را از رویارویی با مشکلات پیچیده دور نگه میدارد. بهترین سن برای شروع ارتودنسی در کودکان ۷ سالگی است.

ارتودنسی را میتوان برای تمام سنین و برای اغلب افراد انجام داد. اما خب هر چقدر سن فرد کمتر باشد درمان با ارتودنسی برایش آسان تر می شود. تقریبا ۲۵ درصد از بیماران ارتودنسی را افراد بزرگسال تشکیل می دهند.

درمان با ارتودنسی معمولا در ابتدا حدود چند روز اول کمی دردناک است چرا که دندان ها و دهان به ارتودنسی و سیم عادت ندارند، اما بعد از آن معمولا درد زیادی مشاهده نمی شود. اگر درد خیلی شدید شد باید به تشخیص دندانپزشک خود از مسکن استفاده نمایید.

در حین ارتودنسی باید سعی کنید از غذاهایی که بیش از اندازه سفت هستند استفاده نکنید، چرا که باعث شل شدن بریس ها و آسیب به آنها می شود. غذاهای سفت و چسبنده و خوراکی هایی مانند آدامس را نباید استفاده کرد. بهتر است قبل از استفاده از از انواع میوه ها نیز آنها را به قطعات کوچکتر تبدیل کرد و پس از آن آنها را مصرف کرد.

نکته ای که حائز اهمیت است این می باشد که در طول درمان ارتودنسی باید بهداشت دهان و دندان را به بهترین شکل ممکن رعایت کرد و مطابق با توصیه های دندانپزشک عمل نمود تا مواد غذایی در بین بریس ها و سیم ها قرار نگیرد و باعث ایجاد پوسیدگی بگردد. بهتر است قبل از مصرف غذا از خمیردندان های حاوی فلوراید استفاده کنید. همچنین قبل از خوابیدن از ژل فلوراید و نخ دندان برای دندان استفاده کنید. نخ دندان برای بیرونکشیدن باقی مانده ها یغذایی بسیار موثر و مفید می باشد.

زمان های مورد نیاز برای معاینه توسط دندانپزشک برای هر بیمار متفاوت می باشد. هر بیمار متناسب با نیازی که دارد، باید دندانپزشک را ملاقات کند. به طور معمول در فاصله ماهیانه یک بار حتما باید یکبار به دندانپزشک مراجعه کنید تا دندان های شما را معاینه کند و ادامه درمان را انجام دهد.

هزینه درمان ارتودنسی به عوامل مختلفی بستگی دارد. مانند درجه پیچیدگی و شدت درمان و زمان و سن و متخصص ارتودنسی که برای این کار انتخاب می کنید. پیشنهاد ما به شما این است که  ابتدا باید به مطب دندانپزشک برای مشاوره مراجعه کنید و بعد از آن با توجه به شرایط منحصر به فردی که دارید برایتان مشخص می شود که چقدر باید هزینه بپردازید.

در حالت کلی ارتودنسی نامرئی یکی از انواع ارتودنسی دندانی محسوب میشود و در این روش از براکت و سیم های معمول استفاده نمیشود و بجای آن از نوع شفاف آن استفاده میشود تا هنگام قرار گیری در دهان فرد، قابل رویت نباشد. بنابراین افراد به راحتی میتوانند بدون نگرانی از دیده شدن آن، لبخند بزنند.

اولین قدم در فرآیند ارتودنسی نامرئی ، مشاوره اولیه با دندانپزشک است. دندان ها، فک، دهان و نیازهای ارتودنسی و دندانی شما ارزیابی می‌شود و اهداف نهایی خود را توضیح می‌دهید. پس از آن ارتودنتیست با قابل گیری صحیح نسبت به ساخت الاینرها و سایز پیوست ها اقدام میکند.

لازم است تا در طول مراحل ساخت چندین بار به دندانپزشکی مراجعه کنید تا بهترین نتیجه برای شما حاصل شود.

تمامی‌افرادی که در بخش دندانی دارای ناهنجاری با شدت متوسط و ضعیف هستند و شکل و ظاهر ارتودنسی های معمول را در دهان خود دوست ندارند، می‌توانند با استفاده از این روش دندان های خود را مرتب کنند. با استفاده این روش هنگام لبخند زدن سیم های فلزی در دهان شما مشاهده نخواهد شد.

برای اینکه بتوانید بهترین نتیجه را از ارتودنسی داشته باشید باید روزانه حداقل حدود ۲۰ تا ۲۲ ساعت را برای همراه داشتن این ارتودنسی ها در نظر بگیرید. شما میتوانید برای اطلاعات بیشتر و دقیق تر با دندانپزشک خود مشورت کنید تا مراحل ارتودنسی به بهترین شکل پیش رود.

ارتودنسی شفاف با وجود مزایایی که به همراه دارد، شامل چند معایب نیز می‌باشد. اولین عیب مربوط به هزینه های بالای آن به نسبت روش های دیگر است.

روش ارتودنسی نامرئی متحرک تنها به افرادی اختصاص دارد که ناهنجاری دندانی آن‌ها در حد متوسط و ضعیف دسته بندی میشود.

تاثیر گذاری آن به میزان مشارکت بیمار نیز بستگی دارد.

ممکن است وسایل مربوط به ارتودنسی گم شوند یا در صورت عدم توجه بیمار، تغییر رنگ دهند.

در حالت کلی این نوع ارتودنسی در دو نوع ثابت و متحرک وجود  دارند. ارتودنسی نامرئی ثابت خود در دو نوع  لینگوال و سرامیکی موجود است و ارتودنسی نامرئی متحرک تنها یک نوع دارد که ارتودنسی با الاینرهای شفاف می‌باشد. انتخاب هر کدام از آن برای شما  به واسطه متخصص ارتودنسی انجام خواهد گرفت.

گاهی اوقات استفاده از آن‌ها ممکن است سبب حالت تهوع، خوردن دردناک غذا، خشکی دهان و سردرد شود. در برخی موارد که بسیار هم نادر است، تورم چشم ها نیز گزارش شده است. ارتودنسی همچنین میتواند منجر به ایجاد جوش روی لب ها شود. تعداد کمی از بیماران ممکن است خستگی، درد و جوش روی زبان را تجربه کنند.

اگر شما جزو آن دسته افرادی هستید که واکنش آلرژیک به پلاستیک دارید، ارتودنسی های شفاف پلاستیکی یکی از عواملی هستند که به آسانی سبب تحریک واکنش در بدن شما خواهند شد. اگر ارتودنسی نامرئی با بخش های مختلف دهان شما از جمله زبان، لثه و دندان تماس پیدا کند، می‌تواند باعث تحریک شود.

نحوه عملکرد این نوع ارتودنسی یه شکلی است که با فشار به دندان ها موجب قرار گرفتن آن‌ها در مسیر درست می‌شود. بنابراین ممکن است در روزهای اول با درد  و فشار مواجه شوید که با گذشت زمان این فشار وارد شده کمتر خواهد شد.

از لحاظ کارکرد و تاثیر گذاری نمی‌توان تفاوت خاصی بین این دو قائل شد تفاوت اساسی ارتودنسی نامرئی با ارتودنسی ثابت سیم کشی شده در شکل و ظاهر آن است که در نوع نامرئی تمامی‌‌ سیم کشی ها شفاف هستند و قابل رویت نیستند، ولی در ارتودنسی های معمول تمامی اجزای آن در دهان فرد بیمار مشخص است.

ارتودنسی متحرک معمولاً اولین مرحله درمانی است که از سنین پایین برای اصلاح فرم بین فک‌ها و ایجاد فضا برای دندان‌ها استفاده می‌شود و سپس در صورت نیاز از دستگاه ارتودنسی ثابت برای اصلاح موقعیت دندان‌ها و پایان درمان بکار گرفته می‌شود. در ارتودنسی متحرک احتیاجی به استفاده دائم نیست و در صورت نیاز میتوانند از فک جدا شوند.

یک دستگاه متحرک از یک صفحه پلاستیکی با سیم‌ها و فنرهای ظریف ساخته شده است که دندان‌ها را با فشار ملایم به سمت مکان و موقعیت صحیح خود حرکت می‌دهند. مدت زمانی که ارتودنسی متحرک لازم است در دهان باقی بماند حدود ۶ الی ۱۲ ماه می‌باشد تا بتوان بهترین نتیجه را ز آن بدست آورد.

ابتدا متخصص ارتودنسی از سلامت لثه ها و دندان ها اطمینان لازم را کسب میکند. پس از آن با قالب گیری از فک بآن را به  بخش لابراتواری میفرستند تا با توجه به فرم فک بیمار براکت های مخصوص را آماده کنند. پس از آماده سازی قالب، ارتودنتیست به یمار نحوه کار با آن را آموزش خواهد داد.

براکت‌های متحرک می‌توانند دندان‌ها را صاف کرده، شکاف‌های بین دندان‌ها را کاهش دهند و به تراز شدن بایت دندان کمک کنند. براکت‌های متحرک برای بیمارانی که مشکلات دندانی خفیف تا متوسط ​​دارند، مؤثرتر است. الاینرها برای حرکت دادن دندان ها به صورت افقی (راست یا چپ) عالی هستند، اما برای زمانی که جهت دندان‌ها به سمت داخل یا خارج باشد، موثر نیستند.

ارتودنسی های متحرک اغلب برای افرادی مناسب است که قصد دارند موقعیت دندان های خود را تنها به شکل افقی بهبود ببخشند.

بریس های متحرک نیز نیاز به مسئولیت و انگیزه زیادی از جانب بیمار دارد. این به شما بستگی دارد که در تمام ساعات شبانه روز از ارتودنسی خود استفاده کنید. در صورتی که بعد از برداشتن آن‌ها فراموش کردید دوباره آن‌ها را در دهان قرار دهید، ممکن است در روند کار اختلال ایجاد کنید.

هنگامی که ارتودنسی‌ از فک جدا می‌شود، دندان ها آزاد شده و ممکن است به حال قبل بازگردند. استفاده از نگهدارنده یا ریتینر به نگه داشتن دندان ها در محل صحیح کمک می‌کند تا تکان نخورند. در واقع ارتودنسی دندان های شما را صاف می‌کنند، اما نگهدارنده به دندان های شما کمک می‌کنند تا موقعیت خود را حفظ کنند.

لثه‌ها و رباط‌های فیبری که وظیفه ثابت نگه داشتن دندان ها را بر عهده دارند، زمانی که براکت ها روی آن قرار دارند، شل هستند. هنگامی که براکت‌ها برداشته می‌شوند، لثه ها برای مدتی هنوز به سفتی مورد نیاز نرسیده اند و هیچ مقاومتی در برابر حرکت دندان ها ایجاد نمی‌کنند. استفاده تمام وقت از نگهدارنده دندان ها را در جای خود نگه می‌دارد تا زمانی که لثه ها به سختی و ثبات لازم دست یابند.

همه ی افرادی که عمل ارتودنسی را انجام داده اند، نیاز به نگهدارنده دارند. چه درمان ارتودنسی گسترده ای برای ترمیم دندان های انجام داده باشید، چه درمان جزئی کوتاه تری داشته باشید، نگهدارنده دندان ها را از بازگشت به موقعیت اولیه خود باز می‌دارد.

نگهدارنده‌ها به دو دلیل تجویز می‌شوند: اول اینکه اجازه می‌دهند استخوان نگهدارنده دندان‌ها پس از جابجایی دندان‌ها بازسازی شود و دوم سبب حفظ موقعیت جدید دندان‌ها پس از پایان درمان فعال ارتودنسی می‌شوند.

نگهدارنده های ثابت (که نگهدارنده های دائمی نیز نامیده می‌شوند) با یک عامل چسب مانند روی دندان های شما قرار می‌گیرند.. شما نمی‌توانید این نوع نگهدارنده را بدون مراجعه به پزشک بردارید. از ریتینر ثابت اغلب در دندان های جلو، پایین یا بالا استفاده می‌شوند تا از جدا شدن یا جابجایی آن‌ها در طول زمان جلوگیری کنند.

نگهدارنده های متحرک می‌توانند روی دندان های شما نصب و در صورت نیاز خارج شوند. خود این نوع نگهدارنده در دو نوع موجود است. نگهدارنده های سنتی دارای یک تکه سیم هستند که به پلاستیک متصل شده است. نگهدارنده های شفاف نیز پلاستیکی هستند اما هیچ سیمی ندارند. هر دو به صورت سفارشی و متناسب با دندان شما قابل ساخت هستند.

دو نوع اصلی نگهدارنده عبارتند از:

• نگهدارنده های ثابت که در دهان شما می‌مانند.
• نگهدارنده های متحرک که قابل جابجایی هستند و از دهان خارج می‌شوند.

بسیاری از دندانپزشکی از هر دو نوع برای صاف نگه داشتن دندان ها استفاده می‌کنند. شما می‌توانید هر دو نوع را به طور همزمان داشته باشید. هدف انواع نگهدارنده ها این است که موقعیت دندان شما تا سال ها بعد همچنان در جای صحیح خود قرار بگیرند.

هنگامی که دندانپزشک ارتودنسی شما را برمی‌دارد، دندان های شما کاملاً در یک راستا قرار می‌گیرند. در این زمان استفاده از نگهدارنده دندان های شما را در موقعیت صحیح نگه می‌دارد تا نتایج  ناشی از ارتودنسی تا مدت بیشتری ماندگار شوند. استفاده صحیح و طولانی مدت از نگهدارنده دندان به شما کمک میکند تا تمام زحماتی که برای تهیه و استفاده از ارتودنسی انجام می‌دهید، نتیجه دهد.

• هنگامی که آن‌ها را از دهان خارج کنید، می‌توانند به راحتی جابجا شوند یا گم شوند.
• در صورت نگهداری نادرست مستعد آسیب یا خراب شدن هستند.
• در برخی موارد، می‌توانند باعث تولید بیش از حد بزاق شوند.
• برخی باکتری ها می‌توانند رشد کرده و روی آن‌ها زندگی کنند.
• برای جلوگیری از ایجاد پلاک نیازمند به تمیز کردن دقیق تری هستند.
• خوردن غذاهای سفت و یا ترد به طور بالقوه می‌تواند به سیم ها آسیب برساند یا چسب را از روی دندان شما جدا کند.

اگر دندان‌های شما به میزان قابل توجهی از جای اصلی خود حرکت کرده‌اند، استفاده از ریتینر می‌تواند فشار بسیار زیادی به آن‌ها وارد کند. این مسئله می‌تواند به مینای دندان آسیب برساند و باعث ناراحتی شود. حتی در بدترین موارد، با حرکت دادن دندان ها با فشار وارد شده میتواند ریشه دندان شما را بشکند.

پس از هشت هفته استفاده از نگهدارنده‌ها به صورت روزانه، با تایید متخصص ارتودنسی، می‌توانید فقط در شب از نگهدارنده‌های خود استفاده کنید. پوشیدن آن‌ها بیشتر از شب ها اصلا آسیب زا نیست؛ البته لازم است تا هنگام غذا خوردن آن‌ها را خارج کرده و سپس آن‌ها را به درستی تمیز کنید.

دندانپزشک شما تجویز می‌کند که تا چه زمانی باید از آن‌ها استفاده کنید تا به نتیجه مطلوب برسید. اکثر بیماران باید در حدود چهار ماه تا یک سال از نگهدارنده متحرک استفاده کنید. پس از این زمان، متخصص ارتودنسی ممکن است به شما توصیه کند از آن‌ها را برای مدت طولانی تری استفاده کنید. نگهدارنده دائمی در موارد شدیدتر استفاده می‌شود. این نوع درمان می‌تواند بیشتر از نگهدارنده های متحرک طول بکشد. این موضوع از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است و به طور بالقوه می‌تواند بین دو سال یا بیشتر باشد.

دندانپزشک کودک خدمات جامعی را در زمینه سلامتی دهان و دندان کودک انجام می‌دهند که شامل آزمایشات دهان و دندان کودکان مثل ارزیابی پوسیدگی دندان های کودک در سنین مختلف، ارائه توصیه ها و مراقبت های پیشگیرانه که شامل تمیز کردن و انجام درمان های فلورایدی و توصیه های غذایی مناسب برای بهداشت دهان و دندان می‌باشد.

دادن مشاوره های لازم در مورد عادت های غلط مثل مکیدن انگشت، ارزیابی و درمان های اولیه برای صاف کردن دندان ها و رفع و اصلاح مشکلات ارتودنسی، ترمیم نقص ها و پوسیدگی‌های دندان ها، کنترل و درمان بیماری های لثه و درمان آسیب های دهانی جز وظایف دندانپزشک می باشد.

متخصص دندانپزشکی اطفال می‌تواند با بررسی به موقع شرایط دهان و دندان کودکان نسبت به عوارضی که ممکن است ناشی از بیماری هایی مانند دیابت، اختلالات قلبی مادر زادی، کام شکاف دار، آسم، تب یونجه و اختلالات بیش فعالی باشد والدین کودک را برای درمان مطلع نماید.

برای آنکه کودک در مطب دندانپزشک دچار ترس و واهمه نشود و به پزشک به عنوان یک دوست اعتماد کند باید حالت رسمی پزشک و بیمار از بین برود و شرایطی دوستانه بر روند درمان حاکم شود. یک دندانپزشک اطفال خوب برای ایجاد چنین فضایی باید از حرف ها و شوخی های کودکانه استفاده کند.

بنابراین برای معالجه و درمان کودک باید حرف ها و اصطلاحاتی به کار گرفته شود که کودک را به وجد بیاورد و حس کند که به همراه دندانپزشک به جنگ میکروب ها رفته است. بجز پزشک بقیه افراد شاغل در مطب و کلینیک دندانپزشکی هم باید از زمان ورود کودک طوری شرایط را محیا سازند و با او برخورد کنند که کودک احساس آرامش کرده و دچار نگرانی و تشویش نشود.

یک دندانپزشک اطفال خوب و حاذق برای معاینه و درمان کودکان علاوه بر تخصص دندانپزشکی نیاز به مهارت هاری برقراری ارتباط با کودکان نیز دارند. زیرا شرایط روحی و رفتاری آن ها متفاوت است و نمی‌توان به صورت امری و دستوری با کودک رفتار نمود.

به همین دلیل یک دندانپزشک اطفال خوب و ماهر سعی می‌کند با کودک یک ارتباط دوستانه برقرار کند به شکلی که کودک فکر کند اوقات خود را با یک هم‌ بازی جدید می‌گذراند و به این ترتیب احساس ناراحتی به او دست نمی‌دهد.

اکثر کودکان معمولا در اولین مراجعه به مطب دندانپزشک دچار استرس و ترس شده در نوع شدید، این حالت خود را به صورت گریه و پرخاشگری نمایان می‌کنند که این رفتار طبیعی بوده و دندانپزشک باید با آرامش و سعه صدر کودک را آرام کند و در یک شرایط دوستانه کار خود را با حوصله ادامه دهد.

محیط کلینیک دندانپزشکی کودکان باید حتی المقدور از نظر بهداشتی و تجهیزات کامل باشند. کلینیک های خوب و مجهز پزشکی باید حتی المقدور دارای چهار فضای مجزا باشند.

اتاقی که به عنوان محل انتظار کودک در نظر گرفته می‌شود‌ باید حتی الامکان با اتاق پزشک فاصله داشته باشد که صدای تجهیزات دندان پزشکی موجب ترس و واهمه کودک نشود علاوه بر‌ این اتاق انتظار باید دارای پوسترهای کودکانه و وسایل بازی باشد تا کوک سرگرم شده و گذر زمان را احساس نکند چون ممکن است موجب استرس کوک شود.

برای آنکه کودک در مطب پزشک و اتاق درمان دچار استرس و اضطراب نشود باید شرایط آن با مطب بزرگسالان تفاوت داشته باشد و شرایط به گونه ای طراحی شود که کودک احساس ترس نکند و فکر کند در یک فضای کودکانه مثل مهد کودک یا محل بازی قرار گرفته است.

بنابراین لازم است که در کلنیک دندانپزشکی مخصوص کودکان از پوسترهای مخصوص و جذاب برای کودکان نظیر تصاویر حیوانات خانگی و نمایش برنامه های مورد علاقه ان ها در انواع نمایشگر استفاده شود.

قرار گرفتن کودکان در مطب دندانپزشکی در کنار هم سن و سالان باعث می‌شود تا کودکان باهم بازی کرده و این حس خوب باعث شود تا بر استرس و ترس خود غلبه کنند و با یک شرایط مناسب بر روی صندلی دندانپزشک قرار بگیرند.

خانواده می‌تواند نقش مهمی در آمادگی کودک برای اولین معاینه دندانپزشکی داشته باشد و این کار نباید محدود به زمان مراجعه به دندانپزشک اطفال شود بلکه باید از قبل پیش زمینه های این کار انجام شود مثلا پدر یا مادر سعی کنند در زمان مراجعه به دندانپزشک، پس از هماهنگی با پزشک، کوک را همراه خود به مطب دندانپزشک ببرند تا کودک به صورت ملموس کار معاینه دندان والدین یا نزدیکان خود را ببیند.

والدین سعی کنند برای آماده کردن کودکان خود برای مواجه با دندانپزشک اطفال مطالعه داشته و برای این کار از کتاب ها و منابع موجود در فضای مجازی استفاده کنند. والدین حتی المقدور سعی کنند برای ترساندن بچه از لفظ آمپول زدن استفاده نکنند و بچه خود را از پزشک نترسانند.

والدین می‌توانند با خرید اسباب بازی‌هایی در قالب وسایل دندانپزشکی به بررسی و معاینه دندان‌های خود و کودک پرداخته و به کودکان اجازه دهند در نقش دکتر دندان های آن ها را معاینه کند.‌ والدین و کودکان دندان‌های یکدیگر را جلو آینه با انگشت به هم نشان دهند.

برای مراجعه به دندانپزشک اطفال نباید عجله کرد بلکه قبل از مراجعه باید اطمینان حاصل کرد که کودک از آمادگی لازم برخوردار بوده و در شرایط روحی خوبی قرار دارد.

اولین نکته ای که در هنگام حضور در کلینیک یا مطب دندانپزشکی کودکان باید مورد توجه والدین باشد اعتماد به پزشک و کادر درمانی مستقر در مطب و کلینیک پزشکی می‌باشد. والدین و همراهان کودک نباید به هیچ وجه در کار پزشک مداخله کرده و از نحو رفتار پزشک ایراد بگیرند چون باعث نافرمانی و سرکشی کودک شده و موجب اختلال در کار دندانپزشک می‌شود.

باید توجه داشت که تمامی مراحل کنترل رفتار کودک توسط پزشک برای معاینه و آغاز کار درمان بر اساس اصول روانشناسی کودک بوده و هیچ جای نگرانی برای والدین نیست. بنابراین اگر والدین در هنگام معاینه یا درمان شاهد تغییر لحن و بلندی صدای دندانپزشک کودک شدند.

برای محدود کردن رفتار کودک است و اگر دندانپزشک کودک تقاضای خروج والدین یا همراهان کودک را از اتاق نمود والدین باید به آن احترام گذاشته و محل را ترک کنند.

والدین بچه باید به این نکته توجه داشته باشند که بهتر است برای صحبت درمورد وضعیت بیماری کودک یا ارائه راه هایی جهت درمان در شرایطی با دکتر معالج یا دندانپزشک صحبت کنند که کودک در جلسه مشاوره ان ها حضور نداشته باشد و صحبت های آن ها را حتی المقدور نشنود.